Blog: FoodWineBeer
Het is al lang discussie over de communicatiekloof tussen bloggers en journalisten. Een argument nu gehakt en ritritato die twee figuren wiens geschriften hebben een heel andere emotionele lading behandelt. Io insisto sul fatto che, wat, beide kunnen elkaar communiceren helpen op hun eigen manier het grondgebied en de producties. Het belangrijkste voor mij is de consistentie, dat moet worden behouden met vermijding van de golven van het gemak van het moment.
De passie die veel bloggers reed in deze richting, compresa me, heeft aangetoond hoe digitale communicatie kunnen helpen in deze moeilijke tijden dat we leven. Dit betekent niet aantasten op enigerlei wijze de figuur van de journalist, dat, professioneel voert dezelfde taak. Het is geen race, nooit zal zijn, dat het andere vorm van communicatie.
Ik maakte dit uitgangspunt om een blogger te introduceren, of beter, een passie blogger die ik ken en volgen voor een lange tijd: Samuel Vergari, in arte 'FoodWineBeer'.
Hoewel de aanpak van Samuel is niet mijn, in die zin dat in tegenstelling tot hem ik hou van schrijven na levende persoon van het gebied en zijn actoren, Ik heb respect voor zijn keuze bepaald door familie op dit moment nodig.
De wereld van de bloggers is niet altijd gemakkelijk, Ik lang geleden wist, wanneer, naar aanleiding van de public relations en de inhoud van de website over eten en wijn waarvan ik een partner, Ik wilde weten met een telefoon boek dat ik had besloten om het 'Passion Blogger', de 'echte fans', die met inzet en consistentie geven hun passie via blogs (dagboeken op het net).
Zelfs na het verlaten van die rol, om niet te delen standpunten, mijn project is niet verloren. Op mijn eigen manier, voortdurend het zichtbaar maken van degenen die geloven dat 'het goed doen’ in het verspreiden van de kennis van de kwaliteit van de productie.
Samuel Vergari werd geboren in een familie gewijd aan de landbouw. De passie voor wijn geërfd van Sangiovese fabrikanten grootouders, Het stond hem te waarderen in de tijd om een referentiepunt voor vrienden geworden, voor advies over de wijn keuze. Het keerpunt in 2010, wanneer, gedreven door de groeiende passie besluit om een blog te starten. Veel werk vorm te geven, veel stappen en veranderingen van richting, tot aan de geboorte van 'FoodWineBeer'.
Een blog die verwijst naar meer producten, dat de producenten. De reden dat binnenkort onthuld: Samuel is een echte pantofolone, of beter, een vader van twee kleine kinderen die hem ertoe bracht om zichzelf onmisbaar in de familie te maken. En 'zodat schrijft zijn artikelen, vaak in pyjama op de bank, tussen pauzes van zijn kinderen en hun micro-drama. Ondanks toezeggingen familie, het plezier van het schrijven over wat smaakte thuis als in restaurants omliggende gebieden, Het bracht hem om verder te gaan. Dan, zo vlug mogelijk, op rustdagen, reizen naar Italië kon hij zijn kennis uit te breiden.
“Cynthia, de beloningen zijn veel, in het bijzonder die van de mogelijkheid om te weten, al is het maar in een virtuele manier in veel gevallen, een heleboel leuke mensen uit de wereld van wijn en bier. Sommige, zelfs in deze wereld zijn er negatieve tekens, mensen die beloven en dan niet handhaven, profiteurs en opschepperig van alle soorten… Ik ben maar een eenvoudige ventilator die achter heeft weinig theorie en veel praktijk. Een man en een vader die vertelt zijn ervaringen in pyjama op de bank thuis ... Samuel Vergari”
Ik sluit af met mijn gedachten. Noi blogger, veel bekritiseerd maar tegelijkertijd gezocht, Ik ben ervan overtuigd dat er iets goeds we doen. In onze eigen manier proberen we die passie dat velen van ons heeft geholpen om moeilijke momenten van ons leven te overwinnen over te brengen.
Nu vraag ik: “Ze zijn misschien betere die deze passie te exploiteren…?”
