De wijn die ik hou onstuimig ..., sterk, maar vooral verstandig. Inheemse rode wijnen uit Friuli.

Bespreking van Roger Zesde

Eenmaal Josko Gravner mi hebben detto: "Cynthia, voor mij de wijn is wit". Ik ben geen groot als hem, maar ik voel me vooral wanneer de wijn is rood.

Ik hou irruento als een golf die de rots gooit ... sterk als de handdrukken van de boeren candid kijken je in de ogen ... wijs als de mannen en vrouwen die werken op het land en ik hou van het luisteren naar hun verhalen.

De wijn die ik hou is dit. Een wijn irruento, sterk, wijs ... een wijn met een aroma maakt me reizen, en de smaak doet me denken. Een paar nachten geleden ontmoette ik, was rosso, en inheemse Friulian.

De Friuli, een land dat me doet denken aan zijn volk, naar mijn roots. Mensen zeggen veel moeilijke. De waarheid is heel anders, i friulani vanno capiti. Zij zijn een volk gebonden aan het land ... een natie die het hart opent, als hij hoort dat het hart voor je, Batte sincero.

Lunis

Timp Furlan! Na scussa umida di sanbùc, de stèle
nassuda nenfra het plezier door Fogolars, de sera pluvisina – un pulvìn di fen.
tai ciavièj o in tal sen di un frut ch’al ven sudàt da la ciampagna ta la sera rovana.

Maandag. Tijd Friulian! Een vochtige schil van ouderenmishandeling, een ster was geboren in het midden van de rook van de schoorstenen, in een druilerige avond - een pot van hooi in je haar of in de borst van een jongen, dat is bezwete van het platteland in de nacht in brand. Pier Paolo Pasolini da ‘Het beste van de jeugd’

Gradisca d’Isonzo – Vigneti di Marco Felluga

Goed, hoewel deze regio staat bekend om zijn grote witte, Er zijn inheems in de authentieke rode herontdekken en vooral te proeven. De gelegenheid was gunstig paar nachten geleden te Restaurant 'De Faun' Cesano Maderno (MB). Tijdens serata, met de begeleiding van zijn vriend Roger Zesde, Ik had het genoegen van het proeven van wijnen uit sommige soorten gered van uitsterven.

Inheemse Friulian wijnen ROOD

van Roger Sesto

De wijnstokken inheemse Friulian rode bes, voornamelijk di parliamo Refosco, Schioppettino, Tazzelenghe, Pignolo, Terrano, aangezien veel belang verbouwen die erin zijn geslaagd om de rages overleven. Dit is te wijten aan de felle karakter van de mensen van Friuli dat, stevig, hebben besloten om een ​​authentieke lokale erfgoed van druiven behouden, in gevaar van uitsterven door het behoud van de kwaliteit en cultureel belang.

Een typisch echter nauw verbonden met lokaal Friulian: In feite zijn alle wijnen van de regio, vooral de rode wijnen, behouden een bepaalde rauwheid en agressie verbonden op een bepaalde manier aan hetzelfde teken van de inwoners van de regio en de lokale gastronomie, sterk en kruidig, geleend van de Slavische keuken. En misschien was de keuken – Door de sterke smaken – voor het voortbestaan ​​van deze wijnstokken bevorderen hard en korrelig.

De rode wijnen uit Friuli zijn sterk karakter, wild, openhartig, namen levigati, Netto, herkenbaar en, tot ongeveer twintig jaar geleden, ook zeer rustiek. Zelfs de twee varianten – zogenaamde internationale – meest verspreid in de regio, il Merlot ed il Cabernet Franc, dan elders, vooral de eerste, hebben een smaakprofiel sierlijker, niet praten in Bordeaux, maar ook in Toscane en zelfs in Zuid-Tirol, Hier zijn vooral "groene" en agressief, een lokaal die in dit geval echt een verschil maakt.

