Un'eterna عاشقانه all'Osteria senz'Oste

من عاشقانه ابدی هستم, من همیشه خواهد بود و هیچ نمی تواند راه من از بودن تغییر, capito ormai L 'هو. برخی در ابرها زندگی می کنند, دیگران را در عالم رویا زندگی می کنند. من هستم…

من این قضیه را به شما شور و شوق من درک وقتی که یک شب با یک فرد من رفتم برای دیدن سیمون Toninato, یک آشپز تبدیل شده است دوست عزیز. Dovete sapere che da un anno in qua il mio modo di pormi alle persone è molto cambiato.

زندگی ما را با موانع گاهی اوقات غیر قابل عبور, اما اگر شما موفق به صعود بر شما شروع به دیدن چیزهایی با چشم های مختلف, ci si toglie quella patina che ci offusca la mente e che non ci permette di dare il giusto peso alle nostre scelte. Tutto diventa più leggero, و تنها بحث قلب باز با مردم یک کشف واقعی از زندگی می شود. من در حال حاضر زندگی می کنند تا.

Valdobbiadene

ما شروع به چت با سیمون داستان ما. پس از گوش دادن به برخی از گزیده ای از زندگی من به من گفت که من کاملا به حال برای رفتن به میخانه: Osteria senz'Oste.

آره من بشنوم که می گویند: "سیمون باید تصور می کردند که شما نیاز به نوشیدن !"اما من به شما بگویم noo! Quest’Osteria nel cuore della meravigliosa Valdobbiadene مکانی برای رمانتیک ها مثل من است, مکان ایده آل برای خیال بافی!

اما در حال حاضر من می خواهم برای گفتن ... چرا که من وجود دارد به طور جدی رفت!

با سفید آب نبات من, صد تن از macchinina, یک روز صبح در مدت کوتاهی پس از من در این جهت به سمت چپ. Giunta finalmente a Valdobbiadene non fu facile trovarla. Dopo aver vagato su e giù per stradine impervie, با این حال، با بهره گیری از نمایش خیره کننده, I نشانه نشان دیدم. آه کشیدن هیجان زده I خودرو را در فضاهای مناسب پارک شده, قرار داده شده بین ردیف از درختان مو.

Il parcheggio tra i filari all’Osteria senz’Oste

در حالی که راه رفتن در اینجا و من این عکس را به ضرب گلوله برای جلوگیری از تصاویر زیبا که چشم من پر. سپس, من در جاده های کوچک است که من نشان داد جهت دیدم, e pian piano salii. Quando arrivai in cima rimasi a bocca aperta.

من در مقابل یک خانه روستایی معمولی تنها بود, با مجموعه ای از حلق آویز ذرت بر روی دیوار, گیاهان در تخت گل, و یک درب چوبی قدیمی است که گسترده پس از فکر باز.

Osteria senz'Oste

ورود, بیان من در مقابل خانه خانواده دهقان به نوعی از زمان خوب مسحور شد. همه چیز در جهت کامل بود: محل سفال در قفسه, برش تخته های چوبی به خصوص برای استفاده طراحی شده, و غیره در خدمت به خود را تازه کردن.

بعد از من نگاه کمی در اطراف من پیدا کردم جهت مناسب به وضوح در جدول مشخص شده اند. سپس, هنوز ناهار نداشته است, mi organizzai uno spuntino servendomi da sola come se fossi a casa. Su ogni prodotto accuratamente conservato c’era l’indicazione del costo. بدیهی است, که در قلب Valdobbiadene, من خودم ریخت و یک لیوان Prosecco.

من در صلح با جهان بود…

در آن فضای بار دیگر من در صلح با جهان بود. ناگهان تصمیم گرفت که وارد یک مرد از توانا. من او را با چشم خود را به دنبال او به عنوان, من من به خودش در مورد کارهای روزمره, در روشنایی شومینه مشغول بود.

من تا به حال زحمت نیست به نگاهی, forse per rispettare la mia intimità con quel luogo. من به او نگاه کرد و گفت،: "دوستان, خوشبختانه، است که به انجام خود…" من توجه خود را به خود جلب کرد, e di scatto si girò guardandomi un po’ stranito. من به یاد داشته باشید که دقیقا چگونه از آن اتفاق افتاد, اما او شروع به من کمی از عمر خود را بگویید.

این یک سیرک که در برلین متولد شد, پس از از دست دادن خانواده, incontrò fortuitamente la persona ideatrice di questo progetto. او به گوش, و قبول دعوت او به دنبال در ایتالیا. با وجود این نگاه کمی غمگین, او به من گفت که او خوشحال بود که انتخاب. صلح از محل به او اجازه داد برای پیدا کردن صلح خود.

Così come arrivò se ne andò. Lo seguii fino a quando lo vidi sparire all’esterno. متفکر من از افکار من را تکان داد من می دانم که زمان آن بود که به. استراحت همه چیز کاملا در جهت به من پیدا کرده بود, و من به حساب تنهایی, قرار دادن پول در یک بانک کوچک به طور خاص برای استفاده آماده.

Prima di uscire vidi il libro delle dediche e decisi di farne una anch’io. این اثبات از آمدن من از فکر من این بود, fermamente convinta che la gente Italiana, یکی از واقعی, مردان افتخار و شور. من آن را نوشتم به وضوح, به این دلیل که Osteria senz'Oste افتخار شهادت است.