De oproep van mijn geest Zuid

Ik ben dol op de natuur te luisteren, misschien is dat de reden waarom mijn geest wordt gevoeld meest zuidelijke zuiden, waar zijn gesprekken intens waarnemen. Ik was negentien toen ik besefte, Ik ontmoette Puglia, liefde op het eerste gezicht.

Een regio met een kustlijn van 800 km, de langste en meest gevarieerde van Italië. Lange stranden afgewisseld met rotsachtige kliffen, calette, dennen en jeneverbes bossen. Er zijn twee Nationale Parken: een van de Gargano en de Alta Murgia. Tre Aree Marine Protette: Torre Guaceto, Tremiti Eilanden en Porto Cesareo. Zestien State Natuurreservaten en achttien regionale beschermde gebieden. Een van de biodiversiteit te behouden en te beschermen.

Het’ in dit land, dat Ik bracht mijn laatste vakantie, tussen Bari en Brindisi, Taranto.

Mine is een druk leven, verstreken tussen natuur en knowledge discovery. De waarheid is dat wanneer we houden van wat we doen, niet anders dan de tijd tussen werk en vakantie, zat iets niet esclude andere.

In die dagen zag ik oude vrienden, en ik heb ontmoet nieuw. Veel emoties, als de dag waarop, in de zee van Taranto, tijdens een plotselinge storm boottocht deed me beseffen hoeveel kan luid en onstuimig zee zijn.

In die momenten zag ik de angst, maar ook de moed van een vrouw, Aurora, die stelde me voor aan zijn zijde, evenals de gevoelige en tere, besloten en bepaald dat een vrouw die weet hoe je problemen te reageren.

Na de storm Ik heb niet te missen de Friselle zeewater als eenmaal bereid deed de vissers Salento.

Samen met Catherine, Ik ontmoette een vrouw die terloops een wandeling langs het strand van Torre Santa Sabina, Ik bezocht plaatsen die al lang wilde zien. Na een gesprek voor een lange tijd, me aanmoedigen van de rotsen te krijgen voor een duik, een enkele aanbeveling: “Cynthia, deze plek tot leven met de geest van het Zuiden.“

Onze tour begon in Polignano a Mare, een pittoresk dorpje op een rots met uitzicht op de zee. Velen herinneren hem als de geboorteplaats van Domenico Modugno, Ik herinner me vooral de poëzie van het landschap.

Tijdens de reis ik graag gedachten en foto's op het net te delen. Het’ zodat mensen die mij volgen in mijn reisschema, evenals sturen de warmte en nostalgie van de landen die zijn gedwongen om te vertrekken, mij adviseren en richt me. Een meer intense manier om de reis te leven.

Dankzij de informatie Emanuela commentaar in een foto, Polignano Ik proefde voor het eerst de granita met slagroom en koffie 'Supermago Frost', een ijssalon in het historische opgericht door Joseph Campanella 1935.

De volgende stop was in San Michele Salentino, in de provincie Brindisi. Een land waar jonge mensen willen hun poëzie vent met echte 'aanvallen poëtische’ geschreven op de muren.

Na het gedicht het verhaal. Een Brindisi, zoals in alle steden in Apulië, er is veel. Hier bezocht ik de Duomo en kolommen, alte ben 19,20 meter, symbool van de stad en het einde van de Via Appia.

Dit is het land van de ravijnen. De vriend Rosana Tinella stelde me voor aan een van Mottola. Een ravijn bestaat uit een reeks van grotten uitgehouwen in de rots, die drie stenen kerken vol met graffiti Hoge Middeleeuwen herbergt.

Tussen de bezoeken, en de andere heb ik niet gehad om een ​​schotel van orecchiette missen en sleepte getrouwd in tomatensaus met verse ricotta, vergezeld van de traditionele plakken watermeloen. Catherine vertelde me dat deze mix van verschillende grootte deeg samen wordt opgesteld op doel voor een beter resultaat van de schotel.

We konden een avond gewijd aan Pizzica niet missen. Een zeer oude traditionele dans van Salento die verwijst naar de beweging die hulp gaf aan vrouwen geplukt van de tarantula, Salento term om de tarantula geven.

Er zijn shows dat de natuur te bieden heeft en dat u kunt niet verliezen…

Als ik mijn ogen sluit, de geest en gedachten gaan uit naar het land. Ik mis haar trulli en zijn witte huizen, de zee, rotsen en wilde kusten. De olijfbomen Ik mis, de rode aarde, het getjilp van krekels en cicaden. Ik mis de geur van vijgenbomen verbrand door de zon, bloemen met heldere kleuren, de stenen muren en het geluid van de wind ...

Comments