Een onverwachte uitnodiging en een belofte lang geleden gemaakt, waren de twee redenen die me overtuigd om deel te nemen aan de viering van het tiende jaar van de Franciacorta Brut Blanc de Blancs van’Azienda Agricola Gian Paolo en Giovanni Cavalleri Erbusco, Brescia.

Een cuvee verkregen door het samenvoegen meestal wijnen van de vintage 2010, een bijzonder jaar als gevolg van een strenge winter en droge, een warme lente en een beetje regenachtig, een in mei en een in juni getekend door regen, en tenslotte de 6 Juli, een gewelddadige hagelbui met een verlies van ongeveer 30 % productie.

Questi eventi hanno favorito la formazione di botrite (edele rotting met positieve effecten op de wijn smaak), che ha convinto l’azienda ad un dosaggio con una liqueur senza zucchero in una bottiglia trasparente. Chardonnay 100 % vanaf 85 % van de oogst 2010, en 15 % dat van de 2009.

Bij mijn aankomst werd ik begroet door de lieve Giulia Cavalleri, een vriendelijke en zachtaardige vrouw die ik ontmoet in persoon voor de eerste keer, maar niet alleen, Ze kreeg me betrokken bij een feestje waar er waren meestal vrienden en klanten van het bedrijf historische.

Bij het controleren van een e-mail, Ik realiseerde me dat het bijna een jaar geleden dat de laatste keer dat we hadden gehoord was geweest, Ik kon het nauwelijks geloven. Ik wil zoveel dingen doen, misschien wel te veel, maar de tijd ontgaat mij en gaat snel ...

Na een bezoek aan de wijngaarden ik lid van de gasten in het proeflokaal. Ik was omringd door schilderijen en herinneringen van een familie, de Cavalleri, waarvan de oorsprong blijkt uit oude teksten zorgvuldig bewaard in hun archieven.

Grondeigenaren in het gebied sinds Erbusco 1450, maar alleen door de wijnproducenten 1967, jaar waarin werd erkend dat DOC Franciacorta.

Rond te kijken, besefte ik dat ik niet wist niemand, Ik bedoel, mensen uit de wereld van de communicatie. Ik was verbaasd en bijna verbijsterd over wat, misschien omdat ze al gewend zijn aan de gesprekken die verwijzen, meer dat de kennis, de verspreiding van merken.

We zijn zo gevangen, uit het oog op het belang van het delen en het genot van de vergaderingen te verliezen; het aanwezig is, maar op hetzelfde moment dat u afwezig bent. Ik zelf doe het mea culpa, en, ondanks mijn reputatie als een grote prater, Soms val ik in de fout.

Dus besloten, Ik ben begonnen met de ijsbreker, of beter, of begon het proeven… 😉

Van 1968 Het bedrijf draagt ​​de naam van "Gian Paolo en Giovanni Cavalleri"Vader en zoon, die samen samen aan het ontwerp van de nieuwe wijnmakerij. In 1979 alleen prime 6000 flessen van Franciacorta, dan, in 1990, de oprichting van de Vrijwillige Consortium van Franciacorta bestaat uit producenten en voorgezeten door Giovanni Cavalleri.

In de loop der jaren is het bedrijf meer en meer op het gezin is geworden, dank zij de medewerking van de dochters van John, Maria en Julia, en kleinkinderen Francis en Dorothy.

Maar iets is veranderd door de jaren heen. De beslissing van de familie Cavalleri om het consortium te verlaten met het bedrijf dat heeft geholpen om geschiedenis te schrijven, heeft barst het bekende 'een systeem' van Franciacorta. Persoonlijk ben ik overtuigd van het belang van “netwerken door de krachten te bundelen”. Daarom vroeg ik de reden voor deze verandering Giulia.

Ik werd verscheurd wel of niet te zijn uitvoerige antwoord publiceren, maar dan, reflecterende, Ik besloot het niet te doen. Hoewel sommige van het is al bekend gemaakt, de redenen, Kan me niet schelen om controverse op te wekken, Ik zal enkel zeggen dat hun pijnlijke exit van het Consortium, van wie waren stichtende leden, gebeurde vijf jaar geleden als gevolg van een niet te delen. Wie weet, misschien dingen zullen veranderen…

Lorenzaga Motta di Livenza, Treviso

Er is een land in Treviso die me twee keer gered. De eerste keer dat een kind, en een tweede een paar jaar geleden. Nu voel ik me Ik behoor tot haar, wat en hoe zal, Ik weet dat ze deel uitmaken van het. Zodra ik terug ben uit haar. De opwinding toen ik aankwam hetzelfde, altijd, als het verdriet dat bekruipt me bij de start, wanneer ik moet vertrekken.

Een land vol herinneringen ...

Ik beleef ze wandelen in de wijngaarden van 'Oude Elm Farm grenzend aan het ouderlijk huis waar ik de gelukkigste momenten van mijn jeugd.

Een wijngaard van ongeveer vijftien hectare in het gehucht Lorenzaga van Motta di Livenza dat de familie Berto, eigenaars, werden genoemd ter ere van een oude iep op het landgoed. Al meer dan zestig jaar, door oprichters Maria en Peter, en poi hieronder, door zijn zonen Sergio en Mario, la famiglia Berto continua la tradizione della coltivazione della vite e della produzione dei vini nel rispetto dell’ambiente. Raboso Trevigiano, Merlot, Malbech, Cabernet Franc, Cabernet Sauvignon, Rode Refosco dal steel, Pinot Bianco, Chardonnay, Verduzzo Trevigiano, Glera Prosecco, dit zijn hun wijnen.

Zoals je leest, hun productie, is er ook de Prosecco, en hier stop ik een moment voor reflectie.