Draag de opmerking van Roberto Giuliani, hoofdredacteur van Lavinium, naar mijn opmerking op Facebook:
Cinzia sorry, maar ik denk nog steeds dat velen de vraag verkeerd hebben begrepen. Vanuit mijn functie als niet-blogger aangezien lavinium een site is en ik niet in het journalistenregister ben geregistreerd, Ik zeg je, het probleem is nooit het vergelijken van bloggers en journalisten, maar “journalist” is een erkend professioneel figuur “blogger” is iedereen die de blog als online tool gebruikt, of het nu als dagboek of als communicatiemiddel moet worden gebruikt. De blogger, dan, het is geen definitief cijfer, het is geen beroep, zo erg zelfs dat veel journalisten de blog gebruiken om te communiceren. DIT BETREFT DE KWALITEIT’ VAN DE INHOUD EN HET DOEL DAT DE VOORKEUR HEEFT MET HET BLOG. Dus de fout is dat je met de vinger hebt gewezen (door sommigen) op het feit dat “blogger” het duidt niet op een professionele figuur, wat heel anders is dan concurreren om te zien wie beter is, eerlijk en serieus. Het is niet de kwalificatie maar de persoon die het verschil maakt, op puur kwalitatief niveau. Al de rest is gebabbel dat niet tot enige opheldering leidt. Je bent er niet een “blogger” maar een communicator, en dat zul je zijn als je de blog blijft gebruiken, of je journalist wordt, en als je de tool verandert om te communiceren. Het feit dan dat de zogenaamde “informatie” wordt ALLEEN gesponsord door journalisten, het is duidelijk dat het een concept is dat moet worden herzien, tijden zijn veranderd, vandaag kan iedereen informatie verstrekken, het enige verschil is dat de journalist (niet de publicist, die bijvoorbeeld niet de verantwoordelijke directeur van een krant kunnen zijn), is een professioneel erkend figuur, moet studies en examens doen etc., hij moet voor zijn daden verantwoording afleggen aan de directeur, wie kan hem ontslaan, en op bevel van journalisten, die hem uit het register kan schrappen waardoor hij het beroep niet kan uitoefenen. De journalist, dan, het is een beroep, betaald, goed of slecht maakt niet uit, maar het is een heel specifiek beroep. Kwaliteit is dus niet het onderwerp van het geschil, maar het feit dat achter de stem “blogger” er is alles en het tegenovergestelde van alles. Totdat dit cijfer professioneel wordt erkend (door een proces te volgen dat niet alleen het uitvinden van een communicator naar believen kan zijn), zeggen “Ik ben een blogger” verduidelijkt niets, juist omdat de blog een neutrale container is, een tool die iedereen kan gebruiken, voor heel verschillende doeleinden. Dan, het maken van de bom, Ik schrijf al meer dan vijftien jaar, maar ik gebruik de blog niet om het te doen en ik ben geen journalist, Wat zijn? U begrijpt dat de blog niet kan bepalen of we communicators-informanten enz. Zijn.?
Roberto, het spijt mij van de vertraging, maar ik wilde uw opmerking rustig lezen en analyseren. Ik vind deze gezonde vergelijkingen erg nuttig om de kwesties waar ik om geef te verdiepen. Dat gezegd hebbende, zal ik hierop ingaan door enkele van uw uitspraken te rapporteren.
– Roberto: “Het probleem is nooit bloggers en journalisten met elkaar vergelijken, maar “journalist” is een erkend professioneel figuur “blogger” is iedereen die de blog als een online tool gebruikt "
Ik, tussen blogger en journalist, Ik heb het woord 'vergelijking' niet gebruikt, maar 'gap'; dit is om te benadrukken dat tussen de twee cijfers, laat me ze zo noemen, er is een wezenlijk verschil.
– Roberto: 'De blogger, dan, het is geen definitief cijfer, het is geen beroep, zo erg zelfs dat veel journalisten de blog gebruiken om te communiceren. DIT BETREFT DE KWALITEIT’ VAN DE INHOUD EN HET DOEL VAN HET GEBRUIK VAN DE BLOG "
Voor sommige bloggers is een beroep er serieus een geworden. Ze worden specifiek gestuurd om op een meer emotionele manier producten te schrijven en te fotograferen dan journalisten. Maar ik weet zeker dat je dit goed weet ...
“Het is niet de kwalificatie maar de persoon die het verschil maakt, op puur kwalitatief niveau ".
U kunt het alleen volledig eens zijn met deze verklaring van u. Ik vertrek vanuit de kennis van mensen; het is een fundamentele stap voor mij, te begrijpen en te leren.
