1

Critica enogastronomica in discussione? Facciamo chiarezza con Elio Ghisalberti.

Oggi vi parlerò di una tavola di incontro e di confronto, in cui oltre a celebrare il gusto, si dialoga su questioni legate al cibo e al vino, e ai suoi protagonisti. Una tavola che spesso condivido con Elio Ghisalberti, amico e giornalista enogastronomico, ormai abituato – o forse rassegnato – all’ascolto delle mie battaglie del momento. Più che battaglie, sono cause che difendo, spinta dalla passione e da vero credo per ciò che di volta in volta sostengo. Nell’ultimo nostro incontro, si è discusso sulle questioni sollevate nella puntata di Report del 27 Maart 2017: “Sotto le stelle”. Un’inchiesta di Bernardo Iovene che, per i non addetti ai lavori, ha come si suol dire… sparato nel mucchio.

Eten en wijn, un settore che vede l’Italia al centro del mondo grazie alle capacità e al carisma di professionisti e produttori. Direi che qualche merito (e anche di più) vada loro attribuito. Con questo non voglio dire che tutto vada bene, eerder, sul fatto che qualcosa debba essere aggiustata nulla da eccepire. La cosa che mi preme, più che le polemiche, è la chiarezza e la voglia di ascoltare una voce esperta fuori dal coro di tanti, che un po’ di confusione la fanno davvero. Voor degenen die hem niet kennen,,it,Elio Ghisalberti begon zijn zoektocht in de wereld van eten en wijn journalistiek in het begin van de jaren tachtig aan de school van Luigi Veronelli,,it, Elio Ghisalberti ha iniziato il percorso nel mondo del giornalismo enogastronomico nei primi anni ottanta alla scuola di Luigi Veronelli, per poi collaborare con il Gambero Rosso (mensile e guide dei ristoranti e dei vini) e con L’Espresso per la Guida ai Ristoranti d’Italia. Het’ schepper en conservator van GourMarte, Fair eten en wijn kwaliteit producten die uitsluitend gemaakt in Italië geïnterpreteerd door de beste chef-koks. Attualmente firma per L’Eco di Bergamo la pagina settimanale “Sapori e Piaceri”.

  • Elio, oggi allarghiamo la nostra tavola a chi ha voglia di approfondire le criticità emerse nella puntata di Report di cui abbiamo recentemente parlato. Nel dirti “ti lascio la parola” già mi fischiano le orecchie. Una volta tanto dirai… A parte le battute, partiamo da ciò che ho più a cuore: le produzioni italiane di qualità. La visibilità dei nostri chef può molto in questo senso. Intendo nella scelta di materie prime italiane e nella menzione delle stesse sulle carte dei loro ristoranti. Primo impegno di questi professionisti è quello di essere custodi del made in Italy, grazie alla ricchezza di prodotti, di vitigni e di cultivar di olivo del nostro paese. A quanto pare non è sempre così. Qual è la tua opinione in merito?

