Le ricette delle mie vacanze a Ponza: Fusilli alla maniera di Ponza, Acciughe marinate di Agostino (in copertina), Patate al finocchietto selvatico, Criscito: lievito madre naturale, Liquore al finocchietto selvatico.

Chi è appassionato di storia come me, tendenzialmente è attratto da tutto ciò che ne consegue. Amo visitare gli antiquari, bladert u door de antiek en dragen vintage kleding. Tegen de andere, da sempre, ho un’ammirazione particolare per le auto d’epoca sportive. Questo mio trasporto è rivolto anche ai libri e ai vecchi giornali. Poco tijd fan, a Roma, ho passato ore e ore su delle edizioni della Domenica del Corriere di oltre cinquant’anni fa, leggendo vecchie barzellette e gli articoli settimanali di enogastronomia di Luigi Veronelli. Non saprei esattamente spiegare il perché, ma tutto ciò che ha una storia mi affascina da sempre. La stessa cosa vale per le tradizioni, en, nella cucina, per le ricette della memoria legate al territorio.

Nelle mie ultime vacanze, a Ponza, passeggiando lungo il viale del porto, Ik raakte een oud boek open keuken in het volle zicht op de ingang van een winkel. Incantata mi sono immersa nella lettura, sfogliando pagina dopo pagina… Il mio tempo libero, dovunque io mi trovi, ma in particolare quando viaggio, è scandito da elementi essenziali: ritmi lenti, natura e cucina del territorio. Hiervoor, onder, riporterò alcune ricette tipiche del posto che ho letto, sperimentato e assaggiato. Oltre a condividerle, ne farò memoria e soprattutto buon uso.

Fusilli alla maniera di Ponza

In olio d’oliva soffriggere 600 grammi di peperoncini verdi mondati di gambi e semi. Aggiungere 600 grammi di pomodorini ciliegino interi con un pizzico di pepe nero, salare e, a fuoco lento, portare a cottura fin quando i pomodorini si saranno sfaldati.
Condire i fusilli cotti al dente aggiungendo qualche fogliolina di basilico.

Acciughe marinate di Agostino, un pescatore di Ponza

Le acciughe o le alici (i pescatori le chiamano in un modo o nell’altro in base alla dimensione), sono ricche di calcio, ijzer, zink, eiwitten, vitamina A e omega-3. Un pesce azzurro salutare ed economico che si può preparare i molti modi e che fa bene alle nostre ossa.

Pulire delle acciughe togliendo loro la testa e le interiora. Una volta sciacquate passarle in un tegame in cui, precedentemente, è stato fatto soffriggere uno spicchio d’aglio. Unire qualche pomodorino, un cucchiaio di aceto bianco, sale e origano. Far cuocere per cinque minuti a fuoco vivo e servire.

Patate al finocchietto selvatico

Tritare due cipolle e farle imbiondire in una padella con olio. Aggiungere quattro patate tagliate a tocchetti. Cuocere per dieci minuti in poca acqua bollente salata due mazzetti di finocchietto selvatico tritato grossolanamente, e unirlo con la sua acqua alle patate fin quasi a coprirle. Stufare a fuoco medio per circa venti minuti fino a quando il liquido si sarà asciugato quasi del tutto. Aggiustare di sale e peperoncino secondo i gusti.
Stufato più a lungo, finché il tutto diventa quasi una crema, ci si può condire la pasta.

Liquore al finocchietto selvatico

Raccogliere venti capolini freschi di finocchietto selvatico, lavarli e asciugarli. dompel ze dan in alcohol in een glazen container sluiting, en laat inwerken gedurende ongeveer twintig dagen. Una volta passato questo tempo filtrare e imbottigliare.

Criscito, lievito madre naturale

Impastare 200 grammi di farina, 90 grammi di acqua, 1 cucchiaio di olio e 1 cucchiaio di miele fino a formare un panetto. Quindi togliere 100 grammi dell’impatto ed aggiungervi 100 grammi di farina e 45 grammi di acqua a temperatura ambiente. Mescolare bene e, richiuso nel contenitore, lasciare riposare altri due giorni; ripetere l’operazione e riporlo in frigo. Na 5 giorni ripetere nello stesso modo, e ancora per altre due volte, (in pratica per una durata di 15 giorni).

Quando si utilizza il lievito per fare il pane, brioche ecc., se ne prende una parte, mentre quella rimanente si integra per ugual peso con farina e acqua fino a… quando volete. Per panificare va utilizzato circa 1/3 di lievito rispetto alla farina da utilizzare, quantità che aumenta lievemente se si usano farine integrali, perché lievitano meno facilmente.

