Bespreking van Roger Zesde

Eenmaal Josko Gravner mi hebben detto: "Cynthia, voor mij de wijn is wit". Ik ben geen groot als hem, maar ik voel me vooral wanneer de wijn is rood.

Ik hou irruento als een golf die de rots gooit ... sterk als de handdrukken van de boeren candid kijken je in de ogen ... wijs als de mannen en vrouwen die werken op het land en ik hou van het luisteren naar hun verhalen.

De wijn die ik hou is dit. Een wijn irruento, sterk, wijs ... een wijn met een aroma maakt me reizen, en de smaak doet me denken. Een paar nachten geleden ontmoette ik, was rosso, en inheemse Friulian.

De Friuli, een land dat me doet denken aan zijn volk, naar mijn roots. Mensen zeggen veel moeilijke. De waarheid is heel anders, i friulani vanno capiti. Zij zijn een volk gebonden aan het land ... een natie die het hart opent, als hij hoort dat het hart voor je, Batte sincero.

Lunis

Timp Furlan! Na scussa umida di sanbùc, de stèle
nassuda nenfra het plezier door Fogolars, de sera pluvisina – un pulvìn di fen.
tai ciavièj o in tal sen di un frut ch’al ven sudàt da la ciampagna ta la sera rovana.

Maandag. Tijd Friulian! Een vochtige schil van ouderenmishandeling, een ster was geboren in het midden van de rook van de schoorstenen, in een druilerige avond - een pot van hooi in je haar of in de borst van een jongen, dat is bezwete van het platteland in de nacht in brand. Pier Paolo Pasolini da ‘Het beste van de jeugd’

Gradisca d’Isonzo – Vigneti di Marco Felluga

Goed, hoewel deze regio staat bekend om zijn grote witte, Er zijn inheems in de authentieke rode herontdekken en vooral te proeven. De gelegenheid was gunstig paar nachten geleden te Restaurant 'De Faun' Cesano Maderno (MB). Tijdens serata, met de begeleiding van zijn vriend Roger Zesde, Ik had het genoegen van het proeven van wijnen uit sommige soorten gered van uitsterven.

Inheemse Friulian wijnen ROOD

van Roger Sesto

De wijnstokken inheemse Friulian rode bes, voornamelijk di parliamo Refosco, Schioppettino, Tazzelenghe, Pignolo, Terrano, aangezien veel belang verbouwen die erin zijn geslaagd om de rages overleven. Dit is te wijten aan de felle karakter van de mensen van Friuli dat, stevig, hebben besloten om een ​​authentieke lokale erfgoed van druiven behouden, in gevaar van uitsterven door het behoud van de kwaliteit en cultureel belang.

Een typisch echter nauw verbonden met lokaal Friulian: In feite zijn alle wijnen van de regio, vooral de rode wijnen, behouden een bepaalde rauwheid en agressie verbonden op een bepaalde manier aan hetzelfde teken van de inwoners van de regio en de lokale gastronomie, sterk en kruidig, geleend van de Slavische keuken. En misschien was de keuken – Door de sterke smaken – voor het voortbestaan ​​van deze wijnstokken bevorderen hard en korrelig.

De rode wijnen uit Friuli zijn sterk karakter, wild, openhartig, namen levigati, Netto, herkenbaar en, tot ongeveer twintig jaar geleden, ook zeer rustiek. Zelfs de twee varianten – zogenaamde internationale – meest verspreid in de regio, il Merlot ed il Cabernet Franc, dan elders, vooral de eerste, hebben een smaakprofiel sierlijker, niet praten in Bordeaux, maar ook in Toscane en zelfs in Zuid-Tirol, Hier zijn vooral "groene" en agressief, een lokaal die in dit geval echt een verschil maakt.

Vandaag is de fundamentele matrix van deze wijnen is nog steeds en altijd hetzelfde: zijn wat de uve, de lokaal (duidelijk) zuiver; echter, op het niveau van de kelder, of door een oenologische oogpunt, iets veranderd. De maceratie wordt uitgevoerd met meer voorzichtigheid, temperaturen en tijden en geijkt. De vaten waren gemiddeld gekrompen, Hoewel het niet noodzakelijk vaten, en hun anciënniteit is aanzienlijk gedaald, komen vaker herstart. Het was in wezen een "harde kern" traditionele, waarop ze geleidelijk steeds innovatieve technieken worden toegepast. Soms - vaker – Deze ontwikkelingen brengen in twijfel omdat alle wortels, inducerende, bijvoorbeeld om operaties uit te voeren - zoals de vinificatie en rijping in amforen – vormen een echte sprong in het verre verleden oenologie, die verwijzen naar de tradities van wijnmaken georgic-Kaukasische.