Chiariamo prima di tutto un punto, visto che giustamente sottolinei l’importanza dell’italianità in cucina, chiamiamoli cuochi e non chef. AltraHelium-Time cosa, non li definirei custodi ma interpreti, perché questo è il ruolo più attinente che, in questo concordo, rappresenta la figura professionale. Detto questo ritengo che il primo impegno professionale del cuoco è quello di fare una cucina buona e sana, serieus te zijn,,it,bereid,,it,eerlijk,,it,schoon,,it,Als deze principes worden toegepast in de beste ingrediënten en Italiaanse eetcultuur en het grondgebied waar in die werkt men zo veel beter,,it,Het verdient lof,,it,we kunnen niet anders dan zich verheugen,,it,Maar voorzichtig dat u de lofzang op degenen die dit pad te kiezen, en in tegenstelling overdrijven tot grote ergernis van de mensen die een andere filosofie volgen,,it,De neiging om de lokale keuken te verheffen brengt een aantal gevolgen,,it,in de eerste plaats die van sham,,it, preparato, onesto, pulito. Se questi principi sono applicati nel valorizzare le materie prime e la cultura gastronomica italiana e del territorio in cui si opera tanto meglio, merita un plauso, non possiamo che gioirne. Maar voorzichtig dat u de lofzang op degenen die dit pad te kiezen, en in tegenstelling overdrijven tot grote ergernis van de mensen die een andere filosofie volgen.La tendenza ad esaltare la cucina del territorio porta con sé alcune conseguenze, prima fra tutte quella della mistificazione. Hoeveel koks rijden dit thema alleen maar omdat een greep op informatie en op de openbare,,it,uitgaven,,vi,verworven in de praktijk en in het dagelijks koken,,it,Hij heeft altijd het voordeel van de serieuze leveranciers naast de deur niet de noodzaak om het te pronken aan de vier windstreken voelen,,it,het doet en dat is dat,,it,En als bepaalde producten komen ook van ver wat het probleem,,it,Het belangrijkste is consistentie,,it,Heeft u ooit mineraalwater huis dat wordt geserveerd aan de tafel van een restaurant dat ik weet,,it,Turijn,,it? Chi negli acquisiti e nella pratica quotidiana di cucina, ha sempre privilegiato i fornitori seri della porta accanto non sente il bisogno di sbandierarlo ai quattro venti, lo fa punto e basta. Se poi certi prodotti arrivano anche da molto lontano qual è il problema? L’importante è la coerenza, altijd. Hai mai fatto caso all’acqua minerale che viene servita al tavolo di un ristorante che so, di Torino, De chef eist om persoonlijk te kopen konijnen in Carmagnola,,it,Misschien is afkomstig uit Zuid-Tirol of de dalen van Bergamo,,it,alles is consistent,,it,Wie mid Spiazzi,,fr,je hebt al het probleem getroffen,,it,Het medium kan min of meer geldig,,it,maar het is de chauffeur dat het veilig maakt,,it,Zelfs wanneer de uitgevers waren rijker en grootmoedig,,it,betaald, dwz hun werknemers voldoende om hen in staat om rustig te werken voorwaarden,,it,er waren mensen die gebruik maakten van de rol van persoonlijk voordeel,,it,Het was, om zo te fysiologische spreken,,it? Magari arriva dall’Alto Adige o dalle valli bergamasche: è coerente tutto ciò?

  • “Una stella Michelin cambia la vita a un ristorante e allo chef, ma anche le forchette del Gambero Rosso e i cappelli dell’Espresso possono fare la fortuna di un cuoco.” In Italia ci sono 334 ristoranti stellati con un giro d’affari che fa girare la testa. A questo proposito mi riallaccio alla trasmissione che, durante le interviste, ha messo in discussione la credibilità di guide e di critici enogastronomici da anni non più in incognito. Giudizi attendibili o sponsorizzati? Come dico spesso la differenza la fanno le persone. Il tempo insegna a seguire quelle giuste. Lascio a te continuare…

Qui mi spiazzi, hai già centrato la questione. Il mezzo può essere più o meno valido, ma è l’autista che lo rende sicuro. Anche quando gli editori erano più ricchi e magnanimi (cioè pagavano i collaboratori a sufficienza per metterli nelle condizioni di lavorare serenamente) vi era chi approfittava del ruolo per trarne vantaggio personale. È stato per così dire fisiologico che, sloot de kranen,,it,het hof van de personages verslaafd aan illegale handel is allargasse,,it,Het resultaat is voor iedereen duidelijk,,it,de geloofwaardigheid van de gidsen,,it,Ik bedoel het papier degenen,,it,Het wordt gereduceerd tot een minimum,,it,Maar de rest,,it,niet te doen beter het web ter wereld, die van nature uit de hand loopt en dus nog minder betrouwbaar,,it,Geloofwaardigheid is in de ernst en de juistheid van de afzonderlijke,,it,en het onbekende heeft niets te maken,,it,geloof me,,it,Wie houdt er niet zet je gezicht creëert een illusie,,it,verdient respect,,it, la corte dei personaggi dediti al mercimonio si allargasse. La conseguenza è sotto gli occhi di tutti: la credibilità delle guide (di quelle cartacee intendo) è ridotta ai minimi termini. Ma del resto, non se la passa certo meglio il mondo web che per sua natura è fuori controllo e quindi ancora meno affidabile. La credibilità è nelle serietà e nella correttezza dei singoli, e l’incognito non c’entra proprio nulla, credimi. Chi non ci mette la faccia crea un’illusione, non guadagna rispetto.  

