روبرتو Franzin, یک آشپز در رم با قلب من در ترویزو
Ci sono cuochi che sentono la necessità di vivere in intimità la loro cucina. La loro missione è, oltre che cucinare, dare la giusta espressione del territorio ai piatti che elaborano.
A tal proposito mi vengono in mente le parole del mio caro amico romano Giorgio Ferrari: "تاریخچه قلمرو ایتالیایی پالس در هر مرحله. چرا برخی از غذاهای آنها این کار را در یک مکان خاص و نه در دیگر? از آنجا که خلاقیت, تخیل و نیازهای مردم آن محل است که آشپزخانه را ایجاد کرده اند".
و به طوری که روبرتو Franzin, یک آشپز ترویزو به رم نقل مکان کرد چند سال, او کار خود را شرح. من به او می دانم که به تازگی در یک کردم کارگاه برگزار شده توسط گروه رستوران از ترویزو من شرکت.
او ترویزو, من TREVISO ... خوب, نتیجه بسیاری از پچ پچ و لبخند بود. روبرتو یک رویا, بازگشت به خانه, بازگشت به Treviso خود. رویایی که ما به اشتراک بگذارید… اما در حال حاضر از آن زمان است, و پس از آن من به او خواهم گفت.
او شروع به کار در یک رستوران کشوری که در آن آشپزخانه شخصیت ضعیف بود.
"سینتیا, به یاد دارم که دوره با احساسات عمیق, چرا که امروز بیش از هر زمان من معتقدم که آنچه که من پس از آن آموزش داده شد هستم, آن نسبت به آنچه من فکر کردم من بعد از کشف کرده بود مهم تر است ".
پدر او به زمین در طرف اشخاص ثالث کار, گاهی اوقات روبرتو او در تاکستان به دنبال. زمین می آموزد ...
"با او به دست من به بوی عطر و بوی زمین, اما نه تنها, من یاد گرفتم که گیاهان محبوب هستند, نمی تحت سلطه ... هیچ چیز نباید مجبور ".
مادر او خلاصه ملاقات سیسیل و گرما و بوی زمین منحصر به فرد.
"او به من عشق به پخت و پز و احترام به آن دسته از محصولات است که ماهرانه در باغ خود کشت. من تا طعم و مزه از چیزهای ساده را تصرف کردند… در خاطرات من این تفسیر ".
حرفه آشپز خود را آغاز کرد در 1985 در رستوران غریب, Oderzo, in provincia di Treviso.
"پس از گذشت سالها, و پس از یک دهه من می دانم که به دنبال خوبی عشق من من به بوروکراسی و حسابداری خلاص. از این رو انتخاب به عنوان یک آشپز استخدام کار, فقط occupandomi منو و مدیریت آشپزخانه… من بلوغ رسید من در نهایت می توانم خودم را به شور و شوق من اختصاص: آنها را به رهبری خانواده ریسترانت لا کورت زانون در Relais نرخگذاری & قلعه ویلا Abbazia Follina از, اشراف زاده قرن هفدهم. "
Il 14 اوت 2009 انزو Vizzari, مدیر اسپرسو, او برگزاری یک کنفرانس در مواد غذایی در ترویزو توسط شامل دو معلمان بزرگ از سناریو اروپا: قدیسین Santimaria, آشپز اسپانیایی از رستوران می تواند Fabes, E حقیقت آشپز ژان فرانسوا Piège, آشپز فرانسوی از لس Ambassadeurs هتل د Crillon در پاریس. در آن مناسبت، روبرتو مشاهده تلاش برای کشف کردن دو قطب پیوستگی دو آشپزخانه بزرگ است که افتخار کمک.
"مشکلات در Tecnica بزرگ, Santimaria قلمرو خالص. من کنجکاو هستم, من به دست به رعایت, من فقط نگاه: دو چیز متفاوت است. من فکر می کنم آن را به تحقیق مهم است, اما من همه چیز افراطی را دوست ندارد. گاهی اوقات من خودم برخی از پرواز به, اما هنوز هم به زمین من متصل شد. من سعی می کنم به ارزیابی مجدد مواد خام, چون من آن را نقطه شروع برای مواد غذایی خوب در نظر گرفتن ".
آن را با پرستاران Santimaria بود, که, پس از یک بحث طولانی، و یک تکه نان در گوجه فرنگی غوطه ور و لباس پوشیدن و با روغن زیتون فوق العاده, این راه باز می شود. صفحات روبرتو شروع به روشن.
"من تصمیم گرفتم به تمرکز بر روی جستجو برای ریشه های من, پیدا کردن کلمات به مردم احساس که من بود و من از کجا آمد. امروز آشپزخانه من است…. خاک ".
راه روبرتو در رم ادامه, all’در Osteria لو Coq. سرنوشت گاهی اوقات ما را به دور از سرزمین ما, خاطرات, عطر آن. فراخوان ریشه، با این حال، بیش از حد قوی است ...
"هنگامی که من به بازگشت به احساسات ترویزو آن است که همیشه همان. من فکر می کنم در همه ما ساکن این باند زندگی, یادآوری از ریشه, تقریبا یک بند ناف ... خاطرات ناهار یکشنبه, dell'profumo پخته, ترب کوهی پدر من و خش و تحت سرکه نگه داشته, جشن نان, بوی سوختن چوب در شومینه ... در آشپزخانه من و ظروف که معمولا آماده, آن لحظات می برانگیخته ".
امروز روبرتو, در رستوران ل کو, آماده سازی یک منو به نام خرده مربوط به بودن خود را. دنباله ای از دوره های است که می گوید, به دنبال از آشپزخانه به جداول, برای تعامل با مشتریان به عنوان اگر آنها در آشپزخانه خانه خود نشسته بودند.
“هیچ کمبود آلودگی, آمده لا Carbonara و D'Oca را COI بیگولی, غاز که رومیان در موندراگون آورده, تپه کوچک ترویزو. آنها تربیت به آنها قوم یهود از Giudecca تغذیه, آنها تا به دنیا غذاهای من. ما باید از تاریخ فراموش نکنید ... اگر ما قدم به عقب, اجازه بازگشت به آنچه که به اعتقاد من آینده است. بیا در حقیقت storione در porchetta, به یاد رومی ها که یک بار نیز تیبر های این ماهی ماقبل تاریخ جمعیت شد. این نوع است هرگز به نیازهای محلی تکامل یافته, اما او ترجیح به حرکت به دور. امروز در شیله و در Piave هنوز هم از نمونه وجود داشته باشد محافظت می شود. بازی و آنها را, او در آن سنگ داغ جمع آوری شده در Piave به برگزاری یک تکه از ماهی که جمعیت آب و هوا تقریبا تمام دریای آدریاتیک و رودخانه ها ساکن, اون سوی خاکستر سوخته زیر فرم دودی کمی, همراه با یک بستنی زرشکی ترشی آب بسنو و پیاز با نکات از دود. کپور سفارشی آشپزخانه از یک زمان به عنوان مزه بود, مواد غذایی ذخیره سازی پخته شده دیگر… اما در اینجا قرار دهید برای حفظ تاریخ”.
فراموش نکنید که از کجا آمده ای, در غیر این صورت شما نمی توانید بگویید که شما می شوند, این کلمات که به من پرستاران Santimaria گفت که… روبرتو Franzin
