Alessandro Vitiello, voor vrienden Sandro, een sommelier en restaurateur, maar bovenal een vriend. 'Alleen de vin d'art' is een anagram van zijn naam ontwikkeld door Joseph Maria Grassi, een vriend die zo verrukt.
Een man die een land in zijn hart heeft, zijn Ponza. Ik ben verhuisd toen ik hem delen van herinneringen en foto's in zwart-wit van het eiland die moest zo veel vertrekken om zakelijke redenen. Hij zegt in zijn blog: 'Het huis van de Zak van Ponza'.
"Toen tornavo naar Ponza, de volgende ochtend, ridiventavo de matroos van mijn vader en zijn vijf-meter lange boot we samen gingen vissen. Mijn vader gaf het beoefenen van de zee aan het einde van '92: had meer dan tachtig jaar ... "
Constantijn Sacco, vader van Sandro, Santa Teresa in de jaren '60 (links op de boeg)
Sandro, dankzij haar jarenlange ervaring als restaurateur voor de Osteria van de Seveso kommen en nu bij Ristorante Il Fauno Cesano Maderno, heeft veel herinneringen doorgebracht met de personages van de Italiaanse. Van tijd tot tijd dat er een kans, Ik hou van te weten hoe om te luisteren, iemand met me eens.
Vandaag Ik wil dat je weet…
Hallo Sandro, Ik schreef deze gedachten een ochtend bij zonsopgang. Ik heb niet geslapen en mijn geest liep. Misschien is het verlangen om te reizen met de woorden? Wie weet… Ik denk dat we elkaar begrijpen nostalgisch en romantisch.
- Een paar nachten geleden dat je me vertelde dat moment… Ik hou ervan als je me vertellen verhalen over de wereld van voedsel, lo sai. Me citeren iemand die vastzit in mijn gedachten in het bijzonder?
Er kunnen veel Cinzia, om de waarheid te vertellen in plaats van anekdotes mensen eraan herinneren dat de liefde tussen Milaan en de omliggende gebieden hebben de kunst van goed drinkwater verspreid. Ik herinner me bijvoorbeeld Anthony Trimboli – Apulian oorsprong – die in zijn jeugd, in de naoorlogse periode, had zich bijna heel Frankrijk en Italië had een encyclopedische kennis van Franse wijn in het algemeen en in het bijzonder de champagne gebracht. Praat met hem – man botweg – was een unieke genot.
Net als bij de rest van de "Jacobijnse" van Adriano Romano. Masters nog voor verkopers. Hoe zit het met de broers Brovelli? Men of andere momenten dat de wijn vertelde met veel passie.
Un aneddoto. Op een avond toevallig een paar vrienden voor een diner in de Osteria delle Bocce (onze vorige restaurant) vergezeld van een ander stel. Te zien bij de ingang was de laatste selectie whisky Samaroli. Dopo prijs, een bijna leeg restaurant, de vriend vraagt me om de whisky meer vreemd te brengen dat ik, in methode anoniem, zijn gast. Deze meneer, na het proeven, vertelde me alles wat je kunt over dit vreemde destillaat dat ik uit een meubel dat ik in een andere kamer had getrokken. Na het drinken van veel samen vertelde me over zijn werk. Hij bracht zijn tijd in Schotland om whisky te selecteren ten behoeve van een multinational. Enige tijd geleden om de film te zien "van de kant van de engelen," ik hem herinnerde.
- Weet je nog toen we voor het eerst ontmoette? Ik bijna bijna verplicht om 's avonds van de cultuur te organiseren en smaak voor kennis van eten en wijn. U moet weten dat Sandro is een groot kenner en liefhebber van eten en wijn, misschien gewoon lui weinig enthousiasme van mensen bij het leren. Maar toen kwam een vulkaan…
Het’ Cynthia Tosini is zeker waar dat een vulkaan als het is ook waar dat ik cultiveren "de kunst van de twijfel". Ik was oud genoeg om zeker te zijn van het ontbreken van zekerheden en elke verkopen zo vaak om te vragen of je iets of iemand nodig om mijn wereld te vertellen. Dan, wanneer je botsen met Cynthia Tosini veel twijfels naar de hel gaan en cv.
