Ik herinner me dat als een kind, tijdens de zomer vakantie op het platteland, Er werd voor de gebruikelijke reis neven in Friuli…

Langs de weg, als ik keek uit het raam van de opeenvolging van prachtige landschappen van Carnia, in de provincie Udine, Ik luisterde naar de verhalen van mijn groot-ooms waren Trava en mijn grootvader Emilio.  Hij liet een korte tijd voordat ik geboren was ... mijn middelste naam is in het geheugen van.

Een man creatieve en ingenieuze, royale en goed gezelschap, dus graag mijn neef Julian herinneren. Hij woonde in Carnia tot de liefde van mijn grootmoeder, Luigia, leidde hem om te verhuizen naar een klein stadje in de Treviso.

Vlees, een land tussen de bergen bewoond door ijverige mannen en vrouwen, i Friulani. Julian woont er nog steeds ...

"De Carnia is een plek waar je in vrede met jezelf en met de wereld ... is de harmonie tussen mens en natuur.” Giuliano De Colle

Vandaag in zijn eer wil ik een schotel van traditionele Friulian Ik hou echt van herinneren, il Frico. Een gerecht van oude oorsprong, voor het eerst vermeld in 1400 door Maestro Martino da Como in het werk 'De Arte Coquinaria ". Hier melden ik de typische recept van de familie.

  Il Frico Friulano

Bedient 4 mensen:

• 2 eetlepels olijfolie
• een halve ui
• 500 Artikel. Aardappel
• 250 Artikel. kaas Montasio
• verkoop q.b.

Voorbereiding:

– Hak de ui, bruin in een koekenpan en voeg de aardappelen snijd ze in fijne reepjes.

– Breng op smaak met zout en kook 20 minuten al roerend vaak al.

– Als het mengsel goed gemengd, voeg de kaas in dunne vlokken tot het smelten.

– Draaien keer Frico teneinde een uniform korst en gouden creëren.

Op dit punt, het blijft voor mij om u een goede eetlust groet je als je in Friuli stuur zou verwachten ...! 😉

Risponde il Dott. Marco Bartoli, chirurg gespecialiseerd in homeopathie, professor in de traditionele Chinese geneeskunde en de Ayurvedische.

Ho conosciuto Marco ascoltandolo in una conferenza che ha tenuto a Milano sul tema della medicina ayurvedica, la medicina tradizionale indiana.

E’ risaputo da chi mi conosce che non amo i farmaci, li uso solo quando è strettamente necessario. In Italia purtroppo a causa di una spinta mediatica deviante, se ne abusa. Le code che vedo sovente in farmacia le vorrei vedere nei campi, dove erbe medicinali dai rimedi antichi possono molto. Ovviamente a ciascuno il suo mestiere, non tutti hanno la conoscenza di questo settore. Diventiamo meno pigri, e avviciniamoci ai sistemi naturali anche solo entrando più in erboristeria.

Voor sommige, con la vita frenetica che conduciamo è più semplice inghiottire una pillola che ponga rimedio ai nostri mali, senza però renderci conto che, con l’andar del tempo, finiremo per intossicarci. Uno stile di vita e un’alimentazione corretta possono molto più di tante medicine…

• Ciao Marco, durante la tua conferenza hai citato il motto dell’ayurveda: "Kennis is gestructureerd in het bewustzijn." Wilt u ingaan op dit concept door uit te leggen aan mensen die nieuw zijn deze oude vorm van geneeskunde,,it,door het aangaan van de gemeenschap met de krachten die het universum regeren,,it,Niet responders. "Ik presenteren klinische analyse,,it,We weten niet echt niets van de gevolgen die een dergelijke genetische manipulatie,,it,Ik vraag me af ... en dit is een vreselijke vraag,,it,Er zijn biologisch-chemisch-genetische mechanismen die perfect en wonderbaarlijke elke plantensoort zich aan te passen aan de veranderde klimaten rijden,,it,Studies Institute Paracelsus in Rome,,it,waartoe ik behoor,,it,als voorbeeld en baanbrekende in die zin,,it?

Hallo Cynthia, l’ayurveda fece la sua comparsa nel mondo quando alcuni grandi saggi si riunirono e dissero: "La salute è il supremo fondamento della virtù, della prosperità, del piacere e della salvezza, mentre le malattie rovinano la salute, il bello della vita e la vita stessa."

Da allora alcuni particolari esseri umani hanno avuto il compito di preservare e trasmettere questa saggezza. Gli straordinari saggi dell’Ayurveda avevano raggiunto un tale livello di coscienza di sé, da entrare in comunione con le forze che governano l’universo. Ecco spiegata la frase che ho pronunciato nella conferenza. “La conoscenza è strutturata nella coscienza“.

Anno dopo anno esperimenti scientifici sempre più rigorosi non fanno altro che confermare l’esattezza dei principi curativi stabiliti da alcuni mistici millenni e millenni orsono.

• E’ importante evitare l’inquinamento dell’organismo in tutte le sue forme. Ma com’è possibile farlo per chi vive in città?

Evitare l’inquinamento delle nostre città non è possibile. Sul lungo periodo si potrebbe pensare di progettare le città con criteri più ecologici ed ecosostenibili, ma cosa fare nell’immediato per chi vive immerso tra fumi, rumori, veleni, smog e inquinamento alimentare ed elettromagnetico?

Het’ essenziale capire l’importanza di depurare profondamente l’organismo. Con i farmaci chimici non possiamo depurare nulla, eerder… aggiungiamo solo un ulteriore forma di tossicità. I farmaci a volte sono efficaci, addirittura salvavita; spesso però assistiamo a forme di abuso.

Ecco l’esigenza di ricorrere alle medicine denominate olistiche o naturali. Con queste terapie possiamo eliminare molti fattori pericolosamente tossici, che sono il fondamento delle malattie e che letteralmente ci rubano anni o decenni di vita. Tra queste terapie annoveriamo la medicina ayurvedica, la fitoterapia, la medicina tradizionale cinese, la medicina omeopatica. Io come medico pratico a tempo pieno da più di venti anni queste discipline, e posso assicurarvi che sono efficaci, affidabili e prive di effetti collaterali. Naturalmente devono essere esercitate da un medico esperto e competente. Negli anni il numero dei pazienti che si curano con queste medicine in Italia è arrivato a superare di gran lunga i dieci milioni di unità. Nel frattempo si sono moltiplicati studi scientifici seri e rigorosi, che provano l’efficacia di queste terapie.