Fonte ricette: “Ponza, cucina tradizionale e nuove tendenze” di Pina Di Meglio, Silverio Mazzella e Gennaro Mazzella

Ponza, un’isola di origine vulcanica in provincia di Latina situata nel mar Tirreno, de grootste van de Pontijnse eilanden. L’ho conosciuta grazie ai racconti di un amico che mi ha parlato, con così tanto amore della sua terra, da indurmi a visitarla.

Chi approda a Ponza si prepari alla vista di bianche falesie rocciose, di grotte, di anfratti, e di acque color smeraldo dai limpidi fondali. Un’isola di pescatori dalla bellezza selvaggia, dalle grandi distese verdi, e dalle caratteristiche case color pastello.

Le isole, da sempre, mi attraggono per la pace e per il benessere che mi sanno trasmettere. Da una terrazza sulla collina di ‘Le Forna’, località a 7 km dal porto raggiungibile attraverso una strada panoramica, ho goduto dei colori, dei profumi, dei tramonti, e della visione notturna delle luci delle case ponzesi in lontananza.

Scenari unici della nostra bell’Italia, che fanno comprendere quel legame nostalgico che si instaura dopo la visita a queste terre. Nei giorni passati a Ponza ho esplorato la natura e le tante calette raggiungibili via mare e via terra attraverso i molti percorsi turistici. Raccontarli non è sufficiente, bisogna viverli… Afbeeldingen, in questi casi, valgono più di mille parole…

Circondata dal mare e abbracciata dalla natura…

Het’ stata questa la prima sensazione appena arrivata a Ponza. Dalla mia terrazza sulla collina di Le Forna, piccola frazione dell’isola, ho goduto dei tramonti rotti solo dal frinire dei grilli, e dai richiami dei gechi in amore.

La mia esplorazione dell’isola, dietro consiglio di un pescatore, è iniziata a Cala Gaetano, una baia a Le Forna raggiungibile via terra attraverso una ripida scalinata.

Cala Fonte, un antico porticciolo dalle acque color smeraldo ancora oggi usato dai pescatori. Sotto un piccolo passaggio, in una grotta naturale che divide il mare, cullata dalle onde ho trovato un fresco rifugio per sfuggire alla calura estiva.

A Ponza, in Baia di Cala Feola, c’è un tratto di mare chiamato Piscine Naturali. Facile capire il perché di tale nome…

Le isole vanno vissute via terra e via mare… Durante un giro in barca ho ammirato Cala Inferno, luogo suggestivo e ricco di storia il cui nome, mi dicono, ha origine dai 350 gradini che una volta erano necessari per raggiungerla.

Subito dopo il porto appaiono maestose le grotte di Pilato, l’antico Murenario romano risalente al I secolo a.C.

Capo Bianco, una bellissima baia di roccia tufacea accessibile solo via mare, che colpisce per il bianco dei suoi scogli. Federico Fellini ha girato qui alcune scene del film Satyricon.

Immancabile la tappa via mare davanti all’imponente Arco Naturale.

Cala dell’acqua, dominata da Forte Papa, una fortificazione cinquecentesca di età borbonica. Il nome di questa baia ha origine dal trasudamento della parte rocciosa.

Ponza, un’isola in cui si vive la natura e la vita di un tempo, non certamente meta ideale per chi ama il turismo di massa. Passeggiando nei suoi molti percorsi, ho potuto ammirare fiori e piante dai profumi intensi e dai colori brillanti.

Per chi ama le spiagge lunghe e attrezzate, io meno, dal porto, con dei piccoli traghetti che effettuano un servizio continuo, si arriva a Frontone. In realtà lo si può raggiungere anche via terra attraversando un percorso tortuoso, dat, per le difficoltà conseguenti, non è consigliato a tutti.

In barca con Aniello, un uomo nativo del posto che ha dedicato la vita al mare, tra le tante bellezze naturali tra cui da sempre ha la fortuna di vivere, ho potuto ammirare la meravigliosa isola di Pamarola, base fino al ‘700 di pirati barbareschi. Chi avrà l’opportunità di visitarla si prepari alla visione di limpidi fondali, di mare cristallino, di faraglioni e grotte… scenari da sogno di un’isola italiana tra le più belle al mondo.

