U zult zeggen: “Un contessino alla Corte Santo Stefano… Cinzia, ma in che senso?!"Laat het me uitleggen ...
Daarom, mi capita spesso di rincontrare persone con cui ho collaborato a lungo negli anni passati. La cosa mi diverte alquanto, soprattutto perché spesso si trovano davanti ad una persona totalmente diversa, diciamo molto più… si, direi proprio una persona molto più simpatica e sorridente. Questo perché fino a un po’ di anni fa, ero una steccata coordinatrice vichinga costretta a tenere testa a un bel po’ di medici (alcuni ribelli), e quindi mi toccava fare la dura.. (per finta, eerder, allora sul serio!) 😉
Dat gezegd, dopo l’ennesimo invito di un ‘contessino’ (capirete poi perché lo chiamo così), ho deciso di accettare accompagnandolo a cena. In realtà il soggetto in questione, con cui a suo tempo ho collaborato, is een intelligent en toegewijd persoon die onrecht bestrijdt door erover te schrijven en meer. Ik was een beetje terughoudend over zijn manieren, dat, zoals mijn vader altijd zei, zijn de klassieke 'baùscia'-houdingen. Voor degenen die hem niet kennen,,it,Elio Ghisalberti begon zijn zoektocht in de wereld van eten en wijn journalistiek in het begin van de jaren tachtig aan de school van Luigi Veronelli,,it, deze term uit het Lombardische dialect, het wordt in ironische zin gebruikt om een persoon aan te duiden die zichzelf lucht geeft.
Hoe dan ook, geïnspireerd door een van de hoofdrolspelers van het Italiaanse Risorgimento, de mooie Gigogin, en zoals mijn goede vriend Giorgio Ferrari mij soms omschrijft, ga nog een stap verder, van het refrein van het lied dat haar herinnert vanwege haar moed om een stap voorwaarts te zetten in de richting van de buitenlandse onderdrukker.
Er zijn hier duidelijk geen onderdrukkers, laten we zeggen meer buitenlanders, aangezien de gravin, die het gebied waar ik woon afkeurde, wilde dat ik hem ging halen om hem mee uit eten te nemen in de geweldig Milaan! Zie je ... Ik ga de spin eruit halen, het is aan geen van beide…!
Ik hou van Milaan (afgezien van het verkeer), en ik hou ook van uitdagingen! Dus ik vertelde het hem: "Geachte, in de eerste plaats als je me wilt komen halen, en ten tweede, laten we in mijn deel gaan eten!'De gravin, overgegeven aan mijn wil, hij moest zijn 'torpedo' eruit halen’ zoals hij het noemt, en er werd besloten mij te komen halen! Derde! 😉
Als je de vraag hebt opgelost, weet je waar ik hem naartoe heb gebracht? Goed, we gingen eten op een oude binnenplaats in het historische centrum van Cesano Maderno, het Santo Stefano Court. De malmostoso, na klagen over het nemen van twee stappen te voet, en nadat hij had verklaard dat hij geen vis at omdat hij als kind een bot in zijn keel had, hij gaf het op en volgde me.
Ondertussen in mijn hoofd een enkele gedachte ... vanavond kan ik het niet doen!
En denk in plaats daarvan een beetje na, de 'gravin schrijfster golfer dokter' waardeerde alles! Van de karakteristieke plek met de oude muren, tot aan het aperitief in de kelder.
Voor zover ik mij betreft, evenals het introduceren bij degenen die ons volgden tijdens het diner als een man-burger met de stank onder zijn neus, Ik nam ook de voldoening weg om het te corrigeren wanneer, de begeleider in de eetkamer om een Barbera vragen, Ik antwoordde: 'Sedelman entiteiten, het gaat dat Barbera wordt gezegd!"Ehhh… Quando ce vo ’ce vo"!
Maar het is nog niet voorbij! Mentre mi gustavo una zuppa di ceci e cozze non è riuscito a trattenersi dal dire: "Cynthia, ma ti mangi le cozze! Ma ti fidi!” Uhh signur gli ho risposto… ebbasta!
La mia cena si è conclusa con una ‘Miascia comasca’, un dolce tipico fatto con pane, amaretti, mijn, pere, uvetta servito su una salsa di cachi, en, un immancabile bicchierino di liquore alla liquirizia che adoro!
Ragazzi che serata… per fortuna che, come per Cenerentola, l’incantesimo è svanito a mezzanotte! Ovviamente scherzo, tutto sommato mi sono proprio divertita! 🙂