Persoonlijk, quando faccio lezione ai medici, presento molti miei casi clinici risolti che in precedenza non avevano ottenuto benefici con i comuni presidi farmacologici. Sono quei casi difficili che noi medici chiamiamo “Non responder.” Presento analisi cliniche, prima e dopo la cura, e testimonianze scritte dei pazienti che confermano l’efficacia dei trattamenti.

• Ora cito una parola che potrei chiamare anche parolaccia: OGM. Lascio continuare a te…

Guarda la mia è un’opinione strettamente personale su un tema che è già molto dibattuto. Molti scienziati si schierano a favore, altri sono contro. Personalmente penso che gli O.G.M. siano veramente pericolosi, ed ho paura di ciò che sta accadendo! Non conosciamo davvero nulla delle conseguenze che tali manipolazioni genetiche, che poi diventano il nostro cibo di tutti i giorni, possano avere a breve-medio-lungo periodo sulle nostre strutture cellulari.

Mi sembra un delirio alla Frankstein, inserire D.N.A di scorpione in una mela… mi sembra un voler violentare la natura con la scusa di voler migliorare la qualità del cibo. Puntiamo piuttosto su un cibo veramente biologico se davvero vogliamo fare un discorso di qualità! Non facciamoci ingannare! Mi domando questo… ed è un dubbio atroce: il vero motivo che spinge certa pseudo-scienza può essere l’interesse di multinazionali ad espandere vendite ed affari? Non so…

Io onestamente sono per il cibo tradizionale, genuino, come natura crea da millenni. Ook omdat, Darwin lo insegna, e molti altri dopo lui lo ribadiscono… La natura fa le sue prove per migliorare in ogni generazione la sua progenie. Ci sono meccanismi biologici-chimici-genetici perfetti e prodigiosi che spingono ogni specie vegetale ad adattarsi a climi mutati, terreni diversi, ecosistemi in perenne divenire.

Come avrebbero potuto sopravvivere per millenni i nostri alberi di pere, mele o qualsivoglia frutto se non ci fosse un’intelligenza sacra e mirabile che in ogni istante è all’opera? Nella bibbia c’è scritto: “piante, bloemen, frutti siano il vostro cibo e la vostra medicina…” un concetto semplice, chiaro e inattaccabile!

• Il medico cura anche ascoltando il paziente. Maar hoe doen?

Saper ascoltare il paziente è fondamentale. Saper poi valorizzare ciò che dice ai fini di una terapia veramente personalizzata è ancora più importante. Laat me een voorbeeld geven: cento casi di bambini colpiti dallo stesso batterio (per es. streptococco) per noi medici olistici significa spesso prescrivere cento ricette diverse l’una dall’altra!

Ognuna delle terapie naturali che ho citato prima analizza con diverse teorie costituzionali il “terreno energetico di base” del paziente. Ciò orienta il medico nella scelta tra migliaia di diversi rimedi naturali siano essi vegetali, minerali o sostanze di tipo animale. Spesso ai fini della diagnosi differenziale il medico di medicina naturale considera i tratti caratteriali e psicologici.

Se devo scegliere tra duecento piante che curano l’osteoporosi devo sapere che non tutte sono adatte al tipo collerico. E’ qualcosa di importante che devo considerare. Se sto tentando di curare due casi di steatosi epatica, non farò la stessa prescrizione nel caso di un paziente freddoloso e magro rispetto ad uno caloroso e grasso.

Quindi devo visitare, guardare, interrogare, ascoltare… e tirare le somme di tutto per una terapia specifica… solo per quella persona! E devo considerare persino la stagione in cui la terapia è somministrata… perché vi sono energie diverse che s’interfacciano.

• Parliamo di alimentazione. Puoi darci qualche consiglio semplici e attuabile per migliorare la nostra vita?

Il consiglio migliore a livello alimentare sarebbe quello di seguire integralmente i dettami della medicina ayurvedica. Ciò significa alimentarsi in base al proprio Dosha. Per Dosha intendiamo lo squilibrio energetico di base che determina la nostra appartenenza a una delle tre costituzioni di base (Vata-Pitta-Kapha). Semplificando molto potremmo dire che esistono individui nei quali esiste un eccesso dell’energia fuoco, in altri prevale acqua o terra o aria etc.

Nella mia alimentazione devo tenere conto di questo ed invece nella medicina ufficiale ciò è completamente ignorato. Ci si basa su calorie, giusto assemblaggio di protidi-glicidi-lipidi-fibre e sali minerali… e tutto finisce lì. Invece c’è molto altro! La medicina ayurveda per millenni ha studiato le caratteristiche energetiche del cibo. Esistono cioè cibi di natura fuoco altri di natura prevalente acqua o terra… ed altri misti. Il cibo diventa una vera terapia laddove riesce a riequilibrare un eccesso energetico che alla lunga genera accumulo di tossine, e successivamente patologia. Abbiamo utilizzato concetti simili a questi provenienti dalla medicina cinese e abbiamo ottenuto ottimi risultati nel campo dietologico.

Gli studi dell’Istituto Paracelso di Roma, di cui faccio parte, sono esemplari e pionieristici in tal senso. De verbluffende resultaten van het wetenschappelijk oogpunt zijn het onderwerp van talrijke congressen nationale en internationale artsen als dat van Straatsburg in geweest,,it,Inderdaad ik gebruik maken van uw interview,,it,Cinzia en ik dank u voor de gelegenheid,,it,mijn e-mail te geven aan iedereen,,it,medische collega's in de eerste plaats,,it,ze geïnteresseerd waren in het bestuderen van de bevoegdheid op grond van een geheel nieuw profiel of te delen ervaringen en studies met betrekking tot holistische therapieën,,it,Ik kan over dit onderwerp verstrekken van vele interessante wetenschappelijke materialen,,it,Europese première,,it,Verhalen van mensen Cynthia TosiniL'Ayurveda,,it 2009. Anzi approfitto della tua intervista (e ti ringrazio Cinzia per l’opportunità) per dare la mia mail a tutti coloro (colleghi medici in primis) fossero interessati a studiare l’alimentazione sotto un profilo completamente nuovo o condividere esperienze e studi inerenti alle terapie olistiche: posso su questo tema fornire molti materiali scientifici interessanti, in anteprima europea.

dott.bartolimarco @ gmail.com

Een moment, en alles verandert ...