Je moet weten dat we begonnen met het organiseren van evenementen gewijd aan wijn en eten uit de herfst van '84: trent’anni fa. Er was geen internet en ons nieuws reisde per gewone post, toch was er zoveel aandacht, en vaak had problemen omgaan met de velen die wilden bijwonen. Ik dan moest ik leuk om samen zo vele cursussen om organisaties of instellingen in het gebied te zetten. Voordat ik je leren geamuseerd. Zelfs nu, deze regel van toepassing.
Alessandro Vitiello… Sandro
- Stap op een vraag met betrekking tot uw bedrijf. Hoe zou je de gemiddelde consument van vandaag te beschrijven, in de zin van wat te verwachten en wat te zoeken?
De gemiddelde consument vandaag lijdt zolang je leeft. Wij die geleefd hebben door de jaren heen van de "Milaan om te drinken" we vinden het soms moeilijk om zin te maken van wat er gebeurt. De consument attent en nieuwsgierig blijft, BEREID aan wat betreft de goede en nieuwe voorgesteld. Hij voegde er echter aan, of liever als belangrijker dan in het verleden, oordeel over de reële waarde van de dingen die worden geserveerd.
U kunt ook zo veel te betalen een fles wijn, maar het is belangrijk het geld waard te zijn. Het is niet genoeg dat iedereen die het verkoopt is "een man van de eerste pagina". Niet verbergen echter zo ingewikkeld jaren zijn; weet hoe het goed doen in de keuken en weet hoe je grote wijnen te vinden tegen een redelijke prijs is kritischer geworden.
- Ik zeg vaak dat de rol van restaurateur, de presentatie van de gerechten en serveren wijn, kan worden genoemd een veicolatore pillen informatie kritisch over te brengen aan de eetcultuur consument. Esagero? Ik denk niet dat. Ik ben ervan overtuigd dat, uitgaande van de tabel, de gast niet te vervelen, je kunt veel doen in deze richting.
Je hebt helemaal gelijk: het beroep van catering kan een geweldige kans om een heleboel goede gewoonten te verspreiden, niet alleen voedsel. Niet toevallig in een restaurant of eten in het gezelschap, We praten vaak over eten en gezelligheid.
Het doet me denken aan Garcia Marquez – De generaal in zijn labyrint – hij vraagt wel een gastheer van Simon Bolivar: "Maar omdat de Europeanen aan de tafel bij de bespreking van voedsel?". Welk antwoord? Aan tafel tijdens het praten over eten wordt gesproken over de hele menselijke conditie. Trouwens, zelfs de christelijke liturgie in deze termen denken: het verhaal van Jezus op aarde eindigt met een laatste avondmaal.
- Nu, aan het einde van ons gesprek deze, een van de vele, Ik zou graag willen dat u mij schrijven herinnering van uw land. Com’è Ponza a primavera?
Ponza is mijn "plaats van de ziel". Ik heb de meeste van mijn tijd hier in Brianza, ma als ik definirmi, ik zeggen dat ik ben Ponzese. Wat bedoel je? Alles en nog wat. We ponzesi we niet beter doen het slechter dan anderen. Wij zijn een ander ding. Er wordt gezegd dat iemands karakter wordt gevormd in de eerste levensjaren; Ik bouwde mijn kijken naar de zee. Vanuit mijn achtertuin, in de dagen van storm denken aan mijn vader, die aan het vissen was in de golven of in de prachtige lente ochtenden, wanneer de schoonheid van de landschappen is de geur van de brem.
Die dingen u ze vast in en niet het meest te verliezen. Ponza in de lente is de mooiste plek ter wereld. Niet alleen voor de schoonheid van het gebied, maar ook en vooral om zijn smaken. Ga rond de heuvels naar wilde asperges plukken, geniet de goedheid van bepaalde artisjokken geteeld in de vulkanische bodem, dat geeft een zeer sterke smaak is uniek emotie.
En de zee? In het voorjaar eet je de lekkerste krab spin, inktvis en inktvis in hoeveelheid en vissoep die op dit moment heeft een speciale smaak. Ik kan nog uren vertellen, maar als je zo, geef jezelf een week naar Ponza in de lente, Ik garandeer je dat je moeite zal hebben om terug.
Sandro, Ik beloof je dat ik zal…
Foto's door Alessandro Vitiello
