Ik wist niet dat Grignolino, Ik bedoel goed, Ik vind het leuk, sul 'campo'. Ik heb mezelf een expert niet overwegen, zoals ik vaak zeg is gewoon een vrouw die wijn houdt en wil hem leren kennen door alle elementen die samen.

De wijn is voor mij een uitdrukking van de ervaring van de mens toegepast op de wijnstok, tot het grondgebied en het klimaat, dus ik vraag me af – hoe je een volledig overzicht kan geven zonder te weten elk element dat helpt om de kenmerken ervan te bepalen? – Sommige, met de smaak kun je de gebreken of merites oogsten, maar dat weerhield hen er niet.  

Juist deze, een paar dagen geleden, toen een vriend me vroeg wat ik van een wijn, Ik was geneigd te antwoorden… – saan, Ik kan je vertellen dat ik graag of niet leuk, ma en vino, totdat ik hem ontmoette in zijn volheid, Ik passeer slechts de helft. Het is graag een persoon kennen door haar lezen, maar zonder haar te hebben ontmoet ... zul je nooit hebben de perceptie van wat er echt –

Ik maakte dit uitgangspunt voor u om te begrijpen hoe 'ik hou van het leven van de wijn', maar vooral om u het enthousiasme waarmee ik sprong op uitnodiging van begrijpen Maurizio gilyak en Monica Pisciella voor #grignolinodigitour. Dat gezegd, Spot on ... het begint!

Bij het begin van een reis, korte of lange, binnen bijna in een andere dimensie, Ik zweer, Ik ben niet gek! Binnen in symbiose met het land dat ik bezoek.

Nu denk ik dat ... maar als ze zijn prachtige landschappen wijn! In dit seizoen dan, met de vele schakeringen van kleuren, variërend van groen naar geel en rood ... een ware wonder!

Wist u dat wijn landschappen van Langhe-Roero en Monferrato zijn kandidaten aan de UNESCO World Heritage geworden? Nou je, en over!

De # GrignolinoDigiTour werd gehouden zondag 17 November.

Samen met vrienden verlieten we de Officina Enoica Milan wijst in de richting van Rots van Rosignano Monferrato, een balkon dat adviseer ik u te bezoeken om zijn prachtige uitzicht.

Verwachten Maurizio Gily, dat, onmiddellijk na de gebruikelijke groeten, Het werd gevonden op de hoogte van mijn hielen; de laatste keer dat we elkaar zagen in Gavi Ik had een paar stratosferische, Ik heb die fout niet herhalen dit keer. 😉

Een wandeling om naar een gebied weten is de beste manier om te leven. Het is zo dat het is begonnen onze tour in het land van Grignolino: een pad tussen de 'i bric e foss', de glooiende heuvels van Casale Monferrato.

Van tijd tot tijd verloor ik het zicht van de groep vanwege mijn constante haltes naar elke hoek raken mijn ogen fotograferen.

Het uitzicht op de wijngaarden, de karakteristieke uitzicht op de mooie huizen in pietra van Cantoni, zandsteen typisch van deze plaatsen, tot het gezichtspunt, of beter, 'Eensal Sass', de rots waarop de oorspronkelijke stad.

Eenmaal vonden we gemeen te verwachten dat de aard van de vertegenwoordigers van de overheid Rosignano Monferrato, Cel en Monte San Giorgio. Naast begroeten hebben ons hun project voor de promotie van het gebied gericht tentoongesteld vooral voor de digitale communicators.

Ze konden een kopje koffie en de beroemde niet missen Krumiri Portinaro, een typische Monferrato die dateert uit 1878, jaar waarin hij stierf Vittorio Emanuele II. Hij werd gewijd, geïnspireerd op de typische vorm van de 'snor'.

De volgende stop was een bezoek aan 'Eco-museum en de infernot gelegen in Cella Monte, gemeenschappelijk kenmerk voor gebouwen stenen uit de kantons.

Raad eens wie ik ontmoette hen? Een vrouw met een hoed, of beter, una bella ‘Monferrina'! Deze naam is afkomstig van een oude ballade van Monferrato wiens geboorte lijkt te dateren uit het verhaal van een jonge Piedmontese, Maria Catlina, hof door haar minnaar met deze dans.