Als op een ochtend twee jaar geleden, wanneer door een vergetelheid, een jonge man rijden zijn auto niet stoppen bij een stopbord. Mijn auto begon te draaien op zichzelf kruipen op de grond tot stilstand vernietigd, verpletterd en vernietigd, con me appesa a una cintura tra i vetri frantumati. Gianfranco ha vissuto la stessa esperienza nel 2002, een ernstig verkeersongeval op een motorfiets, die is helaas niet beschermd, dwingen tijd in een rolstoel.

Het leven is vreemd, soms moeilijkheden, zetten ons op de proef, uit te brengen in ons de potentiële onverwachte. Ik, vast te zitten thuis voor de maanden begon ik te schrijven over de werkelijkheid die tot dan zou ik gewoon te bezoeken. Gianfranco plaats daarvan begon de productie van olijfolie in Castelvetrano, in Sicilia, sua origine land: "Sciavuru d’Aliva".

Gianfranco Tuoro is geboren en getogen in Lecco. Zijn passie voor eten en wijn leidde hem om te komen tot studies hotel. Terwijl het bijwonen van de school begon hij te werken als kok in een restaurant aan de oever van de Adda. Dan, Eenmaal afgestudeerd, is begonnen om zijn beroep uit te oefenen in een aantal restaurants in Europa.

In 2002, keerde terug naar Italië voor een vakantie, zijn leven werd plotseling onderbroken door een ernstig auto-ongeluk, dat hem dwong uit zijn rolstoel. Na de eerste periode van de revalidatie gedaan in het ziekenhuis van Sondalo, verplaatst naar de geboorteplaats van zijn moeder, Castelvetrano (TP), in Sicilia.

Het huis van zijn ooms was best aan zijn behoeften nieuw leven. Dan, tijd doorbrengen in de plaats waar hij opgroeide als kind en de herinneringen die zorgeloos opnieuw de kop op, hebben geleid tot het besluit om een ​​stuk grond te kopen en beginnen met het produceren van olijfolie.

Castelvetrano, land gewijd aan de productie van, riep hij in als. Ik zeg vaak dat de aarde ons kan redden als we haar redden. Zo is het voor veel ...

Nu Gianfranco woont daar gedurende enkele maanden per jaar, persoonlijk volgen de verschillende stadia van de teelt van de olijven en olijfolie productie van haar.

Heel vaak Ik wonen, en zonder het te beseffen ik lach, Remembering mijn leven woonde als kind op het platteland, wanneer de tijd langzaam voorbij tussen de oogst en de Timber vrolijke. Ik vroeg Gianfranco raccontarmene van een van zijn, een herinnering aan zijn jeugd in Castelvetrano, in het land van Sicilië.

Ik herinner me de vurige zon, la gioia nell’immergere la testa in un secchio d’acqua gelata tirata fuori a mano dal pozzo… Ricordo la fame di noi bambini-cavallette al pensiero delle uova fritte nell’olio con le patate preparate dalle nostre mamme per l’ora di pranzo… Ricordo il cielo nelle serate Siciliane, wanneer, zittend op de veranda keken we de zonsondergang met zijn lichten en kleuren ... Onvergetelijke herinneringen en mooie!

• Ik wil de gebieden kennen zoals verteld door degenen die leven en respecteert hen. De producties zijn het resultaat van deze passies, zijn de vruchten van de aarde door de hand van de mens. Mijn droom is om te worden gekoppeld aan de grond, de enige die me geeft echte vrede en welzijn. Gianfranco ofwel TouchWiz aan u. Vertel me over je land ...

Cynthia, het grondgebied van Castelvetrano olijf regeert en een groot deel van de economie van het land draait om het. De periode is niet blij dat we ervaren heeft ook gevolgen deze realiteit, en veel mensen ontevreden met het werk van de campagne, omdat het niet in staat is om een ​​voldoende inkomen te creëren.

Zoals ik al zei de koningin is de cultivar Nocellara van Belice, olijf groot en rond, die net lijkt op een walnoot. Het’ een cultivar die een lange geschiedenis heeft. Denkt u dat in de 1600, onder de heerschappij van Aragon, in het gebied zijn gemaakt grote plantages van olijfbomen, in plaats van gericht op de productiehoeveelheid, prediligessero fruitproductie van hoog kaliber. In die tijd werd geboren Nocellara zoals we die vandaag kennen, olie van de meest bekende in de immense lijst van Italiaanse olijven.

Van 2009 Ik werd lid van het consortium DOP "Valle del Belice". Ik wist niets over de landbouw voor marketingdoeleinden. Ik vond echter het slachtoffer van de fans die me hebben laten zien door het geven me moed schatting. Sinds vorig jaar heb ik mijn producten in het buitenland te exporteren met een ander label.

Ik ben blij dat ik begon te werken met een man die, Naast de verkoop, zorgen te maken om de juiste informatie voor het gebruik van kwalitatief hoogwaardige producten te maken en te verspreiden, Vermits verschillende kosten vergeleken met die van grote distributie. Zeker is het, dat er mensen zijn die de neiging hebben om te willen nieuwe dingen in vergelijking met anderen die zijn opgegroeid met vooroordelen te leren, vaak gebaseerd op onjuiste informatie.

• Gianfranco, een van de dingen die ik het meest van hou is het eten van het brood met olijfolie, maar ... als ik je een recept dat u mij antwoord ?  😉

Cynthia, zoals u zich kunt voorstellen zijn er velen die de producten en de typische aroma's van Castelvetrano gebruiken. Ik zal u vertellen een heel eenvoudig die helaas behoort tot de lente periode bracht onlangs, maar ik nodig u uit om te onthouden voor volgend jaar.

Gebakken eieren, natuurlijk met olijf Nocellara, salade met sinaasappelen en venkel.

Je bereidt de salade door het combineren van sinaasappels (voorkeur Ribera) en een venkel, in julienne gesneden. Als dan was er ook wat rauwe tuinbonen zou geen kwaad. Nogmaals, als je wilt overdrijven voeg een paar blaadjes verse marjolein.