– Roberto: "Je bent geen 'blogger' maar een communicator, en dat zul je zijn als je de blog blijft gebruiken, of je journalist wordt "
Ik communiceer op mijn eigen manier, sommige. Ik doe dit via mijn blog, mijn dagboek op het net. Een container van mijn ervaringen die ik deel via sociale netwerken. Een blog hebben, automatisch ben ik een #blogger. Ik hou niet van deze term, Ik heb het verschillende keren geschreven ... het is een beetje koud, maar het is een feit.
– Roberto: “Het feit dan dat de zogenaamde “informatie” wordt ALLEEN gesponsord door journalisten, het is duidelijk dat het een concept is dat moet worden herzien, tijden zijn veranderd, vandaag kan iedereen informatie verstrekken "
Een uitspraak waar ik het volledig mee eens ben. Het feit dat iedereen zijn zegje kan doen, het negeert het feit niet dat het alleen wordt gehoord als wat u zegt zinvol is. Het zou tenminste zo moeten zijn ... #discorsolungo
– Roberto: "Achter de stem 'blogger’ er is alles en het tegenovergestelde van alles. Totdat dit cijfer professioneel wordt erkend (door een proces te volgen dat niet alleen het uitvinden van een communicator naar believen kan zijn), zeggen “Ik ben een blogger” verduidelijkt niets, juist omdat de blog een neutrale container is, een tool die iedereen kan gebruiken "
Verklaring die moet worden verdiept ... Het reguleren van bloggers betekent het risico lopen hen de essentiële kenmerken die ze doorgeven te ontnemen: #spontaniteit en #emoties. Het feit dat een blog door iedereen kan worden gebruikt, is waar, maar of het wordt gevolgd of niet, hangt uitsluitend af van de inhoud.
– Roberto: "De blog kan niet bepalen of we communicators-informanten zijn"
Om dit vast te stellen, denk ik dat het afhangt van hoeveel de inhoud 'doorgeeft' aan de lezer na de #blog .
Roberto Giuliani:
Cinzia heeft voor- en nadelen in alle dingen, de regeling die ik bedoel is om de functie van de blog te scheiden van die van het beroep. Of, als u een professional bent of ernaar streeft er een te worden, Zoals bij alle beroepen is er een proces dat bestaat uit studies en examens, van daaruit kan een nieuwe professionele figuur worden geboren, misschien wordt het gebeld “blogger”, dit zal worden gezien, maar het feit dat er mensen zijn die worden betaald om te schrijven en te spreken, is helemaal niet goed, zo werkt het niet, of liever, het zou niet zo moeten werken. Het’ daar ligt de grens tussen het maken van een markt en het uitoefenen van een beroep. De journalist wordt niet betaald door de ontvanger van het artikel, anders heeft wat hij schrijft geen zin of geloofwaardigheid. Wie betaalt, is altijd de derde partij, niet direct geïnteresseerd. Dit gebeurt in alle banen, maar vooral in dat van informatie. Ik realiseer me dat het niet gemakkelijk is om regels te stellen, het is niet aan mij om het te doen, maar ik hoop dat dit gebeurt, niet om de spontaniteit waarover je spreekt te kokhalzen, iets dat nooit kan worden gekneveld, als erfenis van de persoon in plaats van van het beroep dat hij uitoefent. Het is tenslotte moeilijk om het eens te worden, want als ieder van ons zich direct betrokken voelt, het komt voor hem vanzelfsprekend om defensief te zijn, omdat hij vreest dat zijn vrijheid van meningsuiting of autonomie kan worden gestolen. Dit kan gebeuren, maar zeker niet omdat er een beroep plaatsvindt, maar omdat iemand je voor out outs plaatst, doe wat ik zeg, of ik betaal je niet, maar hier betreden we een sfeer die andere scenario's opent, die niet in verband staan. Denkend aan de figuur van de “journalist”, dit blijft zelfs bestaan als het werktuig verandert, of zelfs als het van gedrukte media naar internet gaat. Terwijl de figuur van de “blogger” het is ingewikkelder om te onderhouden als de informatietool zou veranderen. En dan, zoals ik je zei, er zijn mensen zoals ik die het internet gebruiken om te informeren, maar niet de blog, dus hoe zou ik eruit zien? Als we allemaal informatie doen, maar met verschillende tools, meer nog, de professionele figuur moet er een zijn, duidelijk, en ondubbelzinnig, en het kan niet zijn “blogger”.
Allemaal zeer geldige argumenten om te onderzoeken… Het belangrijkste in de tussentijd is vooral om geldige informatie door te geven die helpt, of die proberen het Italiaanse grondgebied te helpen, zijn producties, en zijn protagonisten.