Anna Prandoni, Directeur van "The Italian Kitchen". We ontmoetten elkaar in Sociale Gusto, het geval dat liet ons toe om onze ervaringen bloot, zij verschillende, in de evolutie van de communicatie op het gebied van eten en wijn. Een jonge vrouw, luisteren naar zijn toespraak, Ik heb vertrouwen en vastberaden.

Ik moet toegeven dat ik beter eten dan koken, ervan overtuigd dat, U kunt eten en wijn houdt in al zijn aspecten. Persoonlijk, het ding dat mij het meest boeit, Natuurlijk evenals smaak, zijn haar tradities en haar protagonisten. Ik ga graag naar de wortels. Daarom, toen Anna gaf ieder van ons een kopie van de luidsprekers 1 'editie van "De Italiaanse Keuken" van 1929, Ik ving het gebaar met veel emotie.

Vandaag, evenals een paar vragen stellen om beter te leren kennen, Ik zou graag een aantal stappen die te kopiëren ik zojuist heb genoemd noemen. Een uitgave van 15 December 1929, het eerste putje van de 84 jaar geleden. Komt van nature voor mij is het te vergelijken met een elegante dame in stap met de tijd mee, liefhebber van stijl en tradities, dat niet de gegevens verwaarlozen, en dat beschouwt voedsel een onderscheidend element van ons geheugen en ons grondgebied.

Samen met Anna Prandoni Sociale Smaak met Laura Pantaleo hangsloten, Rosy Battle, Silvia Giovannini, Samanta Cornaviera en Jenny Maggioni – PalaWhirlpool – Varese.

Anna, a te de mondelinge ...

• Dus je directeur van een krant, vrouw en kok en ... ik iets vergeten?

Ik ben ook een grote fan van klassieke en hedendaagse dans, een vraatzuchtige lezer van romans en essays, één Twittomane, en een onvermoeibare reiziger,.

• Ik zeg vaak dat ik een doorn in het oog van de koks. Ik provoceren ze een beetje omdat ik denk dat vaak hoger zijn dan met "vuurwerk in de gerechten".  Back een beetje 'aan de traditie door de cultuur van eten en wijn in het restaurant, wat nuttig en goed is. Twee woorden, wanneer de gerechten worden geserveerd, of wijn, of onze prachtige olijfolie, zullen ze vernietigen hun ...

Ik ga akkoord, maar op hetzelfde moment beschouw ik onnodig en overdreven uitstekende uitleg, vooral degenen die je vertellen hoe je een gerecht te proeven. Als u de behoefte voelen om 'uit te leggen' hoe moet ik omgaan met je creatie, zijn we in een ander toepassingsgebied van voeding. We gaan de wereld van de artistieke creatie. En dan zijn er de restaurant, als algemeen begrepen, maar in een plaats waar ik bijwonen en deelnemen aan een culinaire prestaties.

Totdat we kunnen krijgen van het publiek te begrijpen dit grote verschil, we zullen niet in staat om uit te leggen waarom een ​​enorme rekening, en zelfs de waarde van Carlo Cracco dan de traditionele trattoria koken zeer goed. Voorzichtigheid: Ik heb niet gezegd dat ik liever elkaar: Ik alleen maar zeggen dat we moeten koste wat het kost om de verschillen te benadrukken om zowel te waarderen.

• Superstar Chef, kan niet meer worden! Oke, dat is hun moment, maar wow,  Ik ben natuurlijk benieuwd wanneer het koken? Onlangs een grapje met een aantal van hen vroeg ik me af wanneer ze een film zal maken? Titel: “Lo Chef che aspettava le sue… stelle” 😉 Esagero?

Niet. De laatste tijd onze chef, kidding, vertelde een collega sterrenhemel: meer dan drie zul je niet geven, vierde zijn nog niet uitgevonden. Deze verklaring is echter nodig om voorouderlijke, in mijn ogen: decennialang de koks werden verbannen in hun keukens, doet het harde werk in de dagen en tijden dat normale mensen plezier hebben. Nu je hebt ingeklaard, het is ook begrijpelijk hun gezonde behoefte uit hun holen te blijven.