• Het Schioppettino komt uit de Eastern Hills. Er zijn twee versies over de oorsprong van zijn naam. De eerste maakt de etymologie afgeleid van het lawaai veroorzaakt door "explosie van de bessen worden geplet als. De tweede heeft betrekking op de flessen die uitbrak in de kelder toen, in het voorjaar, in een aantal van hen hervat fermentatie. Hoe dan ook wordt gekenmerkt door een kleuring niet erg opladen, zeker minder dan het Refosco, hints van rood fruit hebben in de prevalentie, overgoten met een pittige peperkruid. De smaak wordt gekenmerkt door een bepaalde zuurgraad, die helpt om de tannines markeren.

• De Refosco (het is een "druif-bevolking", waarvan de meest interessante representatieve wordt gevormd door wat Peduncolo Red), Dit grotendeels af van de oostelijke heuvels en een beetje in de Grave, bereiken tot de provincie Treviso, wordt gekenmerkt door een kruidig, toegevoegd aan een bekende wilde plant en hints van rode vruchten en concentraten, de kleur is intens, en de smaak wordt gekenmerkt door een relatief lage zuurgraad, die de tannines minder hoekig maakt.

• De Tazzelenghe woning vooral op de Eastern Hills, heeft affiniteit met de Refosco, maar daarnaast wordt gekenmerkt door vrij sterk en complexe dierlijke noten, en vooral door een zeer stevige tannines en zuren "scherp", vandaar de oorsprong van de naam. Om de heftigheid van tannine temmen is praktisch verplicht veroudering in een geschikte hout en / of een lichte drogen op de wijnstok of in het hok.

• De Pignolo, misschien een ver familielid van de Valtellina Pignola, heeft een zachte kruidigheid, vrij bescheiden en elegant, verrijkt met een aromatische en bijna balsamico. Het’ een van de meest nobele druivenrassen van Friuli.

• De Terrano, ook wel de Carso Terrano of Refosco d'Istrië of de Carso en Istrië, is de druif die lange snoeien vraagt, geeft kracht en overvloedige en constante. Het blad, Medium formaat, verschijnt roundish, vijfhoekig, e trilobata; het cluster, groot, lang 20 cm., heeft meestal de vorm van een piramide met een brede basis, gevleugelde, redelijk compact, presenteert de bessen lichtjes elliptisch, van gemiddelde grootte met de huid diep blauwe zeer wasachtige, een poeder’ dun, consistent; de pulp wordt opgelost eenvoudige smaak, zoet en een beetje’ acidula. Geeft aanleiding tot een wijn van intense robijnrode kleur met paarse sterke geur en lichte vinous neus, de mond droog is, bodied, gemiddelde alcohol, acidulo, tannico, het algemeen heel aangenaam. Het wordt uitsluitend gekweekt in karstgebieden Gorizia en Triëst.

Voor zover de levensduur wordt algemeen willen wijnen die ook snel klaar, maar met de mogelijkheid om enkele jaren fles weerstaan, ongeveer een dozijn.

Fotografie en Wijngaarden Marco Felluga – Gradisca d’Isonzo

Je weet wel die zomer 's middags, wanneer de hitte doet ons nietsdoen waardoor wij de lichtheid van chatter verliezen ...?  Goed, gewoon zo gebeurde het dat mijn neef me vertelde Hilary: "In Josko Gravner de wijnboer die de wijn in amforen maakt ?". goed, Ik sprong op en zei:: "In de kruiken ...?!".  Ik ben niet in staat om veel uitleg te geven, en vervolgens, geprikkeld door nieuwsgierigheid, Ik begon meteen met mijn onderzoek. Ik begon hem te lezen gefascineerd, en besloten dat ik moet weten…

Ik keek naar een aantal video's waarin hij vertelde Josko zijn filosofie van de aarde ...  poëzie in de oren! Bel me te romantisch, maar het gevoel dat ik luisterde naar evenwicht en wijsheid.

En 'dat is geworteld in het land het antwoord op mijn onderzoek, dit is mijn therapie, dit zal mijn wedergeboorte,  waarom is de liefde voor het dat ik de diepere betekenis.

Ik heb een e-mail gestuurd naar Josko Gravner om een ​​afspraak. Uit zijn reactie besefte ik dat het moment was niet gunstig. Het was tijd om te oogsten, en de behoeften van de wijngaard geabsorbeerd. Een beetje teleurgesteld heb ik ontslag genomen mezelf om de vergadering uit te stellen, maar van persoon koppig die niet demorsi. Binnenkort zal de tijd kwam!

De ochtend van vertrek laadde de bagage,  Ik wees in de richting van de navigator Oslavia.  Ik was vooral enthousiast;  terwijl ik reed langs de weg dacht ik na over de manier waarop de vergadering zal worden gehouden. Dan, Ik dacht bij mezelf dat de enige manier om oprechte relaties met mensen te richten is om jezelf te zijn, en dat deed.