Ho lasciato Ponza da pochi giorni… un’isola che vive principalmente di turismo, che riporta indietro alla vita di un tempo, e che non dimenticherò, ne con la mente ne con il cuore.

Non è facile vivere lontano dal mare…

Natuur, mare e cucina del territorio, elementi essenziali per le mie vacanze. Nei giorni passati sull’isola ho assaggiato e raccolto alcune preparazioni tipiche locali, che a breve vi racconterò…

Qui di seguito segnalo alcuni numeri che mi sono stati utili durante la mia visita a Ponza.

• Collegamenti

Laziomar: Formia tel. 0771 23800 / Ponza tel. 0771 80565 / Anzio tel. 06 9860083

Aliscafi Vector: Anzio tel. 06 9945083 / Ponza 0771 80549 / Formia 0771 700710

• Pro Loco

Pro Loco Ponza tel. 0771 80031 – www.prolocodiponza.it

• Welkom

Agenzia Maridea di Marianna Impagliazzo tel. 0771 809684 – www.marideaponza.it

• Gite in barca

Sig. Aniello cell. 339 8309248

In een tijdperk gedomineerd door chef-kok, lijkt bijna niet op zijn plaats om koks te vermelden, en toch zijn zij degenen die het begin van deze meesters hebben gemarkeerd, zoals zij ze noemen vandaag, de wereld van de gastronomie. Let wel, zeker niet willen dat ze gebrek aan respect, ... Maar nu maak ik een vraag: "Hoeveel we missen de eenvoudige keuken, huisvrouw, één van de beste restaurants in het land die zijn overgeleverd tradities gekoppeld aan de families en gebieden?"Ik heb het antwoord gekregen, en vaak, met mijn kleine provocatie, Ik probeer aan te moedigen hen die zou 'herstellen', plaats blijven creëren.

Donderdag 13 Februari, Alessandro Vitiello, lieve vriend en sommelier, wilde een beetje 'van zijn Ponza brengen, die zo liefdevol vertelt met andere vrienden in Ponza zegt, het restaurant Il Fauno Cesano Maderno. Dank Rosaria Punta Wierook, en Maria en Sabrina Wat was er zo, koks van deze eetgelegenheden typisch voor Ponza, Ik kon de sfeer ademen en proeven van haar smaken.

Avond gewijd aan Ponza

Ik heb nog niet de kans om dit eiland te bezoeken gehad, de grootste van de Pontijnse eilanden, in de provincie Latina. De archipel die bestaat uit, omvat de eilanden Gavi, Zannone, Palmarola, Ventotene en Santo Stefano. In realtà, dankzij de verhalen van Alexander, is een beetje ', alsof ik wist… een land van zee en de visserij, nostalgische sfeer en jeugdherinneringen ... maar ook vele smaken.

Ik kon niet beginnen zonder een toast op de avond. Daarbij heb ik proefde "Vuurtoren van de wacht" 2013, een wijn gemaakt van een oude wijnstokken, de Biancolella. De naam verwijst naar een plaats van grote historische en culturele, eerste onder de zes echte Italiaanse FAI: The Lighthouse Guard op het eiland Ponza.

Weet je het “pettola”? Het is een mengsel van bloem, water en zout dat de vodden produceert voor linzensoep, een peulvrucht kenmerkend dit eiland kleiner dan traditionele.

Zegt Alessandro: “Het roodbaars moet blijven in de pot van kop tot staart”, misschien omdat een wijze heer van zijn land gehandhaafd dat als je weg van een vis kop en ingewanden te nemen, jullie allemaal zijn smaak verloren. Wijdverspreid in de zeeën van Ponza, roodbaars is goed in alle manieren waarop het wordt gekookt. Dat gezegd, hier is hij met paccheri en Olivelle.

Nu is het aan nocchette, gebakken broodjes typische carnaval waarvan de naam is afgeleid van 'Knuckle', waardoor boog. In dit geval zijn echter een verontreiniging Lombarda geleden: Een zachte crème met mascarpone. 😉

Ik heb niet gezegd dat zelfs bij ons waren er de jongens 'Instituut Filangieri Ponza, aanwezig bij BIT in Milaan. Aan het eind van het diner, verspreid ze stenen op de stranden van het eiland schilderijen van hen verzamelde persoonlijk. Over stenen, Ik sluit af met een steen, eerder, de con 'Stones Palmarola'Rosaria restaurant Punta Wierook. Een pasta gemaakt met amandelen, nachten, rozijn, chocolade en witte wijn Ponza.

In dit geval ... steen leidt tot een ander.