Olijfolie, zout en peper, en ... bon appetit! 🙂

Samanta Cornaviera, een beetje 'als ik ... Venetian spreker voor radio en reclame, cuciniera voor passie en traditie, beroep: “Massaia, ma ... moderna!"

Ik kan u alleen vertellen dat Samantha is een waar wonder! Ik ontmoette onlangs deel aan sociale Gusto, de gebeurtenis die ons toeliet om onze ervaring bloot in de evolutie van de communicatie op het gebied van eten en wijn.

Een kracht van de natuur, gepassioneerd als ik aan de tradities en de geschiedenis. Denkt u dat er veel recepten van de twintigste eeuw verzameld. Io le adoro! Als u wilt audioformaat pillen te luisteren, kan worden gevonden die.

Ik vroeg Samantha wat het betekent om vandaag de moderne huisvrouw, als het een mythe of is het nog steeds mogelijk. Le ho chiesto anche come è iniziata la sua collaborazione con la rivista “La Cucina Italiana”,  en toen vroeg ik haar… eerder, omdat ze una luidspreker, Ik zou zeggen dat de enige oplossing is om te luisteren! 

Shhhh… silenzo! 😉

“Le nostre signore sanno che la donna moderna non può scindersi dalla massaia moderna. Si può star bene in salotto e stare bene in cucina; bijkeuken must have voor de garderobe van elke vrouw is even belangrijk als de keuken dan de woonkamer.”

Van “La Cucina Italiana” – N. 1 Jaar 1 – 15 December 1929

Wie weet hoe je de soep te maken, steek uw hand!  

U zult zeggen: "Ehh Cinzia, dat nodig is om daartoe!"Maar nee! Een goede soep indien goed gedaan, moet worden gedaan op een vakkundig ... in plaats, om te regeren Tano! Het is nog niet voorbij ... Nu vraag ik u: "Minestrone soep in de winter of het hele jaar door?"Ik doe al jaar ... en u?

Ik hou van de soep, lekker warme winter, e van de nalatenschap van tiepido. Een mega concentreren seizoensgroenten, van vitaminen en mineralen. Jammer dat voor velen in de zomer en, hoe zeg je dat ... een gerecht onvoldoende. Io insisto, en ik doe het toch!

Maar we zijn echt in staat van het doen van de soep?

Een paar dagen geleden waren we bespreken met de chef-kok Giancarlo Morelli Het merendeel van de fouten die in de bereiding van soep. Onbewust het vond ik een paar dagen later om het te bespreken met de chef-kok Tano Simonato. Hij herhaalde de veel voorkomende fout, inclusief mijn, gaan in de keuken samenstellen van alle groenten.

Genoeg, Ik besloot, Ik wil weten hoe ernstig de soep!

Cynthia,  gewoon zeggen… hier is het recept:

"De koude soep Tano Simonato"

Ingrediënten:

• Voor de bouillon:

Wortelen, courgette, sedano, witte ui, Pomodoro Ramat, basilicum, laurier, jeneverbessen.

Voorbereiding:

Nadat u alle gesneden groenten gereinigd, laten op het vuur gedurende ten minste drie uur op een laag vuurtje.

Ga naar chinoise (Colino) en houden alleen het vloeibare deel.

• Voor de groenten:

Wortelen, courgette, deze, erwten, aardappel, fave.

Voorbereiding:

Week de kikkererwten de avond tevoren (minstens 18 uur); zetten bij het bakken en houd ze al dente, over 50 min.

Schil de groenten en kook als volgt:

       – Gesneden wortelen in blokjes gesneden en gekookt al dente houden.

       – Snijd de courgette en kook beetgaar houden.

       – Blancheer de erwtjes in kokend water voor een paar minuten al en houd ze al dente.

       – Blancheer de bonen in kokend water voor een paar minuten al en houd ze al dente.

       – Schil de aardappelen en snijd ze in blokjes gesneden en gekookt in al kokend water en houd ze al dente.

       – Schil een aardappel en kook het voor een lange tijd, in staat zijn om vervolgens te verpletteren met een aardappelstamper.

Alle groenten moeten worden gezouten water met een beetje zout.

Houd alles gescheiden tot het moment van bereiding van soep.

• Voor de rijst:

Koken in kokend water al in de boulevard rijst dwerg die de tand; voeg zout van de helft van een normale koken.

Voorbereiden van de soep:

Doe de aardappelpuree in de bouillon en roer; Tenslotte voeg alle groenten en rijst. Natuurlijk zijn alle koude. Breng op smaak met zout en een beetje 'suiker.

Serveer in holster en serveer met extra vergine olijfolie (Extra Vergine Olijf).

Daarom, het paard, de Pecora, de koeien zijn herbivoren, en zo ver we. De tijger en de leeuw zijn vleesetende plaats, en ik zou zeggen dat we ook hier.

Moeder Natuur heeft voor de eerste en de tweede om zowel tanden en darm respectievelijk geschikte voeding voorzien.

Dat zei ik betwijfel of er een: "Ma l'homo sapiens sapiens, die vervolgens-sapiens- het is allemaal wat je bedoelt met het combineren, is een planteneter of een vleeseter?"

Oh mijn god wat een puinhoop, Cynthia gestopt of ik geef een bloedstolsel!

Ik zou zeggen dat het enige op dit punt is guardagli tanden! – De tanden vertellen?! Maar u zegt Cynthia, een embolus Ik weet dat je echt feesten! – Maar nee, en het bewijs wordt geleverd door een deskundig.

Ik presenteer Dr. Marco Bartoli, chirurg gespecialiseerd in homeopathie, professor in de traditionele Chinese geneeskunde en de Ayurvedische.

• Ciao Marco, Ik maak het duidelijke ideeën…
  

Hallo Cynthia, zeker van dat u! Nu zal ik uitleggen ...

De vergelijkende anatomie legt uit dat de tanden van de mens is rijk aan molaren, dat is, van het Latijnse mola molen, en wordt gebruikt om te malen en te malen graan, diverse granen en groenten, hoe werkt de koe of schaap, notoir herbivoren.