Echter, de meeste van hen, in de geheimhouding van de biechtstoel, bevestigen dat ze willen snel terug te komen. Dan, verduidelijking: zegt Pierangelini beantwoorden van de vraag 'Chef, maar als ze hier vanavond die kookt in zijn restaurant?'. "Dezelfde mensen die koken als ik in het restaurant '. Sfatiamo un mito: chef ware, het hoofd van een brigade van het koken in een restaurant gestructureerd, geen voedsel ooit: is door te geven, controleert de gerechten, en gaat over de conceptie en de strategie van het restaurant. Het goede chef-kok is degene die in staat is om over te brengen aan zijn collega's zijn verhaal en zijn techniek, en hen in staat om de gerechten te repliceren, zonder hem.

• En 'het tijdperk van de nieuwe communicatie Eten bloggers om te gaan te gaan! Met alle respect voor de passie, All Write koken nu. Hoe zit het met ...

Die gelukkig in het eten is er ruimte voor iedereen. De markt, het web, lezers zullen evalueren en geven de beste reden naar inhoud, zoals het altijd was.

• En nu een paar stappen citaat. Ik ben het lezen van de eerste editie van "The Italian Kitchen" van 15 December 1929: "Het kan worden gezegd dat voor enige tijd de familie keuken is in verval." Ik zou zeggen dat de meest actuele ...

Zeer actueel. Het eerste exemplaar is mijn veiligheid deken: elke keer als ik een presentatie maken, of ik ga om iets te schrijven de raadpleging: Ik stap altijd vinden, een keu, een hint dat geeft me de 'het' om dingen te schrijven wijs en verstandig vandaag.

• Doorlopend: "Je kunt goed voelen in je woonkamer en comfortabel in de keuken; de bijkeuken must have voor elke vrouw (toe te voegen elke man) la stessa importanza del guardaroba come la cucina quella del salotto”. Questo a sottolineare quanto sia importante ricercare la qualità negli ingredienti. Producten van slecht vakmanschap tegen lage prijzen moeten niet bedriegen ...

Ik ga akkoord. En we mogen nooit beperkt tot de interne keuken: ons magazine is altijd een referentiepunt voor de kunst van gastvrijheid geweest. Niet koken voor 'stijl oefening', maar om een ​​geschenk van de liefde te bedrijven met hun geliefden. En dus kun je niet een recept met liefde bereid op een bord of slecht zonder tafelkleed te dienen, of zonder begeleidende een lichte gesprek en geschikte.

• Ik sluit af met deze: "Als in de negentiende eeuw en het begin van onze behoeften boven afgewend van de keuken, moet proberen om de culinaire kunst die de essentiële schakel van de vereniging van de familie te verjongen. "

Amen! Of het nu directe familie, vergrote, Vrienden of familieleden, de keuken is echt de magische plek, de lijm die nodig zijn om elk forum te maken van een unieke en vreugdevolle. Sommige, we kunnen niet verpest alles slecht gebakken!

Belle antwoorden! Brava Anna, en hoera ... Italiaanse Koken!

“Beschavingen werden meer ingegeven door mensen die de grootste zorg in de kunst en voedsel wetenschap gehad ... "van" The Italian Kitchen "N. 1 – YEAR – 15 December 1929

Hoe is mijn beste vriend Giorgio Ferrari: "Italianen zijn de som van de ervaringen die in de Geschiedenis. Als je verliest je terug naar zijn de gewone mensen verward stem heeft niet. De keuken slecht wordt die rijkdom, wijnboeren die wordt DOC."

Een citaat dat ik het volledig eens, zijn dol op de geschiedenis ervan overtuigd dat, om verder te gaan een stap terug te doen. Herstel spreken van tradities, de arm, maar rijk aan geschiedenis, Ik praat over de eenvoud ...

Het is een moeilijke tijd voor veel, de versnellingen van onze economie zijn een algemene vertraging ondergaan. We moeten ons verenigen, maar bovenal moeten we ons verenigen. We hebben mensen nodig om te geloven, mensen met een echte passie voor het grondgebied, om zijn geschiedenis en zijn volk. Utopia, geen, enige ware liefde voor mijn land.

