Verso Cupramontana, در جاده باستانی Verdicchio

بازار, خیلی زیباست که هنوز کمی شناخته شده است. من بیش از هر چیز به سرزمین داخلی اشاره می کنم, و, برای طرفدارانی مثل من, به مسیرهای شراب باستانی آن. مسیرهایی پر از تپه ها و روستاهای تاریخی که چشم ها را از زیبایی مناظر می درخشد.. در میان بسیاری از, در آخرین سفرم, من می خواستم یکی را انتخاب کنم که همیشه با کشت انگور مرتبط بوده است. شهرداری نیمه کوهستانی که نام آن به آیین الهه کوپرا اشاره دارد, محافظ الوهیت کج از باروری زمین. من به کوپرامونتانا اشاره می کنم, روستای تاریخی واقع در 505 metri s.l.m. در قلب Marche, che dal 1939 عنوان پایتخت وردیکیو را به دست آورده است, برای پیشرفتی که توانسته است به این تاک بدهد.

یاد سالهای پیش افتادم, به یکی از دوره های مقدماتی شراب من, من شباهت ژنتیکی را پیدا کردم که Verdicchio را به گونه‌ای از انگور Veneto متصل می‌کند. من به Trebbiano di Soave اشاره می کنم, در استان ورونا و ویچنزا رشد می کند, اما نه تنها. در میان معتبرترین فرضیه ها، به نظر می رسد که این «خویشاوندی» باستانی ناشی از مهاجرت کشاورزان ورونی است که در قرن پانزدهم, برای فرار از طاعون, آنها به آنکونا نقل مکان کردند. یک مهاجرت اجباری و مستند, که باعث شد مردم ونیزی قلمه های ریشه دار انگورهای خود را با خود بیاورند. بدیهی است که در طی قرن ها این درخت انگور توانسته به خوبی با شرایط ریزاقلیمی و ویژگی های ژئومورفولوژیکی خاک سازگار شود., خود را در بهترین حالت خود ابراز می کنند و هویت ارگانولپتیکی واقعی را به خود می گیرند, به همین دلیل می توان آن را یک تاک بومی در نظر گرفت. Verdicchio - که نام آن از سایه های سبز مداوم انگور سرچشمه می گیرد – یک انگور همه کاره است که, اگر به سن گذاشته شود, برای پیچیدگی و ظرافت آن شگفت آور است. دو فرقه: وردیکیو از قلعه های جسی, شخصیت و ساختار با ویژگی های مهم الکلی, و Verdicchio di Matelica, ظریف تر و با محتوای الکل متوسط.

ماریو سولداتی در پاییز 1970, در سفر دوم خود برای کشف شراب های واقعی, او برخورد خود با وردیکیو را در «وینو آل وینو» بازگو کرد., و یا بهتر, با Verdicchio از کارخانه شراب سازی Castellucci di Montecarotto. تجربه ای پر از رایحه های تند, تازه, تند. رنگ های زرد نی مایل به سبز. طعم ها ابتدا شیرین می شوند, سپس ترش, con un’aromaticità che a Soldati riportò alla mente alcuni Riesling, چابلیس, Gewürztraminer و Pinot Grigi: «کلاس همینطور است, اما ترکیب عطرها متفاوت است, مخصوص verdicchio, یا حداقل این وردیکیو, و, در کوتاه مدت, منحصر بفرد."  به کنار, قلمرو Cupramontana به طور جدایی ناپذیری با کشت انگور و تولید Verdicchio مرتبط است.. قدم زدن در شهر قدیمی, با جنبه قرون وسطایی معمولی, به نظرم مغازه‌هایی که در زمینه فروش مواد معدنی تخصص دارند بسیار جالب بودند. دیدن ویترین آنها گویای علایق مردم این دیار است.    

در ادامه راه رفتنم ناگهان نگاهم به یک سازه با عظمت تبدیل شد. یک جواهر معماری که قدمت آن به اوایل دهه 1700 برمی‌گردد و من تمام قصد بازدید از آن را داشتم.. حیف که بسته بود! با وجود این, come spesso accade nei piccoli paesi, اگر لطف کنید بپرسید… شما دریافت می کنید! این بار هم به لطف مشاور فرهنگی شهرداری کوپرامونتانا بود, مادالنا منچلا مهربان, che per caso si trovava sul posto per sbrigare alcune faccende. مهمان نوازی مهربان و دوستانه او به من اجازه داد تا از آن بازدید کنم من – موزه غار, برنامه سفر موزه واقع در غارهای باشکوه صومعه سانتا کاترینا. هزارتوی تونل حفر شده در ماسه سنگ محافظت شده توسط وزارت میراث فرهنگی و فعالیت ها, که در آن محصول نمادین این سرزمین از طریق پنل های نمایشی و مطالب آموزشی بیان می شود: وردیکیو. در داخل نیز وجود دارد موزه برچسب, که در آن برچسب های متعدد انتخاب شده توسط جایزه 'برچسب طلایی' به نمایش گذاشته شده است.

L’ultima tappa della mia escursione a Cupramontana è stata all’azienda agricola Ca'Liptra. Ma di questa visita vi racconterò meglio nel mio prossimo scritto. یک, perché quel giorno le forti folate di vento mi hanno fatto pensare alla sua importante influenza in viticoltura. با این حال، قبل از نوشتن، می خواهم خودم را بهتر مستند کنم. 😉

موزه های MIG در غار Cupramontana (AN) – www.museiingrotta.it

اعتبار عکس Verdicchio: Turismo Cupramontana www.turismo-cupramontana.com