  • Lo chef, una professione che alimenta i sogni dei giovani studenti per poi spegnerli quando lo stagista, entrando nel mondo del lavoro, è spesso costretto ad affrontare doppi turni. C’è poi chi, grazie alla bravura e alla fortuna, riesce a lavorare in un ristorante stellato guadagnando uno stipendio non adeguato ma giustificato dalla visibilità che ne deriva. Una media di quindici ore al giorno che contrasta con le quaranta settimanali previste dal contratto nazionale di lavoro. Una realtà che trova impreparate le giovani nuove leve. Fortunatamente non sempre è così. Da qualche anno insegni presso una scuola professionale alberghiera. Puoi espormi la tua esperienza nell’affrontare queste problematiche con i tuoi studenti?

Helium-Time-2L’obiettivo primario di una scuola professionale è, o meglio dovrebbe essere, quello di preparare gli studenti al lavoro. Dove insegno, a me sembra che i colleghi che si occupano delle materie tecnico-professionali mettano da subito con i ragazzi le cose bene in chiaro riguardo ai sacrifici che comporta il mestiere che hanno scelto di imparare. E’ pur vero tuttavia che in buon numero gli studenti iniziano il percorso totalmente privi di questa consapevolezza, ammaliati più dal fenomeno mediatico dei cuochi star che da una reale passione per la ristorazione. Durante il percorso formativo, grazie anche agli stages che vengono regolarmente organizzati, di pari passo alla crescita della consapevolezza avviene spontaneamente, fisiologicamente, la selezione. In questo senso potersi confrontare con il mondo del lavoro sin da giovanissimi aiuta, e molto, tant’è che chi sceglie le nuove formule scolastiche a diposizione, tipo l’alternanza scuola-lavoro, dimostra non solo di avere più chance di concludere gli studi, ma di sviluppare più in fretta le proprie attitudini. Se poi la domanda contiene implicitamente una critica al trattamento riservato dai ristoratori agli stagisti ed ai giovani cuochi in genere, beh, qui torniamo alla considerazione fatta sopra a proposito della credibilità della figura del critico enogastronomico: questione di persone, non certo del movimento della ristorazione nel suo insieme. Attenzione però a dimenticare un fatto oggettivo: in cucina il lavoro è per sua natura complesso e pesante, en meer in het algemeen het vaartuig in het restaurant wereld heeft specifieke kenmerken die geen sociaal leven niet toestaan ​​als het goedgekeurd.

  • Di guide, di riviste e di manifestazioni ne hai seguite e ne segui ancora tante. Cosa pensi si possa fare per migliorare la comunicazione in questo settore, soprattutto dopo l’ondata social che ha travolto, anche se per alcuni stravolto, il modo di rapportarsi con la ristorazione?

Fondamentalmente credo che sarebbe utile una selezione feroce, un ritorno ai valori della conoscenza, della competenza, e perché no anche delle buone maniere e del buon senso. Nee, ik heb geen hoop om dat te laten gebeuren.

Helium-Time-5

Ringraziando Elio riprendo la parola.

Tot slot is wat meer te zeggen ... Misschien is het gewoon dat,,it,het maken van sensationalist zonder goed onderzoek van de onderwerpen,,it,Het dient alleen om verwarring bij de consument te creëren,,it,Mijn hoop is dat het de goede mensen nieuwsgierigheid is een stimulans om thema's te ontdekken dat de belangen van alle is het belangrijk om duidelijk te maken,,it – hoewel ik hou van onderzoeksjournalistiek,,it,het maken van sensationalist zonder in te gaan op de juiste de onderwerpen die schept alleen maar verwarring bij de consument,,it,In een tijd waarin regeert de oppervlakkigheid en het uiterlijk,,it,in plaats van 'stenen gooien' we nodig hebben serieuze informatie die duidelijk maakt,,it – fare del sensazionalismo senza approfondire a dovere i temi trattati serva solo a creare confusione tra i consumatori.