Als iedereen deed een stap vooruit, op zijn eigen manier, hoe kan, Ik weet zeker dat we zouden eindigen om te voldoen aan. Ik ben een romantische in de breedste zin, en start mijn geroep, mijn #TamTamxlaTerra, voor degenen die geloven zoals ik, dat de toekomst we onder de voeten ...

Vergeef me mijn uitbarsting, maar ik kan niet anders doen. Telkens als ik de kans, a modo mio, vrolijk, met mijn opzichtige hoeden, met mijn glimlach, met mijn stroom van woorden, Ik belijden mijn geloof voor het land.

Het werd gepresenteerd met een kans om Sociale Gusto, Indien gecoördineerd door de zachte Silvia Giovannini, gehouden in de prachtige Varese Estensi Gardens.

Met de kwaliteit Italiaanse keuken dichter bij de mensen, maar niet alleen. De ruimte gereserveerd voor culturele aanbod heeft ingeschakeld journalisten en bloggers, het blootstellen van hun ervaringen en hun gedachten!, in de evolutie van de communicatie op het gebied van eten en wijn.

Ik had het genoegen om aan de tafel met:

• Anna Prandoni, Directeur van The Italian Kitchen, de grootste koken tijdschrift in Italië geboren in 1929

• Laura Pantaleo Lucchetti, food bloggers zoals ik, die werkt met de groene kool, Wekelijkse online Eten&wijn

• Rosy Battle, ervaren journalist van sociale media en "non-food blogger"

• Santa Rush Co Internationale Riviera, huisvrouw 2.0

• Eugenio Peralta, foodblogger maker van de blog De man is een Locust

• Jenny Maggioni, blogger

Eenvoudige mensen die ik kreeg om te genieten, gedreven door een passie voor eten en voor het herstel van de tradities, maar met een goed in de gaten om het netwerk en de grote mogelijkheden voor de promotie van het gebied en haar producties.

In mijn toespraak vertelde ik hoe, bijna drie jaar geleden, Ik begon mijn avontuur dat ik nu letterlijk overweldigend, maar dat ik echt leuk. Ik niet veranderen op een mysterie dat mijn leven plots is geweest. Na een aanvankelijke verwarring hief ik herinvesteren in de passies van alle tijden, land, l’agricoltura, wijn, en de geschiedenis van het volk.  Als jong meisje Ik ben opgegroeid in de wijngaarden op het platteland van Treviso ... de aarde laat zijn sporen, op tijd, en zielen.

Ze creëerde een groep op Facebook, Le Vigne-ondersteuning. Ik deelde links met betrekking tot tradities, dialecten, eten, en wijn. Iemand merkte dit luidruchtige vrouw. Op een dag Ik stelde voor dat ik een interview met een wijnmaker van Aosta lezen. Ik werd erg emotioneel zo veel dat ik ging er om u te ontmoeten. Toen ik hoorde dat hij niet de middelen had om het label op de achterkant van zijn fles wijn, ho voluto raccontare la storia di quella vigna.

Dopo averla stampata gliela portai, perché volevo che la donasse insieme alla vendita del suo vino. Qualcuno l’ha letta, e mi ha chiesto di scrivere. La mia storia ora continua qui sul blog e su Cavolo Verde, anche se ho un sogno, quello di vivere in campagna e lavorare nell’agricoltura. Tra me e me dico spesso: “Cynthia, piedi per terra, e ricordati perché hai iniziato.” Sto imparando e continuerò a farlo, perché in fondo non si finisce mai…

Tra le mie tanti passioni c’è anche quella della comunicazione digitale. Twitto, fotograaf, lancio sui social… una vera peste! 😉 Metto in rete tutto quello in cui credo e che mi piace, per condividere i miei momenti di felicità, overtuigd van het belang van communicatie en het eten en de wijn van de regio via het web.

Maar één ding ben ik vast van overtuigd,  Het bedrijf dat we de gelegenheid hebben om te gebruiken moeten zich verenigen, en niet direct kennis te vervangen, nodige ervaring om de realiteit te weten, en hun producten. Stop niet bij de ramen ...