Eindelijk aangekomen op de bestemming werd ik aangenaam verrast door de eenvoud van het huis van Josko.

Het was zijn glimlach om me te begroeten, aangename familiale sfeer en dat zette me op mijn gemak. Degenen die mij goed kennen ook ervaren mijn verlegenheid die ik probeer te verbergen chatten.

Die middag bij ons was de zoete vrouw Mary Josko, en Sabrina en Debora, twee van hun vrienden in Viareggio. We begonnen onze rondleiding en een proeverij tussen elkaar en de verhalen over zijn leven.  Hij vertelde ons hoe hij begon zijn avontuur teler, die veelvuldig verwijzingen naar het verlies van zijn vader toen hij net vijfentwintig jaar was. Ik wist heel goed wat ik zei, dezelfde ervaring hebben gehad op dezelfde leeftijd. De leer van de vaders, maar begeleiden ons door het leven, als een echo die blijft verspreiden in het hoofd.

Josko vertelde ons van zijn reis naar Georgië, de zoektocht naar een wijn zonder chemie die de kringloop van de natuur volgt: een eenvoudige en schone wijn als in het verleden. Van Georgia bracht hij hun flessen en uiteindelijk afgestapt van het gebruik van staal. Hij vertelde:  "De wijn in amforen leven, terwijl in de stalen niet ademen ... De amfora is als een baarmoeder waarin de wijn wordt vervolgens gerijpt in grote vaten, dat in tegenstelling tot de kleine laat teveel ... "

Hij vertelde ons zijn zoon Miha stierf voortijdig, en de bereidheid van de laatste om te komen tot Ribolla, zal dat trouw respecteert Josko. Ci parlò di Aljosa, zijn trouwe assistent en nu een integraal onderdeel van de familie. Hoeveel passie en liefde zet deze in het uitvoeren van het werk in de wijngaard en in de kelder. De tijd verstreek zeer snel met mijn vragen die vaak verrast door de naïviteit die waarschijnlijk niet werd gebruikt. Omdat ik wil begrijpen ... want dit is mijn zoekopdracht.

In onze zwerftocht, Bruno de hond Josko, we hem gezelschap hield ons volgen van kamer naar kamer. Plotseling werd hij aangetrokken door iets, en sloeg met een plotselinge voorjaar Sabrina, met in zijn handen een kopje Ribolla goot ik het helemaal op. Ze waren allemaal zichtbaar in verlegenheid gebracht bij het zien van mijn shirt en mijn jas natte huid. Ze waren momenten zo opgewonden dat ik meteen wilde bagatelliseren zeggen: "Maar wij denken, Ik zal de eer van het hebben van de jas te Gravner hebben!". Geloof me ... na een zeer korte tijd de vlekken worden gedroogd tot in de perfectie zonder dat er halogeen dat de wijn ..., het was gewoon schoon!

In onze tour van proeverijen degustai Alle jaartalen. Ik was een beetje 'aarzelend, want ik ben gewend om heel weinig te drinken wegens een hoofdpijn als gevolg van overmatig gebruik van zwaveldioxide in wijn. Die dag gebeurde er niets,  mijn hoofd was volkomen helder. Ik zei geschokt: "Op dit punt is het natuurlijk om te vragen ... maar wat we gewend zijn aan het drinken van wijn?! Maar hoeveel chemische stof wordt geïntroduceerd?!".

Ze brachten drie uur zonder mijn beseffen; was het tijd om afscheid te nemen, behalve dat Maria stond erop dat ik bleef eten. Zitten naast Josko praatte de hele avond van het ene onderwerp naar het andere. Ik zal nooit vergeten de emoties van de dag. Ik wilde hen vertellen herbeleven elke keer als ik herlees.

Onlangs las ik Josko definiëren "een kluizenaar". Ik kon het niet helpen, maar lachen, Perche Josko, is gewoon een wijnmaker in het land van Oslavia, vriendelijk en joviaal, die mij verwelkomde alsof ik een familielid. Italiaanse wijnboer wereldwijd bekend om zijn onderzoek en zijn eenvoud,  een geweldige man die ik heb leren kennen en waarderen, die mij adviseerde, en ik zal nooit vergeten!

"In veel bespotten me voor mijn wezen, ma cosa volete sono vecchio per cambiare e alla fine sono felice di essere cosi. Non avrò denari da lasciare ma una Terra sana dove il sudore di mio padre Jozef e mio zio Franc non è stato versato invano. En "deze twee mannen dat ik dacht dat in deze jaren van grote veranderingen, en naar hen gaat mijn eerste en laatste gedachte van mijn dag. En tot slot, ik denk dat de trots en lachend. "Josko Gravner