• Restaurant Il Fauno
  Uw Borromeo, 29 Cesano Maderno (MB)
  Dergelijk. 0362 540930

• Restaurant Punta Wierook
  Via Calacaparra, 24, Le Forna, Ponza (E)
  Dergelijk. 0771 808517

• Restaurant Dus Com'era
  Woorden van Christus, Le Forna 5 Ponza (E)
  Dergelijk. 0771 808683

Alessandro Vitiello, voor vrienden Sandro, een sommelier en restaurateur, maar bovenal een vriend. 'Alleen de vin d'art' is een anagram van zijn naam ontwikkeld door Joseph Maria Grassi, een vriend die zo verrukt.

Een man die een land in zijn hart heeft, zijn Ponza. Ik ben verhuisd toen ik hem delen van herinneringen en foto's in zwart-wit van het eiland die moest zo veel vertrekken om zakelijke redenen. Hij zegt in zijn blog: 'Het huis van de Zak van Ponza'.

"Toen tornavo naar Ponza, de volgende ochtend, ridiventavo de matroos van mijn vader en zijn vijf-meter lange boot we samen gingen vissen. Mijn vader gaf het beoefenen van de zee aan het einde van '92: had meer dan tachtig jaar ... "

Constantijn Sacco, vader van Sandro, Santa Teresa in de jaren '60 (links op de boeg)

Sandro, dankzij haar jarenlange ervaring als restaurateur voor de Osteria van de Seveso kommen en nu bij Ristorante Il Fauno Cesano Maderno, heeft veel herinneringen doorgebracht met de personages van de Italiaanse. Van tijd tot tijd dat er een kans, Ik hou van te weten hoe om te luisteren, iemand met me eens.

Vandaag Ik wil dat je weet…

Hallo Sandro, Ik schreef deze gedachten een ochtend bij zonsopgang. Ik heb niet geslapen en mijn geest liep. Misschien is het verlangen om te reizen met de woorden? Wie weet… Ik denk dat we elkaar begrijpen nostalgisch en romantisch.

• Een paar nachten geleden dat je me vertelde dat moment… Ik hou ervan als je me vertellen verhalen over de wereld van voedsel, lo sai. Me citeren iemand die vastzit in mijn gedachten in het bijzonder?

Er kunnen veel Cinzia, om de waarheid te vertellen in plaats van anekdotes mensen eraan herinneren dat de liefde tussen Milaan en de omliggende gebieden hebben de kunst van goed drinkwater verspreid. Ik herinner me bijvoorbeeld Anthony Trimboli – Apulian oorsprong – die in zijn jeugd, in de naoorlogse periode, had zich bijna heel Frankrijk en Italië had een encyclopedische kennis van Franse wijn in het algemeen en in het bijzonder de champagne gebracht. Praat met hem – man botweg – was een unieke genot.

Net als bij de rest van de "Jacobijnse" van Adriano Romano. Masters nog voor verkopers. Hoe zit het met de broers Brovelli? Men of andere momenten dat de wijn vertelde met veel passie.

Un aneddoto. Op een avond toevallig een paar vrienden voor een diner in de Osteria delle Bocce (onze vorige restaurant) vergezeld van een ander stel. Te zien bij de ingang was de laatste selectie whisky Samaroli. Dopo prijs, een bijna leeg restaurant, de vriend vraagt ​​me om de whisky meer vreemd te brengen dat ik, in methode anoniem, zijn gast. Deze meneer, na het proeven, vertelde me alles wat je kunt over dit vreemde destillaat dat ik uit een meubel dat ik in een andere kamer had getrokken. Na het drinken van veel samen vertelde me over zijn werk. Hij bracht zijn tijd in Schotland om whisky te selecteren ten behoeve van een multinational. Enige tijd geleden om de film te zien "van de kant van de engelen," ik hem herinnerde.

• Weet je nog toen we voor het eerst ontmoette? Ik bijna bijna verplicht om 's avonds van de cultuur te organiseren en smaak voor kennis van eten en wijn. U moet weten dat Sandro is een groot kenner en liefhebber van eten en wijn, misschien gewoon lui weinig enthousiasme van mensen bij het leren. Maar toen kwam een ​​vulkaan…

Het’ Cynthia Tosini is zeker waar dat een vulkaan als het is ook waar dat ik cultiveren "de kunst van de twijfel". Ik was oud genoeg om zeker te zijn van het ontbreken van zekerheden en elke verkopen zo vaak om te vragen of je iets of iemand nodig om mijn wereld te vertellen. Dan, wanneer je botsen met Cynthia Tosini veel twijfels naar de hel gaan en cv.

