Vandaag wil ik ruimte geven om te ventileren naar een vriend teler die wordt weerspiegeld in veel andere stemmen. Bureaucratie, bureaucratie en administratieve rompslomp nog! Dat is wat ik hoor constant bij de producenten. We moeten administratieve maken of boeren vertellen me… mah, Ik zeg!
Ik ben benieuwd of een van deze bureaucraten handhavers van zoveel papier in te vullen je je realiseert wat het betekent om te produceren? Van hoeveel moeite, tijd, en betrokkenheid omvat werk op het land? Maar niet alleen omdat vrije tijd moet innemen voor promotie op beurzen en evenementen te leren kennen, Het is essentieel voor hun producten kennen. Ik herinner me jaren geleden het lezen van dat een bedrijf in Japan hun leidinggevenden heeft opgelegd aan de directe ervaring in de productie onder de arbeiders ... het zou ook hier bij ons, en ik zou zeggen in veel gebieden!
Ik steun altijd met veel overtuiging dat, om het werk van anderen te beoordelen, om de moeilijkheden te begrijpen, problemen en oplossingen, we gewoon doen! In plaats van het bezetten van de comfortabele kantoren, uitgangen, en gesproken met de producenten! Je moet de realiteit leven! Je moet ze te luisteren! U bent onze vertegenwoordigers, en nu en dan om te verhuizen, te trekken op het lot van deze Italië wond en op de knieën! De aarde is wat we zijn vertrokken, degenen die werken is het onze enige hoop om ons te redden van deze crisis! Laat ons helpen bij het werken!
Vergeef me mijn uitbarsting, maar de Italiaanse, de echte, degenen die worstelen doen in elk opzicht, toch, een schreeuw om hulp! En dat is waarom ik geef nu het woord aan een van hen… vriend Marco Bernava.
- Kader, wat zou u de instellingen vragen, zowel op nationaal als op Europees niveau in de onmiddellijke om fabrikanten te helpen?
"Laat ons doen en te verkopen!"Waarom wijn is een kunst ... het is poëzie en technische tegelijk, en kunstenaars moeten ruimte hebben om goed te doen, Zij moeten bewegingsvrijheid hebben.
We zitten vast in een systeem dat niet werkt Cinzia, en niet alleen in de wijnbouw, maar ik durf te zeggen over de agrarische sector. Zich te concentreren op de ontwikkeling van de wijnbouw en wijn, Ik geloof dat als in de rest van de primaire sector is een van de grote fouten van de EU en van het beleid van de lidstaten: "Richtlijnen die resulteren in regelgeving en controles die botweg zo nutteloos als schadelijk definiëren, een schema van het implantaat / explantatie inconsistent, een douanebeambte die niet zouden moeten bestaan en in plaats daarvan bindt alle onderhandelingen intra-, zware etiketteringsvoorschriften, erkenningsregelingen van de producten een beetje 'random … en nog veel meer kan ik toevoegen ... "
Mijn ervaring als technicus en nu als een producent doet me beseffen meer en meer telers met hun huilen voor lage prijzen, voor hun onmacht op de markt omdat het aanbod frazionatissima (en zonder collectieve stem, vergis je niet), voor reuzen die inkoopprijzen van de druiven dicteren, rekening houdend met alleen hun logica van de winst (het resultaat van een onjuiste systeem wereldwijd), niet in het minst gezien de kosten van de productie van de wijnboer.
Ik begrijp steeds meer wat er in het verleden is vervormd en verwend de sector. Het doet pijn om na te denken over hoe wijn wordt ervaren door bepaalde sectoren van de samenleving, door verkeerde beleidskeuzes in wezen. Het maakt me triest om te zien hoe je het moeten doen met de toediening van bepaalde papierwerk overnemen van de kenmerken van een voodoo-ritueel in plaats van een administratieve. Mijn ervaring leidt mij tot de conclusie dat ik goed wil leven als een technisch onderdeel van de landbouw boeiend en dynamisch en dat ik zal als een worstelende producent van commerciële en zichzelf wonen, in de hoop (o illusione) dat het stelsel vereenvoudigt.
Ik zeg niet dat het een anarchist sector zou moeten zijn, maar zelfs dat ik de helft van mijn tijd besteden aan het werken voor het openbaar bestuur. Wat wel zeker is dat de industrie nodig heeft om een goede en samenhangend wetgevend systeem beperkingen die die schadelijk is voor de gezondheid hebben (is een voedingsproduct) en wat is de werkelijke fraude, maar laat dat producenten originaliteit kan maken en die kunnen aanbieden en verkopen met behendigheid.
Ik liet slechts twee voorbeelden in Europa: de etikettering en de erkenningsregeling van de wijnen aan de ene kant, en andere toegestane oenologische procedes. Er zijn paradoxen van hoe je niet moet werken op de supra-nationale sector. In principe de markt, omdat we geconfronteerd worden met de "nieuwe wereld" wijn, waar de regels zijn laks en waar ze kunnen zien dat de onderkant van het equivalent van elke muur die de EU bouwt ons en dat we moeten springen doet niets anders dan verhoging van de kosten van de productie, dus de concurrentiepositie op de internationale markten te verlagen, en soms worden gekoesterd wijnen zelfs op de binnenlandse markt. Resultaten: aan de ene kant en aan de andere kant wij importeren goedkope wijnen beperken van de consumptie van binnenlands product, wezen de consument verwarring en weg van de gaudire een product dat deel uitmaakt van onze cultuur eeuwenlang mensenheugenis.
Vergeet dan niet dat de wijnbouw en oenologie vormen de basis voor het beheer van vele gebieden van ons land: landschapsbeheer, milieumanagement, sociaal-economische structuur (denk dat naast producenten ook all'indotto enoturistico). Deze maatschappelijke rol verder beloond moet worden en niet geslagen door zowel communautair en nationaal beleid. Moet worden toegestaan om te werken en de ontwikkeling van de wijnindustrie en wat aangetrokken om hem heen, vooral in teeltgebieden, waar elke economische alternatief ofwel een crash of een aberratie en een vernietiging van het grondgebied zou zijn. Ik doel op het onderwerp windpark in Spanje en voor zover ik weet in Italië: belangen van multinationale beschilderd met de kleuren van ecologie en duurzaamheid, verkocht aan het grondgebied zo hulpeloos als is de landbouw, het vernietigen van hun roeping en draaien in een pseudo-industrieel landschap en massa-verkracht door speculatie (in het land was nog niet aangekomen).
Maar dit is een 'ander verhaal Cinzia: als je wilt kunnen we praten!