L'uomo, de Pecora, het paard of de koe lijken sterk op de tanden en ook het type darm lange, smalle en gedraaide. Alles is afgestemd op een soort vegetarisch voedsel. In tegenstelling tot het geval van de tijger of leeuw. Omdat carnivoren hebben een andere tandweefsel, geschikt om de prooi te scheuren (is voedings vleesetende) met lange scherpe hoektanden. Hun darm is ook anders en aangepast aan een type voeding dichte dierlijke eiwitten.

In het kort, als we introduceren een overmaat van voedingsmiddelen van het type dier (vlees of vis dat is) produceren gevaarlijke gifstoffen, dat op de lange termijn oorzaak ziekten. Als u contact opneemt met de belangrijkste internationale vegetarische samenleving zal u voorzien van een enorme hoeveelheid wetenschappelijke studies die dit bewijzen. Niet te vergeten het effect op de pH van ons lichaam met voedsel van het type dier neigt onverbiddelijk om de zuurgraad, versnellen het verouderingsproces van het weefsel.

Ik wilde dit beroep in te stellen door Marco alleen omdat het deed me denken. Zijn niet un'integralista, hoewel ik hou van het vegetarisch dieet. Dat gezegd, de echt belangrijke ding voor onze organisatie is om de consumptie van vlees te verminderen. Kom ben si sa, uitzondering is niet de regel…

U zult zeggen, mamma bionica, ma in che senso ?! Nel senso che Laura Pantaleo Lucchetti è una mamma specialissima con ben sei figli! Maar niet alleen, oltre che mamma lei è una cara amica e collega, visto che entrambe collaboriamo con il Boerenkool, rivista enogastronomica on-line.

Alcuni già la conoscono, tanti altri ancora no. Ho deciso di presentarvela: eccola, da “Una mamma e sette laghi", il suo blog personale.

• Ciao Laura, ricordo la prima volta che ti ho conosciuta… Inizialmente attraverso la lettura dei tuoi scritti, dan, persoon, a Olio Officina Food Festival 2013. Una donna semplice, dolce e grintosa. D’altronde non potrebbe essere diversamente con una famiglia così numerosa, una vera e propria “impresa familiare.” 😉 Io sono figlia unica con un figlio unico, ma ho un profondo senso della famiglia. Sono stata sposata per molti anni con un uomo con sette fratelli, quindi una vaga idea me la sono fatta. Sommige, gestirla è tutt’altra cosa.

        Laura, cosa significa oggi avere sei figli? Sospira prima di rispondere…

Mia cara, innanzitutto ti ringrazio per queste bellissime parole e per avermi dedicato questa pagina. Ho preso un bel respiro e mi sono pure seduta (inaudito!). Allora, andiamo per gradi. Essere genitori di prole numerosa non è mai stato facile, penso. Solo che ci sono un po’ di distinguo da fare.

Una volta tutte le madri di famiglia non particolarmente agiate, sia che avessero un figlio solo sia che ne avessero dieci, lavoravano o dentro o fuori casa. Chi faceva la magliaia, chi andava all’opificio, chi nei campi… è storia, e se uno si documenta bene (prendi ad esempio Carlo Maria Cipolla, il mio personale vate della storia economica) se ne fa una ragione. E’ che oggi il modello prevalente di famiglia è quello atomico, perché si vive lontano da quelle di origine. Un tempo, in plaats daarvan, nonni e genitori vivevano nella stessa cascina, nella stessa contrada, nello stesso paese, e c’era sempre una zia o una matriarca ad occuparsi dei bambini e del desco mentre i giovani – donne e uomini – andavano a lavorare. La casalinga, anche linguisticamente (prendi un qualsiasi dizionario etimologico e te ne accorgi), nasce con il primo Novecento, con gli spostamenti dai luoghi natii, ed ha un successo strepitoso con la ricostruzione e con, consentimelo, gli agi che questa ha portato. Il modello atomico si rinforza negli anni con i problemi annessi: le nuove famiglie hanno una disperata necessità di creare ex novo un sostegno organizzativo che precedentemente faceva parte integrante della società e non era mai stato messo in discussione. Le donne, dus, smettono di lavorare dovendo occuparsi tutto il giorno di prole e casa. E cominciano a diventare schiave delle pulizie domestiche, delle mode mediatiche e dei figli…

Facciamo un salto generazionale. Oggi a livello organizzativo come siamo messe? La verità è che facciamo pochi figli, e questo non dipende solo ed esclusivamente da motivi economici. Dipende da fattori organizzativi che spesso e volentieri esulano dalle possibilità della sola donna: o è la coppia ad organizzarsi o la vedo dura, e comunque senza aiuti esterni è particolarmente complicato far quadrare tutto. Opnieuw, non è solo questione di soldi. Het, se me lo consenti, il cliché casa perfetta gioca a sfavore del numero di figli. La donna si fa un punto d’onore ad avere tutto in ordine farmaceutico. Mi spiace ma io non ci sto. Non si può pretendere che una casa funzionale alle esigenze di una famiglia con bambini sia perfetta. Ecco perché mi sono creata questa “finzione” del bionico: bisogna, in una famiglia moderna, avere tante periferiche a portata di mano per le varie necessità familiari. Se la casa non è lustra alla perfezione, se i bambini hanno qualche macchiolina sulla maglietta, se i jeans li stiriamo addosso, a chi interessa veramente? Solo alla suocera o all’amica snob. Chi ti vuole veramente bene passa sopra anche alle ragnatele.

Per concludere, vandaag, misschien, è più difficile portare avanti una famiglia numerosa perché le pretese dall’esterno sono troppe, esagerate. La vita frenetica e mondana, le mode mediatiche ti impongono dei ritmi sconvolgenti. Puoi benissimo farcela con tanti figli, anche a lavorare fuori casa (o dentro, come faccio io che scrivo per mestiere), ma a patto di sopportare su di te l’opinione altrui, spesso invadente, quasi sempre contraria. A partire dai familiari. Pensa che noi non andiamo in vacanza da sette anni, stiamo benissimo così immersi nel nostro verde e andando al lago quando ci è possibile… e ci viene rimproverato come se facessimo mancare ai nostri figli un bene primario. E’ tutta una questione di prospettive.