Mijn verkenningen in GourmArte 2014

Het heeft net met succes de derde editie van GourmArte, de driedaagse eten en wijn evenement dat plaatsvindt jaarlijks op de Fiera di Bergamo. Een format georganiseerd door Ente Fiera Promoberg procent gewijd aan excellentie in Lombardije, gemaakt en geleid door Elio Ghisalberti, journalist en industrie-expert. Net als in voorgaande edities, ruimte gereserveerd voor producties was het mogelijk om proeverijen en kennis producenten besteden, terwijl in de ruimte gewijd aan catering, is in staat om een ​​selectie van gerechten van de beroemde chef-koks en restaurateurs Lombard proeven geweest.

Een speciale editie die samenviel met de toekenning van Premio Luigi Veronelli tien jaar na de verdwijning van de wijnjournalist. Alleen categorie 'The Earth'. Prijs Giorgio Grai, Trentino wijnmaker uit lange ervaring, Nataša Černíč, jonge wijnmaker van een land zo moeilijk als die van de Karst, en tenslotte Marisa Cuomo, dat, met haar man Andrea Ferraioli, stond voor het feit dat in staat om stroken land scheuren geweest om te worden gewijd aan de teelt van de wijnstok in Amalfi Coast. Dat gezegd, Ik zal je vertellen over een aantal productie van de vele blootgesteld die mijn aandacht gevangen. Dit gebeurt wanneer, in de verhalen van de mensen, opkomende milieubewustzijn, de kwaliteit en originaliteit van de producties.

Altijd een plezier om vrienden van ontmoeten Cantina di Quistello.  Il loro Lambrusco Grappello Ruberti mi riporta alle mie origini mantovane, en een uitgebreid grondgebied langs de oevers van de rivier Secchia oude tradities wijn.

Cantina di Quistello

Een heerlijke verrassing ontmoeting met Marco Kerk, Mijn soort gids voor de aangename smaak van de wijn 'Azienda Agricola San Michele Capriano del Colle, in de provincie Brescia. Ik waardeer met name de intensiteit en het lichaam van de '1884 Red Book' : Marzemino 40%, Sangiovese 40%, Merlot 15% en Barbera 5%. Een grote waarde voor uw geld.

Azienda Agricola San Michele

Ik weet dat de Blue Buffalo? Het is een kaas 'karakter' van mijn favorieten, die zijn naam dankt aan de blauw-groene schimmel gebruikt om Gorgonzola maken. Paolo Leone, mijn kaas expert, beschrijft het als lekker en aanhoudende. Dit is één van de Dairy Farm Vier Poorten Cologno al Serio, in de provincie Bergamo.

Dairy Farm Vier Poorten

Wandelen door de tribunes kon ik niet vermijden om te stoppen voor de deur van de Bonucci Truffels Romano di Lombardia (BG). Onweerstaanbare parfum. Ik ontmoette zo Gloria Bonucci, derde generatie truffel, dat met de hulp van zijn hond blijft de familietraditie. Vertelt zijn passie op zijn blog Passie Kreupelhout. Te volgen! 😉

Gloria Bonucci

Gloria Bonucci

Host regio's van deze editie van GourmArte Sardinië. De getuige 'Azienda Agricola Fratelli Pinna Ittiri, in de provincie Sassari. Een realiteit van het gezin 170 hectare voor de teelt van olijfbomen van honderdjarigen 'Bosana', een cultivar verspreid in het noorden van het eiland. Een extra vergine olijfolie dat ik genoten van intense aroma's en smaken. De olie in de mond ...

Azienda Agricola Fratelli Pinna

Onvermijdelijk een groet aan vrienden van de 'Azienda Agricola Salera. Deze keer vond ik erg interessant hun gepofte rijst met saffraan en spinazie bereid door chef-kok Antonio Cuomo. Een goed alternatief voor te stellen voor een aperitief.

