L'Italia, land van de aarde en de zee ... voor boeren en vissers. Ter nagedachtenis van Francesco Arrigoni.

Er zijn zo intens dagen waarop, voltooiing, je moet denken om de juiste lessen te trekken. Zondag 4 Mei was een van deze. In St. Peter's Klooster in Lamosa, Provaglio Iseo in de provincie Brescia, werd geleverd aan Vincenzo Billeci, Assessor-visser Lampedusa die de werknemers vertegenwoordigen van de zee, een award in het geheugen van Francesco Arrigoni, journalist en student van Veronelli.

Ik wist niet dat Francis, maar deze dagen ik over hem gelezen. Een man die de bergen hield, die zijn passies in intimiteit woonde, niet gewend aan de mode van het moment en de golven. Een man van karakter, die niet was verstopt achter een comfortabele status quo die helaas, Ik werd wakker na een slaap van jaren als gevolg van een, Ik ervaar in deze maatschappij. Ik ben ervan overtuigd dat we heel goed zou zijn gegaan.

De prijs wordt aan hem opgedragen de richting van de vissers van Lampedusa solidariteit, afgelopen decennia, om de duizenden migranten die het recht van de zee met zijn leer, krachten te redden. Een reddingswerker gedicteerd door het geweten, die helaas in strijd is met de wetten van mensen die verbiedt vissers tot interventie ter ondersteuning van illegale immigranten, noodgevallen.

Vincenzo Billeci geïnterviewd door journalist Gianni Mura

"De noodoproep. Maar hoe is het mogelijk dat een noodsituatie moeilijk te vijfentwintig jaar? Noodsituatie die onder meer herinneren ons kust 300.000 EUR per dag. "Vincenzo Billeci klacht met deze woorden een situatie die zich sedert jaren.

Ik voel me heel dicht bij de vissers. Afgelopen zomer sprak ik met hen in Fiumicino, en Pozzuoli, een Crotone. Ik wilde begrijpen wat er mogelijk is, want in een land als Italië met 7450 km van de kust, is vissen sterven. Zeker de dure diesel, De burro, de illegale en de instellingen deze sector te vergemakkelijken. Maar het eindigt hier niet ... Vincent zei dat in Lampedusa Tunesische vissersvaartuigen slechts drie mijl van het eiland, bijna honderdvijftig dagen per jaar. De Kustwacht werkt, maar zonder goede resultaten. Ik begrijp nog steeds niet, maar misschien is er niets te begrijpen, want het is al al te duidelijk.

Aan het einde van de ceremonie stopte ik met hem te praten op lengte. In de jaren 80/90 vissers in Lampedusa waren zeshonderd, nu zijn er slechts iets meer dan tweehonderd. Het is heel anders dan de problemen in de eerste persoon door degenen die op land en zee leven te luisteren. Zijn onze politici die het zou moeten doen, omdat het daaruit, van land en zee dat we moeten beginnen. Ik vraag me vaak af of we in staat zijn om de schade die we hebben gedaan repareren.

Vincenzo Billeci is niet alleen een visser, Scrivia's poesie. Wij voeren degene die in oktober schreef 2013. Gisteren, toen we afscheid namen, het gaf me een gesigneerd exemplaar. Dit zal het voorzichtig onder de dingen houden lieve.