Je moet weten dat we begonnen met het organiseren van evenementen gewijd aan wijn en eten uit de herfst van '84: trent’anni fa. Er was geen internet en ons nieuws reisde per gewone post, toch was er zoveel aandacht, en vaak had problemen omgaan met de velen die wilden bijwonen. Ik dan moest ik leuk om samen zo vele cursussen om organisaties of instellingen in het gebied te zetten. Voordat ik je leren geamuseerd. Zelfs nu, deze regel van toepassing.

Alessandro Vitiello… Sandro

• Stap op een vraag met betrekking tot uw bedrijf. Hoe zou je de gemiddelde consument van vandaag te beschrijven, in de zin van wat te verwachten en wat te zoeken?

De gemiddelde consument vandaag lijdt zolang je leeft. Wij die geleefd hebben door de jaren heen van de "Milaan om te drinken" we vinden het soms moeilijk om zin te maken van wat er gebeurt. De consument attent en nieuwsgierig blijft, BEREID aan wat betreft de goede en nieuwe voorgesteld. Hij voegde er echter aan, of liever als belangrijker dan in het verleden, oordeel over de reële waarde van de dingen die worden geserveerd.

U kunt ook zo veel te betalen een fles wijn, maar het is belangrijk het geld waard te zijn. Het is niet genoeg dat iedereen die het verkoopt is "een man van de eerste pagina". Niet verbergen echter zo ingewikkeld jaren zijn; weet hoe het goed doen in de keuken en weet hoe je grote wijnen te vinden tegen een redelijke prijs is kritischer geworden.

• Ik zeg vaak dat de rol van restaurateur, de presentatie van de gerechten en serveren wijn, kan worden genoemd een veicolatore pillen informatie kritisch over te brengen aan de eetcultuur consument. Esagero? Ik denk niet dat. Ik ben ervan overtuigd dat, uitgaande van de tabel, de gast niet te vervelen, je kunt veel doen in deze richting.

Je hebt helemaal gelijk: het beroep van catering kan een geweldige kans om een ​​heleboel goede gewoonten te verspreiden, niet alleen voedsel. Niet toevallig in een restaurant of eten in het gezelschap, We praten vaak over eten en gezelligheid.

Het doet me denken aan Garcia Marquez – De generaal in zijn labyrint – hij vraagt ​​wel een gastheer van Simon Bolivar: "Maar omdat de Europeanen aan de tafel bij de bespreking van voedsel?". Welk antwoord? Aan tafel tijdens het praten over eten wordt gesproken over de hele menselijke conditie. Trouwens, zelfs de christelijke liturgie in deze termen denken: het verhaal van Jezus op aarde eindigt met een laatste avondmaal.

• Nu, aan het einde van ons gesprek deze, een van de vele, Ik zou graag willen dat u mij schrijven herinnering van uw land. Com’è Ponza a primavera?

Ponza is mijn "plaats van de ziel". Ik heb de meeste van mijn tijd hier in Brianza, ma als ik definirmi, ik zeggen dat ik ben Ponzese. Wat bedoel je? Alles en nog wat. We ponzesi we niet beter doen het slechter dan anderen. Wij zijn een ander ding. Er wordt gezegd dat iemands karakter wordt gevormd in de eerste levensjaren; Ik bouwde mijn kijken naar de zee. Vanuit mijn achtertuin, in de dagen van storm denken aan mijn vader, die aan het vissen was in de golven of in de prachtige lente ochtenden, wanneer de schoonheid van de landschappen is de geur van de brem.

Die dingen u ze vast in en niet het meest te verliezen. Ponza in de lente is de mooiste plek ter wereld. Niet alleen voor de schoonheid van het gebied, maar ook en vooral om zijn smaken. Ga rond de heuvels naar wilde asperges plukken, geniet de goedheid van bepaalde artisjokken geteeld in de vulkanische bodem, dat geeft een zeer sterke smaak is uniek emotie.

En de zee? In het voorjaar eet je de lekkerste krab spin, inktvis en inktvis in hoeveelheid en vissoep die op dit moment heeft een speciale smaak. Ik kan nog uren vertellen, maar als je zo, geef jezelf een week naar Ponza in de lente, Ik garandeer je dat je moeite zal hebben om terug.

Sandro, Ik beloof je dat ik zal…

Foto's door Alessandro Vitiello