• Ora chiudo gli occhi e immagino di vedervi tutti insieme seduti a tavola a pranzare. Ho una visione allegra, e non posso che sorridere… Non vedo però che cosa hai preparato. Me lo descrivi? 

Per pranzo – papà è tornato dalla notte e la tavola era al completo! – c’erano delle polpette di pane e ricotta ricavate dagli avanzi di cucina. Costruisco spesso pranzi e cene dagli avanzi, almeno due-tre volte la settimana. E’ divertente, gezond, economico. Coinvolgo anche la fantasia dei bambini, sia nella preparazione sia durante il pasto. La mia filosofia culinaria può essere tranquillamente definita un elogio della polpetta e del polpettone! Le polpette fanno allegria, sono piccole, tonde, praticamente perfette. Agli occhi dei bambini sono il non plus ultra; ma anche a quelli dei grandi. Cosa ci vuole a fare una polpetta? Praticamente niente, quasi. Pensa che io ne preparo una trentina ad infornata ed è raro che se ne avanzino…

• Ci siamo già trovate due volte insieme per esporre pubblicamente il nostro pensiero sulla comunicazione e sulla promozione enogastronomica in rete. Personalmente non sono molto abituata, cerco di essere me stessa dicendo semplicemente quello che penso e quello in cui credo. Tu invece, anche se fai la timida, mi stupisci sempre piacevolmente per la sicurezza nell’esporre i tuoi pensieri. Sicuramente la tua esperienza di speaker radiofonica ha molto contribuito. Mi racconti qualche ricordo di quel periodo? 

Zeker. Da una puntata ”zero”, che condussi nel maggio 2008 senza prevedere onestamente il seguito, mi “scritturarono” per altri tre anni di conduzione. Facevo un programma di cucina e successivamente anche di libri per bambini – la mia vera passione! – assieme alla collega Ilariamaria. La trasmissione andava in onda su Radio Padania e continua tuttora, ma io ho lasciato per motivi vari – principalmente per la gravidanza e la nascita di Giovanni – nel luglio 2011. Conducevo la mia parte al telefono, come una sorta di moderna Lisa Biondi. Mi emozionava sempre il riscontro con l’ascoltatore e le telefonate erano aperte e ovviamente non potevo prevedere cosa mi avrebbero chiesto. Mi divertivo moltissimo ma mi preparavo anche molto bene il canovaccio sui cui giostrare la puntata. Un’esperienza che mi aiutata sicuramente ad interagire con il pubblico, ma io sono naturalmente portata alla socialità… con tutti i figli che ho, praticamente conosco tutte le mamme del quartiere!

• Goed, che ore si son fatte? Quasi quasi facciamo merenda, ma… una merenda letteraria, 😉 magari nel parco, e con tanti bambini! Dai che scherzo, ma neanche tanto, visto che io la merenda la faccio ancora!  Qualche giorno fa mi è piaciuto molto ascoltarti mentre mi parlavi delle tue belle merende educative, durante le quali, oltre a leggere favole e racconti, prepari ai bambini spuntini con ingredienti semplici e genuini. Se dipendesse da me, inserirei educazione alimentare come materia scolastica obbligatoria…

Sarebbe bellissimo! Allora, la cosa è nata in maniera molto spontanea. Mio marito da un bel po’ di tempo è di guardia tutti i santi venerdì o quasi, per tutto il giorno. Dan, soprattutto adesso che ci sono le belle giornate (come no: in questo momento sta grandinando!), mi ritrovo a dover organizzare le uscite di comitiva (!) alleen. Mia madre abita abbastanza vicina ma cura mio nipote, e mia suocera vive a venti km di distanza. Quindi mi devo organizzare proprio con le mie uniche risorse. Sei bambini al parco ti scappano da tutte le parti: così un venerdì che ero un po’ stanca mi sono portata un libro, la torta al cioccolato appena sfornata, acqua naturale e bicchieri di plastica, mi sono seduta sotto un albero al fresco con la mamma della compagna di banco di Carolina e ho iniziato a leggere un racconto di Gianni Rodari, che era delle mie parti. In breve sono accorsi un po’ di bambini incuriositi, e dietro l’offerta di un pezzo di torta si sono seduti e hanno ascoltato il racconto. Era un pezzo che mi stava particolarmente a cuore, l'”Apollonia della marmellata” door “Favole al Telefono”.

Parla di una signora della Valcuvia (sopra Varese) che sa fare la marmellata con tutto, persino i ricci delle castagne e i sassi. Da quel giorno ho deciso che avrei continuato con queste merende letterarie, portando con me un pezzettino di letteratura locale per ragazzi. Domani offrirò la terza di queste merende. Lo scopo è duplice: fermo restando il tenere a bada per una mezzoretta i bambini, il che fa rinfrancare un po’ le mamme, e offre lo spunto di socializzare; succede che i bambini sentono pagine letterarie un po’ fuori dagli schemi – come ad esempio “Le avventure di Pierino” di Piero Chiara – e poi, langzaam, come nel nostro caso, si attira l’attenzione mediatica. Perché quel parco dove faccio le merende, il parco Molina di Varese, è proprio maltenuto, dimenticato dall’amministrazione locale.

I giochi sono malconci. Ragazzi grandi invadono con pallonate la piazza ai bambini piccoli nonostante il divieto di giocare a pallone. Uno strapiombo senza protezione (l’anno scorso stava per caderci il figlio di una mia amica) delimita la corsia dedicata alle biciclette e agli skateboard. Siccome il mio quartiere è piuttosto umile e decentrato, viene dimenticato da tutti. Eppure quel parco è l’unico polmone verde che tanti bambini si possono permettere per tutta la stagione bella. Tante volte abbiamo chiesto interventi mirati al Comune, ma c’è stato un unico restauro un paio d’anni fa e non è risultato conforme alle aspettative. Quindi queste merende letterarie vogliono attirare l’attenzione su un problema sociale e strutturale che è urgente da ridefinire.  

“Beschavingen werden meer ingegeven door mensen die de grootste zorg in de kunst en voedsel wetenschap gehad ... "van" The Italian Kitchen "N. 1 – YEAR – 15 December 1929

Hoe is mijn beste vriend Giorgio Ferrari: "Italianen zijn de som van de ervaringen die in de Geschiedenis. Als je verliest je terug naar zijn de gewone mensen verward stem heeft niet. De keuken slecht wordt die rijkdom, wijnboeren die wordt DOC."