De infernot zijn ondergrondse nissen uitgehouwen in de steen door de kantons. Situati in prive-woningen, worden ze uitgezonden live zonder licht, met het klimaat en de luchtvochtigheid constant. Omgevingen, dat in de geschiedenis van de wijnbereiding, de ideale plek voor de opslag van wijn hebben gevonden.

Ondergrondse architectuur geboren boer wijsheid, die vandaag de dag een uitdrukking van landelijke traditie van dit gebied heeft gemaakt.

Aangekomen op tijd voor de lunch zijn we gestopt bij de ‘Relais I Castagnoni‘, Dimora een vintage 1742, een religieus klooster tijd. Hier proefden we de typische gerechten van de Monferrato witte truffel.

Maurizio gilyak, na een blinde proeverij in twaalf monsters van Grignolino, vertelde ons over de geschiedenis en de kenmerken van deze wijn een typisch voorbeeld van Casale Monferrato, een wijn die is nog weinig bekend bij de meeste.

De vergadering en luisteren naar producenten, dan, het plaatje compleet. Met hen had ik de gelegenheid om, naar smaak, en een beter begrip van deze wijn zoals het hoort.

Grignolino, een licht robijn gekleurde wijn, zoals herhaaldelijk benadrukt door admin, niet een rose wijn, maar rode wijn vinificatie met maceratie op de huid. Een wijn zeer gevoelig voor het gebied van herkomst waaruit verwerft de bijzondere kenmerken.

Gedefinieerd door Veronelli Anarchica eten en voorhoofd Balorda, voor bijna rebelse en onafhankelijke persoonlijkheid, van Mario Soldati, als de meest delicate van alle wijnen van Piemonte.

Lo sto bevendo ora, Terwijl ik dit schrijf, nadat ik hem op de plaats waar het is geboren, na te praten met degenen die het produceren. Ik hou niet te veel over de wijnen borduren, Om die reden zal ik in een paar woorden te beschrijven: 'Grignolino, een zachte rode wijn'.

"Je moet naar de wijn zonder te wachten op de wijn naar ons komen "

Filiberto Lodi – Journalist

De etymologie van de term Grignolino lijkt te dateren uit de middeleeuwse term 'berbexinus', een wijndruif berbexine beschouwd als waardevol. (Maurizio bron Gily)

Ik zeg vaak dat mijn "tweede leven" is vol kennis en gelukkig toevalligheden, alsof alles was voorbestemd, als een puzzel krijgt vorm. Maar ik heb geen grenzen gezet, en mij bezoeken de door de wind vervoerd patiënt ... winden warm en rustig, wat ik wil rijden, alsof er een standaard ontwerp dat u opstelt ... zoals iemand die ik de weg ...

Deze Mijn verhaal begint een dag van maart 2011,  terwijl ik het kijken naar een dierbare vriend in het ziekenhuis in zijn laatste momenten van het leven, a Oderzo, in mijn land Treviso. In dezelfde kamer naast haar was een Kroatische vrouw gevolgd door zijn dochter, Svjetlana. En 'goed het is bekend als de pijn die het aanraken van de binnenste akkoorden van de ziel ... in deze situaties de intensiteit van de relatie toeneemt en verenigt meer dan ooit.

Dat was hoe ik Svjetlana ontmoette ... We brachten uren op die dagen te vertellen, tot ons te begroeten met een belofte niet te vergeten de meeste verliezen, want zoals ik altijd zeg, in de betrekkingen heeft de kwaliteit en niet kwantiteit. Er zijn mensen met wie ik zo'n diepe verbinding hebben vastgesteld, dat niets ooit zal veranderen, I het afgelegen, zal de frequentie van onze bijeenkomsten ... Als ik hoor hun stemmen, en alsof de tijd had nooit doorgegeven.

Plotseling kwam er een paar maanden geleden,  een avond kwam er een telefoontje. Svjetlana Ik voelde me erg opgewonden ... Haar dochter Lana was het organiseren van een Educatieve Conferentie over wijn in Zagreb, de L.O.B.I.,  en wat denk je ... hij wilde dat ik om deel te nemen als gast! Wow dissi!  Ik antwoordde je enthousiast, en dankzij Orjana, de andere dochter, die met mij was en dat mijn tolk gemaakt, Ik liet stil. In mijn avontuur, Zij waren aanwezig als experts, l'americano Mark Norman, Engels Martin Ward, e en croati Rene Bakalovic e Alexander Norsic.  Ze woonde een tiental producenten uit Kroatië en Montenegro, terwijl Italië was de 'Azienda Agricola Allegrini Fumane (VR) vertegenwoordigd door Christian Pisetta.