Azienda Agricola Salera

Landbouw kan op veel manieren helpen. De Cafe Milano Treviglio leverde terugtrekken van een oude teelt van meloenen Calvenzano met het en het produceren van een drank. Je drinkt het in kleine glazen van chocolade en het overeenkomt met de Turta de Trei, een taart in de jaren '90 won de wedstrijd van de Vereniging van City Winkels Treviglio. Twee creaties van hun productie.

Cafe Milano

Hou je van de Granaatappel? Een me si, Ik heb het zelfs in de salade. Denkt u dat in Milaan door een granaatappel boom groeide op een terras, een gezin beginnen een likeur om vrienden te produceren, bevallen van een echte productie. Het heet Melogranello®.  Soms moet je durven!

Melogranello®

Producties te horen er zou veel meer zijn. Maar sommigen willen direct naar u te ontmoeten in het veld, Ik vind het leuk. Dat gezegd, ora concluderò questo mio racconto mostrandovi qualche piatto che ho avuto il piacere di assaggiare. 🙂




De kat en de vos in een Corners

De kat en de vos zeggen !? In un Cantuccio poi !? Maar wie zal ooit ?

Laat het me uitleggen ... Ik heb het over een ondeugende kok, Mauro Elli Restaurant Chef en Patron van The Corners dat, in overleg met Rocco Lettieri, organiseerde een diner met val, of beter, een educatief diner. Ik kan je alleen vertellen dat, gniffelen onder andere die niet beschikken over, de twee bontemponi hebben het net trok ...

"De wijn heeft de unieke eigenschap van de mogelijkheid om de intensiteit te veranderen, parfums, aromi nell’arco di una serata solo modificandone la temperatura.” Mauro Elli

Gisteravond heb ik deelgenomen aan een diner in het gezelschap van het onderwijs Elio Ghisalberti, Rocco Lettieri, Boom Schieppati, Roberta Schira, Giacomo Mojoli en natuurlijk Mauro Elli. Al het eten en de wijn deskundige communicators, tenminste de, Ik ben meer dan vertrouwde smaak en luisteren, toen ik op kan sluiten natuurlijk.

Rocco Lettieri introduceerde de avond door ons te vertellen dat we proefden vijf wijnen Toscaanse rood in het donker, vijf bekers met verschillende vormen, temperatuur divers, uiteraard afgestemd op de keuken van Mauro. We zouden hebben gehad om de wijn raden, het jaar en de beste match, door het schrijven van proefnotities voor elke cursus.

Een ding dat ik echt een hekel te doen, is te spreken of schrijven over wijn in een technische. Ik krijg gewoon vervelen, Uiteraard met alle respect voor degenen die wel. Wijn is voor mij iets anders, is geschiedenis , grondgebied is, is een levensfilosofie. Ik herinner me dat, tijd poco fa, een wijnproeverij Giorgio Grai, Hij vroeg me om haar te vertellen. Mijn antwoord was: "Ik zal de wijn te drinken, Laat ik aan de experts om te vertellen". Voor alle duidelijkheid, Expert Ik verwijs naar degenen die het produceren; Ik hoor graag van hen hoe een wijn.

Ik maakte dit uitgangspunt voor u om te beseffen hoe weinig enthousiasme had ik aan het begin van het diner. Wanneer Rocco aanbevolen het dan aan iedereen om aandacht te besteden en spreken weinig zei ik tegen mezelf: "Uh signur, die avond op me te wachten!"Maar nee! Ik moet bekennen dat ik er echt van genoten! Omdat ...? Een beetje 'voor de folklore dat ik mijn gebruikelijke waardoor misschien een beetje, maar gewoon om mensen beter te leren kennen, en vervolgens, omdat Mauro bracht de wijn op een temperatuur misleidende, diciamo così. Io con le mani li scaldavo, omdat de rode wijn, goede, bij een temperatuur te laag, Ik hou niet van!

Maar de truc was hier, naar "de wijn" compleet anders bij temperaturen proeven. Verandering, en eet het verandert, zo veel te zien als een ander soort wijn. Chi ha Vinto? Iedereen en iedereen, eerder, won de Wijn! Een geweldige Toscaanse rood, de Stoute Riccardo Baracchi, wijnoogst 2006, mengsel 50% cabernet sauvignon en 50 % syrah.