Een citaat dat ik het volledig eens, zijn dol op de geschiedenis ervan overtuigd dat, om verder te gaan een stap terug te doen. Herstel spreken van tradities, de arm, maar rijk aan geschiedenis, Ik praat over de eenvoud ...

Het is een moeilijke tijd voor veel, de versnellingen van onze economie zijn een algemene vertraging ondergaan. We moeten ons verenigen, maar bovenal moeten we ons verenigen. We hebben mensen nodig om te geloven, mensen met een echte passie voor het grondgebied, om zijn geschiedenis en zijn volk. Utopia, geen, enige ware liefde voor mijn land.

Als iedereen deed een stap vooruit, op zijn eigen manier, hoe kan, Ik weet zeker dat we zouden eindigen om te voldoen aan. Ik ben een romantische in de breedste zin, en start mijn geroep, mijn #TamTamxlaTerra, voor degenen die geloven zoals ik, dat de toekomst we onder de voeten ...

Vergeef me mijn uitbarsting, maar ik kan niet anders doen. Telkens als ik de kans, a modo mio, vrolijk, met mijn opzichtige hoeden, met mijn glimlach, met mijn stroom van woorden, Ik belijden mijn geloof voor het land.

Het werd gepresenteerd met een kans om Sociale Gusto, Indien gecoördineerd door de zachte Silvia Giovannini, gehouden in de prachtige Varese Estensi Gardens.

Met de kwaliteit Italiaanse keuken dichter bij de mensen, maar niet alleen. De ruimte gereserveerd voor culturele aanbod heeft ingeschakeld journalisten en bloggers, het blootstellen van hun ervaringen en hun gedachten!, in de evolutie van de communicatie op het gebied van eten en wijn.

Ik had het genoegen om aan de tafel met:

• Anna Prandoni, Directeur van The Italian Kitchen, de grootste koken tijdschrift in Italië geboren in 1929

• Laura Pantaleo Lucchetti, food bloggers zoals ik, die werkt met de groene kool, Wekelijkse online Eten&wijn

• Rosy Battle, ervaren journalist van sociale media en "non-food blogger"

• Santa Rush Co Internationale Riviera, huisvrouw 2.0

• Eugenio Peralta, foodblogger maker van de blog De man is een Locust

• Jenny Maggioni, blogger

Eenvoudige mensen die ik kreeg om te genieten, gedreven door een passie voor eten en voor het herstel van de tradities, maar met een goed in de gaten om het netwerk en de grote mogelijkheden voor de promotie van het gebied en haar producties.

In mijn toespraak vertelde ik hoe, bijna drie jaar geleden, Ik begon mijn avontuur dat ik nu letterlijk overweldigend, maar dat ik echt leuk. Ik niet veranderen op een mysterie dat mijn leven plots is geweest. Na een aanvankelijke verwarring hief ik herinvesteren in de passies van alle tijden, land, l’agricoltura, wijn, en de geschiedenis van het volk.  Als jong meisje Ik ben opgegroeid in de wijngaarden op het platteland van Treviso ... de aarde laat zijn sporen, op tijd, en zielen.

Ze creëerde een groep op Facebook, Le Vigne-ondersteuning. Ik deelde links met betrekking tot tradities, dialecten, eten, en wijn. Iemand merkte dit luidruchtige vrouw. Op een dag Ik stelde voor dat ik een interview met een wijnmaker van Aosta lezen. Ik werd erg emotioneel zo veel dat ik ging er om u te ontmoeten. Toen ik hoorde dat hij niet de middelen had om het label op de achterkant van zijn fles wijn, ho voluto raccontare la storia di quella vigna.

Dopo averla stampata gliela portai, perché volevo che la donasse insieme alla vendita del suo vino. Qualcuno l’ha letta, e mi ha chiesto di scrivere. La mia storia ora continua qui sul blog e su Cavolo Verde, anche se ho un sogno, quello di vivere in campagna e lavorare nell’agricoltura. Tra me e me dico spesso: “Cynthia, piedi per terra, e ricordati perché hai iniziato.” Sto imparando e continuerò a farlo, perché in fondo non si finisce mai…

Tra le mie tanti passioni c’è anche quella della comunicazione digitale. Twitto, fotograaf, lancio sui social… una vera peste! 😉 Metto in rete tutto quello in cui credo e che mi piace, per condividere i miei momenti di felicità, overtuigd van het belang van communicatie en het eten en de wijn van de regio via het web.

Maar één ding ben ik vast van overtuigd,  Het bedrijf dat we de gelegenheid hebben om te gebruiken moeten zich verenigen, en niet direct kennis te vervangen, nodige ervaring om de realiteit te weten, en hun producten. Stop niet bij de ramen ...

Ik kan het niet helpen maar schrijf wat ik leef, tenminste als ik ben enthousiast. Ik ben dol op foto's met de woorden, de herinneringen nemen, om hen te beoordelen en te herbeleven, maar vooral niet te verliezen…

Als u denkt dat slechts een paar dagen geleden was ik in Zwitserland grote ogen bij het zien van de majestueuze landschappen, dan is dat de nostalgie getriggerd… Noto vaak verbaasd dat mensen zijn verrast door mijn onuitputtelijke enthousiasme voor de schoonheid die de natuur te bieden heeft. Ik zou zeggen: “Zelfs als voor de eerste keer zie je wat landschap !”. De waarheid is dat de natuur als alle goede dingen niet moe, tutt’altro, regenereert het lichaam, geest en ziel…

Het waren spannende dagen ! De grootsheid van de bergen, het uitzicht van de beken en de rust van het meer hebben gemaakt dat mijn ogen voortdurend schitterde. Ik overal gefotografeerd, bijna in een vergeefse poging om de tijd te stoppen, doe dit moment te missen, om te delen, om mijn geluk te brengen…

Omgeven door de muziek van de protagonist Greenfield Festival 2013, l'evento musicale rock-metal driedaagse die vindt elk jaar plaats in Interlaken, Ik draaide vaak mijn blik naar de bomen, dat, als wachters, sono garanti del nostro futuro.