Wij stellen de tijd voor de vroege en bereikte Zagreb. Tijdens het reizen met Orjana veel gepraat adressering speeches disparate, de rug, ontroerende momenten van intense emotie. Dingen gelezen over de oorlog die deze volkeren heeft overspoeld altijd boos. Ik zal nooit begrijpen hoe de mens kan krijgen om de drempel van een dergelijke wreedheid te bereiken. Toen ik sprak met Orjana, Ze vertelde me een aantal van zijn herinneringen ... De dag zag ik zijn vader terug te komen uit de oorlog ... zijn lange baard, zijn ogen verdrietig en rond geknoeid met onvergetelijke beelden.  Hij was acht op het moment, en de herinnering aan de verhalen die hij aan de familie, bijna zonder het te beseffen de aanwezigheid van een kind, hij dacht dat misschien dat hij niet begrijpt de even gepijnigd. We eindigden excite beide, en ik wilde stoppen, reemerged te veel pijn ... De beelden van de mooie Zagreb keken ze uit de buurt van die gedachten.

U komt op ' hypo Center we werden begroet met volle eer. Alles was klaar, en hij raakte me met het lint snijden, opent de conferentie. Na de verschillende gebruikelijke foto's, Ik had het genoegen van spreken met Mark Norman Professor van Internet Marketing, het belang van sociale netwerken voor marketing en verkoop in de wijnsector. Ondanks het feit dat bewust zijn van hun invloed op de markt deze nieuwe verkooptechnieken, blijft mijn overtuiging waar mogelijk, de behoefte aan menselijk contact met de fabrikant.

Een wijn is veel meer dan een drankje ... de wijn is geschiedenis, denkt ... is een levensfilosofie. Toen ik benadering van IT,  Ik vraag dat ik te horen.  De man die het produceert met zijn ervaring en zijn ervaring,  past, het geven van deze nectar enkelvoud notities en onnavolgbaar.E 'om deze reden dat de kennis van de producenten voor mij van onschatbare waarde levenservaring die ik nodig had om te weten over hun wijn ... tenminste,  want zoals ik het begrijp.  En in mijn gedachten, noem het pure romantische, Ik had de steun van Martin Ward,  Engels gentleman gepassioneerde opvoeder wijnproeven. Een echt genot om hem te ontmoeten en te luisteren naar hem, een dierbare vriend nu.

Wandelend door de verschillende stands een ontmoeting met de heren van Winery gaten di Podgorica, in Montenegro. Ze vertelden me van hun keuzes in het bevorderen van de wijn familietraditie met een beperkte productie voor de echte liefhebbers. Uitstekende proeverij hun rode wijn "DE WIJNSTOK",  Ik kon genieten van het luisteren naar hun verhaal.

Maar niet alleen de wijn trekt me ... oh ja, Ik ben dol op alle typische. En ik vond ze een ... "Maraschino, zoete likeur morellen ". De likeur dankt zijn naam aan het origineel aan het ingrediënt van Dalmatië. De eerste om dit te bereiken waren de Dominicaanse monniken van Zadar, rond de zestiende eeuw. De bedrijfsgeschiedenis Marasca, Het is uitgegroeid tot de eerste producent van maraschino in heel Kroatië.

De dagen snel voorbij onder de vele proeverijen, diners en conferenties. Orjana sceptisch over wat er, Het is meer gepassioneerd terug dan ooit in dit gebied. Ik denk dat deze ervaring heeft gediend voor zijn leven en voor zijn toekomst. De ervaringen dienen altijd, verrijken onze schat aan kennis en maken ons groeien.  nooit ontnemen,  want je weet nooit waar ze het re nemen ...,  Mijn reis gaat verder.

Je moet gaan met wijn, zonder te wachten op de wijn tot ons komen, zei het Filiberto Lodi vriend Mario Soldati