Vandaag is de fundamentele matrix van deze wijnen is nog steeds en altijd hetzelfde: zijn wat de uve, de lokaal (duidelijk) zuiver; echter, op het niveau van de kelder, of door een oenologische oogpunt, iets veranderd. De maceratie wordt uitgevoerd met meer voorzichtigheid, temperaturen en tijden en geijkt. De vaten waren gemiddeld gekrompen, Hoewel het niet noodzakelijk vaten, en hun anciënniteit is aanzienlijk gedaald, komen vaker herstart. Het was in wezen een "harde kern" traditionele, waarop ze geleidelijk steeds innovatieve technieken worden toegepast. Soms - vaker – Deze ontwikkelingen brengen in twijfel omdat alle wortels, inducerende, bijvoorbeeld om operaties uit te voeren - zoals de vinificatie en rijping in amforen – vormen een echte sprong in het verre verleden oenologie, die verwijzen naar de tradities van wijnmaken georgic-Kaukasische.

• Het Schioppettino komt uit de Eastern Hills. Er zijn twee versies over de oorsprong van zijn naam. De eerste maakt de etymologie afgeleid van het lawaai veroorzaakt door "explosie van de bessen worden geplet als. De tweede heeft betrekking op de flessen die uitbrak in de kelder toen, in het voorjaar, in een aantal van hen hervat fermentatie. Hoe dan ook wordt gekenmerkt door een kleuring niet erg opladen, zeker minder dan het Refosco, hints van rood fruit hebben in de prevalentie, overgoten met een pittige peperkruid. De smaak wordt gekenmerkt door een bepaalde zuurgraad, die helpt om de tannines markeren.

• De Refosco (het is een "druif-bevolking", waarvan de meest interessante representatieve wordt gevormd door wat Peduncolo Red), Dit grotendeels af van de oostelijke heuvels en een beetje in de Grave, bereiken tot de provincie Treviso, wordt gekenmerkt door een kruidig, toegevoegd aan een bekende wilde plant en hints van rode vruchten en concentraten, de kleur is intens, en de smaak wordt gekenmerkt door een relatief lage zuurgraad, die de tannines minder hoekig maakt.

• De Tazzelenghe woning vooral op de Eastern Hills, heeft affiniteit met de Refosco, maar daarnaast wordt gekenmerkt door vrij sterk en complexe dierlijke noten, en vooral door een zeer stevige tannines en zuren "scherp", vandaar de oorsprong van de naam. Om de heftigheid van tannine temmen is praktisch verplicht veroudering in een geschikte hout en / of een lichte drogen op de wijnstok of in het hok.

• De Pignolo, misschien een ver familielid van de Valtellina Pignola, heeft een zachte kruidigheid, vrij bescheiden en elegant, verrijkt met een aromatische en bijna balsamico. Het’ een van de meest nobele druivenrassen van Friuli.

• De Terrano, ook wel de Carso Terrano of Refosco d'Istrië of de Carso en Istrië, is de druif die lange snoeien vraagt, geeft kracht en overvloedige en constante. Het blad, Medium formaat, verschijnt roundish, vijfhoekig, e trilobata; het cluster, groot, lang 20 cm., heeft meestal de vorm van een piramide met een brede basis, gevleugelde, redelijk compact, presenteert de bessen lichtjes elliptisch, van gemiddelde grootte met de huid diep blauwe zeer wasachtige, een poeder’ dun, consistent; de pulp wordt opgelost eenvoudige smaak, zoet en een beetje’ acidula. Geeft aanleiding tot een wijn van intense robijnrode kleur met paarse sterke geur en lichte vinous neus, de mond droog is, bodied, gemiddelde alcohol, acidulo, tannico, het algemeen heel aangenaam. Het wordt uitsluitend gekweekt in karstgebieden Gorizia en Triëst.

Voor zover de levensduur wordt algemeen willen wijnen die ook snel klaar, maar met de mogelijkheid om enkele jaren fles weerstaan, ongeveer een dozijn.

Fotografie en Wijngaarden Marco Felluga – Gradisca d’Isonzo