Ik ben geen metalhead als de persoon die me uitgenodigd om dit avontuur te leven, echter waarderen sommige bands die muziek spelen dichter naar mijn smaak.

Hoe dan ook, Ik kijk altijd naar de zonnige kant in al mijn ervaring, che mi forma, dat verrijkt mij en maakt me meer bewust.

Het begon allemaal zo, met “die de hoorns van de Alpen af ​​te spelen”, Tool Zwitserse Nationale.

Muziek van het geluid in harmonie met de natuur, perfect om te luisteren met een oog tussen de bergen: l 'Eiger, de Monk e la Virgo.

Interlaken, enna kleine stad in het Zwitserse land verdeeld tussen de lago di Thun en Lake Brienz, een van achtentwintig “Parels van de Alpen”. Deze resorts, gevestigd in zes verschillende landen, gunst duurzaam toerisme door milieuschade die kan voorkomen met elkaar zijn verbonden, voor bewegingen, het gebruik dell'auto.

Natuurlijk ... Wandelen Wandelen, honger nadert! 😉

In termen van smaak, heb ik genoten van een traditioneel gerecht dat ik kreeg om te proeven, de spatzli met room en groenten. 

Deze dumplings, waar de term is afkomstig van de Zwabische dialect wat betekent mus, verkregen uit het mengsel van tarwe, eieren en water. Soms, ter vervanging van laatstgenoemde, met bier.

Spatzli met room en groenten

Ma ora bando alle ciance e… via con la musica! 🙂

Veel groepen aanwezig, drie dagen muziek rock en metal tussen twee fasen. Opnieuw, Ik ben geen metalhead, Uiteraard met alle respect voor degenen die, e che ne ha la competenza.

Hieronder, Gezien mijn beperkte kennis van het genre, Ik zal even citeren wat ik waardeerde, en dat voor een deel al wist.

Within Temptation

En ik primis Within Temptation, een Nederlandse gothic metal band opgericht in 1996 de zanger Sharon den Adel, en gitarist Robert Westerholt.

Mono Inc. 

Een aangename verrassing was dat de luisterpositie Mono inc. een groep van gothic rock Hamburg. Ik had het geluk en plezier aan de mooie en getalenteerde drummer begroeten, Katia Mia.

Nightwish

Altijd de grote Nightwish, een groep van gothic rock geboren in Finland 1996.

Hun naam vertaald betekent “wens van de nacht”, misschien voor die omgevingen die, als ik zeg, en voor zover ik mij betreft, door te luisteren maken me te reizen met de geest…

Wat drijft ons dichter bij de aarde komen?

We lopen en we leven in constante zoektocht van doelen zonder te beseffen dat de primaire behoefte is om de harmonie van het zijn in contact met de natuur te herontdekken. Een echte power-genererende vrijgeven van vitale energie, en dat stelt ons in staat om echt te groeien en zien ons te groeien in vrede.

"De echte ontdekkingsreis bestaat niet in het verkennen van nieuwe gebieden, maar in het hebben van nieuwe ogen”.  Marcel Proust

Ik ontmoette Gaetano Besana tijd poco fa, in de lente middag.

Weten mijn smaak op de omgeving voor een lange tijd had ik een bezoek aan de plaats, die hij gesticht had voorgesteld. Bij mijn aankomst, wordt de blik verloren in het prachtige landschap van de heuvels van Brianza, niet ver van huis, maar ver genoeg omdat de omgeving wordt.

Gaetano Besana, van fotograaf mode in een wereld van ramen naar de wereld van de boer land. Wat bracht hem om te stoppen op de heuvels van Brianza? Het antwoord is simpel, hetzelfde voor vele. De vrede die je het land vooruit met zijn natuurlijke cycli en met zijn stilte, enige antwoord op het echte leven, wat we proberen hard in de materialiteit, bron van geluk virtuele, van snelle consumptie, en kort verblijf in de ziel en het geheugen.

Gaetano, Na het overnemen van een stuk land van zijn vader, in 1998 beslist om de aankoop van grond met een verlaten dorp in de buurt van de Montevecchia Regional Park en Curone Valley.

Na dertien jaar gewijd aan de renovatie werd geboren in een oase van biodiversiteit, l 'Oasis of the White Galbraith een Rovagnate, in de provincie Lecco.

Een Duurzame boerendorp aangesloten bij het systeem van Oasis WWF.  Twintig hectare bos en terrasvormige heuvels waar ze groeien groenten en veel inheemse vruchten.

Honderd en twintig variëteiten appelen, zestig peer, dertig vijgen, winden van pruimen, zestig tomaten, die worden verwerkt en omgezet in jam en conserven direct in het agrocomplex.

Na voltooiing van deze groene taverne en een herberg in de natuurlijke keuken, en bovendien een huis met elf kamers thema's uit de landelijke smaak. Elk ingericht in een unieke manier, sommige met oude meubilair van de familie, en andere voorwerpen uit diverse landen over de hele wereld die Gaetano bezocht.

Een in het bijzonder viel me, dat hooi, gemakkelijk te begrijpen waarom, hoeft maar te kijken naar de foto's ...

De uitvoering van het herstel projectOase van biodiversiteit Galbraith White werd erkend bij de BIT – International Tourism Exchange de 15 Februari in Milaan; dat de reikwijdte van de eerste editie van Green Travel Awards Premio GIST voor de voortreffelijkheid van duurzaam en verantwoord toerisme. 

De Italiaanse Tourist Press Group, volgens de richtlijnen van de Europees Handvest voor duurzaam en verantwoord toerisme, heeft de inspanningen in deze richting voor de categorie Farms beloond.

Terwijl ik luisterde naar het verhaal van het leven van Gaetano ik graag genoten van de rust van de plaats, maar niet alleen. Naast een biologisch fruit sorbet genieten, Ik proefde de liquor Spirea van zijn productie.

Voor degenen die niet weten, Spirea is een bloem van de anti-inflammatoire eigenschappen gebruikt in de kruidengeneeskunde voor pijn in de gewrichten en de griep.

"The Oasis van biodiversiteit Galbraith White, een levenswijze in harmonie met de natuur die mensen leidt naar hun wortels te herontdekken,  omdat de aarde zorgt voor de man die zorg draagt ​​voor de aarde " Gaetano Besana

Gaetano Besana