Tijdens mijn recente uitstapjes op en neer de Treviso met zowel de producenten werd besproken met vrienden wijnmakers van deze wijn heeft oude oorsprong dat, afgelopen jaren, geniet vooral succes bij de consument. Deze gunstige ontwikkeling zou me niet behagen. Jammer dat er een risico, nu zou dat zekerheid definiëren, de plundering van zijn druiven aan de Treviso historische geschikt, explanted en vervangen door prosecco, Prosecco mousserende wijn en nog steeds. Maar let op, Prosecco DOCG Prosecco en er ... !  

Medeplichtig aan deze verwarrende situatie van de markt die door het ontbreken van een cultuur die helaas, die moeten, niet goed overbrengen.Laat ik een voorbeeld geven. Een korte tijd geleden in Como in een restaurant dat werd me aanbevolen, de man bij de ingang van mijn eigen kamer en begon me te vertellen: "Laten we beginnen met een prosecchino?” La mia risposta secca è stata: "Laten we beginnen slecht !” Ma vi pare il modo di presentare un Prosecco ?!  

In dit verband nemen deze gelegenheid om vriend te grijpen Paolo Ianna dat, actief deelneemt aan het evenement "Vino in Villa ',  hij kreeg meer weten over.

Paolo Ianna

Hallo Cynthia,

Bij Vino in Villa we proefde honderd Prosecco DOCG voor Help ViniBuoni van Italië; hebben we nog steeds te veel in de komende dagen proberen.

De kwaliteit, DOCG sinds de komst van 2010, altijd hoger. Met de introductie van de nieuwe mogelijkheden van het type "Rive",  l’orgoglio di avere un nome di prestigio per un proprio prodotto ha orientato in modo più che positivo l’impegno nel produrre con più attenzione e cura.

Ik zou kunnen toevoegen dat de fabrikanten geloven in hun potentieel, veel meer dan in het recente verleden. Dan, Prosecco van hoge kwaliteit waarvan de kwaliteit stijgt van jaar tot jaar.

Helaas je espiantando wijngaarden die de heerlijke rode wijnen gaf dat, een wereld van wijn-georiënteerde goeroes, snob, en salon, heeft nooit als zodanig erkend.

Ik durf niet naar de keuzes van producenten die alleen willen oordelen naar bronnen van inkomsten niet gerelateerd aan de grillen en capriccetti van enkele gids te verkrijgen, afgifte van morele oordelen zonder verplicht.

Ik hoop dat ik niet al te controversieel.

Paul was helemaal niet controversieel, heeft slechts een waarheid die ik het volledig eens uitgedrukt. Onze woorden worden gedreven door passie en liefde voor het land, in de breedste zin van het woord. Een gebied met een goed afgebakend gebied van historische productie, garant voor kwaliteit en superioriteit.

Zoals door hemzelf, de invoering van het type “Bank” voorbehouden voor mousserende wijn, is een pure expressie van territorialiteit gebonden te zijn aan een product verkregen uit druiven van een enkele gemeente of gedeelte daarvan. Deze term in het lokale dialect, geeft aan wijngaarden in steile gebieden.

Bruno Dotti, eigenaar van de boerderij in St. Christopher Erbusco, het hart van Franciacorta.

"Maar bovenal, ik heb vertrouwen in de goede wijn, e credo che sia salvo chi lo crede…” Luigi Pulci (1432 – 1484)

Luigi Pulci, Italiaanse dichter van de 1400 drukt zijn verzen mijn gedachten: “nel buon vino ho fede.” Ma quanti credono con vera passione nel vino? Lungi da me far polemica, ma come dico spesso, devo credere in quello che faccio e in quello che scrivo, esattamente come un vignaiolo deve credere nel vino. La passione non si può esprimere in altro modo…

Ma ora entro in merito per farvi capire il perché di questa mia premessa.

Recentemente ho visitato l’Azienda Agricola San Cristoforo seguendo i buoni consigli di Mattia Vezzola, dat, dietro mia richiesta mi ha suggerito loro, e altre realtà da visitare in terra di Franciacorta.

Bruno Dotti, titolare dell’azienda familiare in cui collabora con la moglie Claudia, non è nato vignaiolo, tutt’altro… Anni fa seguendo la passione del padre ha acquistato una piccola realtà vitivinicola imparando man mano l’arte di fare vino. Dai due ettari iniziali oggi il suo vigneto ne ricopre ben dodici distribuiti in vari appezzamenti tutti nel comune di Erbusco.

Durante la mia visita Bruno mi ha raccontato la sua felice scelta di vita, scelta lievemente offuscata dalle problematiche, le classiche ormai che sono abituata ad ascoltare, legate alla “strangolante burocrazia”.

Dopo la visita al vigneto e alla cantina ci siamo trasferiti nella sala degustazione, giusto perché, con il mio chiacchierare, una certa sete va sempre soddisfatta. E qui arriva il bello, e mi spiego…

Come al solito, tra foto che metto all’istante in rete e macchina fotografica alla mano per fermare i ricordi, ho iniziato la mia esplorazione. Attirata da alcune belle bottiglie dipinte esposte qua e la, ho notato con estremo piacere che erano produzioni di realtà locali e non.

La cosa mi ha entusiasmato a tal punto da non potermi esimermi dal complimentarmi per la scelta dettata da un autentico amore per questo settore che, in questo modo, trova la sua giusta espressione nel “fare sistema”.

A conclusione del nostro incontro abbiamo brindato a chi crede con “vera passione” nel il vino, bevendo un calice del suo Franciacorta DOCG Brut, uvaggio Chardonnay 100%.

Salute ai bevitori di passione!