Het is een zeer informatieve avond onderwijs was… maar ook erg lekker!

Een speciale dank aan de kat en de vos!

 




Vino Cotto, gekookt of ... beide?

Het recept: “Caldidolci Vin Cot Quistello”

Vino cotto of gekookt must? Ik zou zeggen allebei, maar we zijn er zeker van om het verschil te kennen? Om wat 'duidelijkheid doen zal ik je helpen de producenten.

Onlangs, na beter weten beide producten, Ik realiseerde me dat niet iedereen weet het verschil. Beide uitstekende producties, echter anders, zowel dichtheid en voor de doeleinden waarvoor zij bestemd.

We gaan uit van de veronderstelling dat de eerste "glühwein in het Piceno" is een echte wijn. Het’ verkregen door het koken van de wort uit de wijngaarden van Verdicchio, Trebbiano, Montepulciano en Sangiovese, en is gerijpt in eiken vaten. E 'un vino dessert, ook in desserts en smaak vlees. Boven is een uitstekende remedie voor de behandeling van hoest en verkoudheid, en voor mensen zoals ik, Houdt naturale geneeskunde, Dit is al een goede reden om erover te praten.

Het laat het me weten Emanuela Tiberi dell 'Azienda Agricola David Tiberi Loro Piceno, waarbij, tijdens een avond van eten en wijn cirkel “Voor elk wat wils” gecoördineerd door Charles Vischi, Ik heb om te chatten.

Stap bidt al "Vino cotto Mantua" dat, in het dialect, wordt "vin kinderbed" genoemd. Ik ontmoet dankzij mijn lieve Paola van Cantina Quistello Mantua, ontvangt Tjilpen, en vervolgens in persoon te GourMarte, het eten en de wijn evenement gecoördineerd door Elio Ghisalberti.

La Cantina is een sociaal Quistello coöperatie die is opgericht 1928 door een groep telers waarvan de productie zich langs de oevers van de rivier de Secchia. Een land vol met oude tradities en gastronomische wijn die ik goed ken en ik waardeer voor mijn vaderlijke afkomst valletjes.

Daarom, hier om me te helpen om duidelijk te maken is hun president, dat omschrijft mij hun warme wijn is geen wijn, maar een gekookt must; wordt gebruikt als een smaakmaker voor vleesgerechten, voor salades, en ook voor snoep.

Zoals gedefinieerd door de specificatie van de productie van vin kinderbed, de gebruikte grondstof is de Lambrusco druif moet Grappello Ruberti, historische druiven geteeld in het productiegebied van de BGA Quistello. Het is een product met veel concentratie van de druif suiker en alcohol-vrij.

Concluderend, terug naar de vraag die ik stelde in eerste instantie op: “vino cotto of gekookt must?” Ik zou zeggen allebei. Ik zal gebruik maken van de "Vin Cot Quistello" in de bereiding van een dessert zelf aanbevolen, en "Vino Cotto Piceno" als dessertwijn te begeleiden. 😉

"Caldidolci Vin Cot Quistello"

  • Ingrediënten:

Een liter melk, 3 kopjes maïsmeel dunne, een snufje zout, suiker naar smaak, een beetje boter, een handvol rozijnen, pijnboompitten naar smaak, een scheutje Vin Cot Quistello.

  • Voorbereiding:

Bereid een kompres brengen melk aan de kook, terwijl het toevoegen van het meel van maïs en een snufje zout. Rimestare bene, tot de bloem gaar. Voeg onder voortdurend roeren, suiker, een beetje boter, een scheutje VinCot en voor de laatste paar rozijnen en pijnboompitten.

Met de polenta verkregen vorm veel koekjes ovaal en laat ze rusten voor een paar uur. Geef ze dan gebakken, en let niet om ze te drogen.

I "Caldidolci" als het woord zelf, moet warm geserveerd worden.

Seguici

Vuoi avere tutti i post via mail?.

Aggiungi la tua mail: