Wijnmaker betekent het maken van wijn, maar in Italië deze term wordt verstaan als de professionele rol van de adviseur wijnmaker. Ze komen niet in het reine, tenzij hetzelfde is niet het gezicht… Ik bedoel de wijn! In veel gevallen gebeurt, in sommige no! Dus misschien een aangepast aan deze term moet worden gegeven.
In een recent artikel van zijn over Michelangelo Cutting Edge "de afvlakking van de kwaliteit van de wijn", citeer zijn eigen woorden, mah, zeggen dat… Misschien, dat als persoonlijk producessi wijn, Ik wou dat ik eruit zag, eerder, misschien zonder! Accommadations het kiezen van een wijn consultant op haar zeer specifieke kwaliteiten, ervaringen, en dacht. Anzi dico di più, Ik wou dat het actief was “meer aanwezig” in het maken van wijn, die aanwezig zijn in de reeks van activiteiten die niet zijn beperkt tot begeleiding is.
Hierbij zend ik u een passage uit een artikel van een paar jaar geleden te lezen op de blog Luciano Pignataro. Ik vond het erg interessant en actueel: “Of je nu gelooft dat het een wijn consultant hier in Nieuw-Zeeland? Vrijwel alle: bergachtige le hoogdravend, reinigt de Stemmer, wast de vloer, gaat de btw voor Svinaře, downloaden van de marc, kortom, een wijnmaker in de ware zin van het woord! Een paar dagen later las ik een artikel in een tijdschrift voor NZ wijn die "bean" valt op het onderwerp. Praat met Italië en vertelt hoe in de afgelopen jaren de kelders van grote bekendheid zijn de meest bekende, dankzij de adviseur wijnmaker in plaats van de wijn en zijn kenmerken ..."
Vrienden, a questo punto direi proprio di porre la domanda a chi si definisce winemaker interpretandone il significato letterale e basico di chi fa il vino. La persona in questione è il caro amico Marco Bernava.
- Kader, Wijnmaker betekent het maken van wijn ... of niet?
Cinzia è un piacere e un onore esporti il mio pensiero.
Io in primis mi definisco winemaker, ma lo faccio interpretandone il significato letterale e basico di “chi fa il vino”. In Italia (en niet alleen), credo che ci siano delle figure ben definite professionalmente e soprattutto a livello di formazione. Aggiungo con convinzione che dovrebbero integrarsi e complementarsi per ottenere vini originali. Parto dall’ idea che il vino è lo specchio di un sistema “azienda vitivinicola” nel suo complesso:
- La proprietà deve essere l’ambasciatore del prodotto, l’immagine, ed il cuore.
- La parte viticola, e qui entra in scena l’agronomo insieme ai vignaioli, la vedo come l’arte di plasmare un frutto geniale.
- La parte enologica, e qui enologo e cantiniere devono essere un tutt’uno, la vedo come l’elaborazione personale della potenza del vigneto.
- Nel complesso poi de lokaal in cui una cantina produce, lo definirei come la somma degli elementi che creano un prodotto originale e che devono essere in parte gestiti ed in parte semplicemente letti ed interpretati.
A volte invece mi sembra che ci sia la volontà da parte di qualcuno di fare “la prima donna” e questo arriva a rompere i meccanismi positivi e porta a non trasmettere l’originalità del prodotto finale.
A mio avviso ogni persona coinvolta nel processo produttivo dovrebbe apportare il suo essere co-autore di un vino con un fine ultimo comune a tutti: "regalare sensazioni". Il consulente in moltissime realtà aziendali è essenziale, sia esso agronomo o enologo, ma a mio avviso deve essere interprete del lokaal in cui si cala a lavorare, e non deve “mettere la firma e basta".
Il suo ruolo lo fa partecipe della fase produttiva, ma il suo coinvolgimento con il lokaal e la singola realtà, varia a seconda del suo stile e della sua etica professionale. Ci sono realtà in cui il consulente deve limitarsi a dare protocolli, fare o interpretare analisi, e prendere decisioni tecniche; ci sono altre realtà in cui potrebbe (e a mio avviso dovrebbe), coinvolgersi passionalmente con il sistema di cui entra a far parte.
Una bottiglia è come una canzone: “La puoi creare come sinfonia di strumenti o come insieme di assoli… il risultato sarà ovviamente diverso".
Marco Bernava
Reacties op de publicatie gemeld op Facebook
Hadrian Liloni:
Het gebeurt niet vaak, zeggen we.
Mark Norman:
Cynthia… hier wordt de wijnmaker beschreven als degene die daadwerkelijk wijnen maakt… Een adviseur komt helpen… Er is verwarring in de termen
Cynthia Tosini:
Echte Adriano, maar soms kom je mensen tegen die het woord in zijn volle betekenis interpreteren… Als je het wilt gebruiken… Er zijn Italiaanse termen veel geschikter…
Cynthia Tosini:
Ik verklaar dat Mark een Amerikaan is, dus hij doet veel moeite met Italiaans. Mark Norman is een zeer dierbare persoon die ik op een conferentie in Zagreb heb ontmoet. Man met een hoofdletter U.
Cynthia Tosini:
Mark doei! De verwarring waarnaar u verwijst, zit misschien in de Italiaanse interpretatie van de term.
Michelangelo Sharp:
Bedankt voor de quote Cinzia
Cynthia Tosini:
Michelangelo, citeer meer dan nodig sinds je bent geweest “il direttore d’orchestra” in questa discussione… 🙂 Il mio è un approfondimento supportato dalla testimonianza dell’amico Marco Bernava. Testimonianza di uomo che vive la terra. Vedi questa foto che ho messo me l’ha mandata una notte mentre vendemmiava. 🙂
Marco Bernava:
Mark mi inserisco e grazie per il commento. Effettivamente ci sono scale diverse a cui mi riferisco: i consulenti sono a volte essenziali ma in alcune realtà si pecca di non calarsi nell’ armonia di quella che è una struttura non solo produttiva, ma oserei dire anche creativa (da qui il riferimento alla musica). L’enologo o winemaker altro no è che una parte del sistema creativo… non un assolo, ma un’ armonia: non fa il vino con il consiglio e la firma, maar hij doet dat door zich te vermengen met alles wat de grondstof die hij moet interpreteren hem heeft gebracht.
Thomas Ponzanelli:
Jammer dat we in Italië steeds meer xenofielen zijn en we steeds vaker op elk gebied proberen buitenlandse woorden te gebruiken (Engels). Naar mijn mening het woord dat de technicus identificeert die wijn maakt (zelfs als het in de meeste gevallen de verwerking misschien zelfs op afstand volgt) is de wijnmaker.
Cynthia Tosini:
Thomas, Ik ben het er helemaal mee eens. Wijn is rijk aan geschiedenis. Onze Italiaanse wijngeschiedenis heeft geen Engelse termen nodig. Het hoeft alleen maar met eenvoud en duidelijkheid te worden verteld en onthuld. Hetzelfde terroir, Ik laat het aan de Fransen over. We hebben de “typischheid”!
Roberto Giuliani:
Ik ben het eens met wat Marco Bernava zegt in het artikel, maar ik denk dat het woord, of hij nu oenoloog of wijnmaker is, het definieert eigenlijk niets precies, of liever, het zou precies zijn als de rol precies en gedefinieerd was. In werkelijkheid weten we heel goed dat er wijnmakers zijn die de wijngaard niet aanraken, die precies protocollen geven over hoe en waar in de kelder moet worden ingegrepen, dat er wijnmakers zijn die van jaar tot jaar een reeks correcties van wijn maken, of toegevoegde tannines, min of meer zuurgraad, Arabische gom en de duizend chemisch-technische praktijken die kunnen worden gedaan indien nodig om de wijn te verkrijgen die u wilt. Daarom is het niet het woord dat duidelijkheid kan geven, maar de manier van werken van elk individu, die in dit specifieke geval zeer gediversifieerd is. Naar mijn mening blijft het fundamentele werk dat in de wijngaard, daarom kan de wijnmaker niet alleen ingrijpen “na” ook aanpassen volgens de dictaten van deze of gene mode, maar het moet deelnemen aan een project dat in het gebied is geboren, over de keuze van de plaats, schroeven, van onderstammen, van de dichtheden, van de methode om de wijngaard en de grond enz.. etc.. dan moeten in de kelder de gezonde druiven zo min mogelijk worden behandeld. En dit, lo sappiamo bene, maakt het verschil als oenoloog en oenoloog. Het was zeker niet goed om hem een ster van een professionele figuur te maken. Als we aan muziek denken, om een lied te maken heb je een tekstschrijver nodig, een componist en een zanger, alle drie moeten in harmonie werken voor hetzelfde doel. De wijnmaker is een onderdeel van het geheel, zeg dat “maakt wijn” en een beetje’ overdreven, in werkelijkheid zet het een proces voort dat al lang vóór de kelder begon.
Thomas Ponzanelli:
Er was een heer, een aantal jaar geleden, wie zei: wijn wordt ook gemaakt met druiven!!! zonder tot deze extreme overwegingen in te gaan, moet worden erkend dat druiven zeker fundamenteel zijn, maar even fundamenteel is de hand van degenen die wijn maken. Als ze me vragen om een wijn van de boer te drinken, weiger ik liever, weet je waarom? Het wordt zeker een wijn “gedrukt met de voeten” maar vaak moet u zich bij het doorslikken aan de stoel vastbinden. Zodat de druiven gezond zijn, dat er in de wijngaard geen systemische processen zijn geweest, maar het is evengoed waar dat er in de kelder ervaring en niet-invasieve kennis is. wanneer deze magie mij opvolgt, nederige sterveling, komt het glas wijn dat me dichter bij de hemel brengt …….
Cynthia Tosini:
Roberto, zoals de lieve Mario Maffi zegt, rood wordt geboren in de wijngaard. Zijn zorg is daar fundamenteel. Voor wit is het iets ingewikkelder… het werk gaat door in de kelder en is essentieel. Dat gezegd… het is een waar genoegen u te lezen! 🙂
Cynthia Tosini:
Ik ben het niet eens met Tommaso. Ik proefde een Aglianico van een boer die mij gemaakt heeft “oplichten” !!
Roberto Giuliani:
Maar in feite zijn ze gemeengoed, er kunnen uitstekende wijnen gemaakt worden op een simpele en imperfecte manier, evenals slechte wijnen gemaakt in de kelder. De oude wijn was zeker moeilijker, ook omdat velen de stengels er ook in gooiden, maar er waren ook mensen die wijn maakten met een bepaald criterium en het resultaat was lovenswaardig.
Justin Catalano:
Ik denk dat een goede wijn een wijn is waar men van houdt. Non credo in un vino del contadino buono perchè perfetto…alle volte e in questo concordo con Roberto Giuliani l’imperfezione è una caratteristica che ci fa piacere un vino. Pensiamo alle ossidazioni di molti vini biodinamici che accettiamo come “firma” di quel vino e osanniamo mentre le classifichiamo come difetto in altri. Semplicità credo sia la parola d’ordine per ogni cosa oggi. Cynthia Tosini…poi mi dici il contadino dell’aglianico….io vivo nelle terre d’aglianico… 😉
Richard Pilesi:
Tra tanti esperti ed operatori del settore con molta più’ esperienza di me forse la mia opinione potrebbe stonare, ma io sono un appassionato, un tifoso delle cose buone della tavola ed in primis del vino. Ik geloof dat iedereen die op dit gebied werkt, diep moet houden van wat ze doen om ervoor te zorgen dat deze liefde wordt omgezet in een kwaliteitsproduct.. Wat de wijnmaker betreft, definieert het woord het kenmerk van de persoon die wijn maakt, met het advies van andere enthousiastelingen die zoals hij vuil worden met druiven enzovoort, om dan te geven aan mensen zoals ik, die het plezier van de tafel hebben, een product dat naast het doorgeven van de aroma's en smaken van het land waar de wijn wordt geproduceerd, weten ook hoe ze de sensaties van dat land en van degenen die het zweten, moeten overbrengen. Dit is voor mij de wijnmaker….Ik hou niet van degenen die het advies ondertekenen en dan niet vies worden….
Marco Bernava:
Roberto, bedankt voor de bijdrage vanuit mijn oogpunt past perfect! Integratie van een rol in een harmonisch systeem van productie en creativiteit…dat is precies het concept! En het is zeker waar: de’ druif moet de hoofdrolspeler zijn, zij is het die “maakt wijn” … we moeten het behandelen en het op de juiste manier interpreteren. Leuk je te lezen!
Marco Bernava:
Giustino, voor mij ving je een perfect voorbeeld met l’ oxidatie van wijnen “Natuurlijk” … karakter om te prijzen of te defect? Het kan niet allebei zijn…er zal niets mis zijn?
Roberto Giuliani:
Marco en vertel me nu hoe je in het vat bent gekomen! 🙂
Marco Bernava:
Riccardo Pilesi, uw visie is meer dan acceptabel!
Marco Bernava:
Roberto… voordat u stopt met roken (hier is het geheim) Ik ging naar binnen na de inschrijving van de nieuwe vaten om de muren van mijn nieuwe vaten te borstelen … groot … leek alle reserves die we de komende jaren zullen doen, te strelen!!!
Cynthia Tosini:
Giustino, voor mij is wijn goed als ik het lekker vind, Ik bedoel als ik het leuk vind, misschien is het voor sommigen niet perfect… Het is een zintuiglijke vraag. Punt. Je weet dat ik het proef en tegen alle aanwijzingen van de gemaakte cursussen in, met een vinger die ik draai op mijn wang zeg ik: "Goed"! (behalve kaarten met cijfers ... ik weiger!) Dat het dan wordt gedaan door een boer die van zijn werk leeft, boeit me nog meer. Per slot van rekening zijn al degenen die het land bewerken, boeren. Zelf definieer ik mezelf als zodanig wanneer ik op het platteland de mogelijkheid heb om mijn handen te pakken en te rommelen in de tuin. Dan natuurlijk, er zijn er die weten hoe ze wijn moeten maken en die niet. Aan de andere kant is het een kunst. Ik herinner me lieve Josko Gravner, ook een boer, hij vertelde me trots de leer van zijn vader en oom, della sua voglia in gioventù di cambiare, e col passare degli anni di una riscoperta degli insegnamenti che ricordava aver ricevuto in gioventù. L’esperienza insegna, la tecnica anche… tutto deve avere la giusta proporzione. Per quanto riguarda l’Aglianico era prodotto da un contadino, padre di un amico… una delizia. Ti dico solo che io bevo pochissimo, ma quella sera mi son sbilanciata un pochino…
Cynthia Tosini:
Riccardo condivido! Innanzitutto esperti o non esperti, con tutto il rispetto né 🙂 il vino è soggettivo. Het’ fondamentalmente una questione di gusto! Dan, ritengo fondamentale come sottolinei tu, sporcarsi le mani… Solo chi vive il vino ne capisce le difficoltà. Gli uomini e le donne di terra, wijn, sono gente che mi emoziona profondamente. Gente che lotta!
Roberto Giuliani
Cinzia… eh, sta me een opmerking toe, zonder enige controverse, maar naar mijn mening is het de smaak die subjectief is en niet de wijn, en niet het eten, en niets anders. Die professioneel handelt (en ik beschouw mezelf niet als een van hen, omdat ik geen geld verdien) hij moet ook weten hoe hij wijn moet begrijpen, en om te weten, aspecten die het eindresultaat bepalen. ik bedoel, ad esempio, dan een wit gemaakt van Vermentino, het kan heel goed zijn, maar heeft aroma's die aan sauvignon doen denken (een voor een, makkelijk makkelijk). Nu, als ik maar de smaak volg, Ik kan zeggen dat die wijn uitstekend is; is, in plaats daarvan, Ik denk na over de producer (dat wist ik), op stijl, op de druiven die hij in de wijngaard heeft, over het feit dat die geur en die smaak iets abnormaals hebben, ik kan zeggen “goed, maar…”. Het’ een subtiel verschil, maar substantieel in de eindevaluatie, che va oltre il mio semplice gusto, elemento troppo parziale, personale, e riduttivo, rispetto ad una cosa complessa come capire un vino (cibo) e quello che c’è dietro.
Cynthia Tosini:
Roberto, eccerto! Intendevo il gusto del vino! 😉 Ti pare! Ho scritto: “il vino è soggettivo… is’ fondamentalmente una questione di gusto!” Per il resto non amo giudicare un vino, per lo meno da esperta… no no! Diciamo che lo studio… studio a modo mio.
Roberto Giuliani:
Cinzia il bello della vita è proprio questo no? fare le cose con passione e magari imparare ogni giorno qualcosa di nuovo. il mio intervento era solo per fare un distinguo fra il piacere che può dare assaggiare un vino o un alimento, e la
valutazione che di questi darai, non necessariamente numerica, ma che comunque darai apprezzandoli o meno. Chi lo fa per mestiere deve fare qualcosa di diverso, o almeno dovrebbe, misschien zelfs tegen zijn persoonlijke smaak in, en hierin zijn ze misschien nog te weinig.
Cynthia Tosini:
Roberto, antwoord nu: Hoeveel invloed heeft de eindevaluatie van de experts op de markt?? Hoeveel de fabrikanten waarderen de evaluatie van de experts? En tenslotte, hoeveel taxaties worden beïnvloed door “Labels”?
Cinzia Tosini Ja ja… En daarom, als ik het voor de kost zou doen, zou ik tegen mijn persoonlijke smaak moeten ingaan? Voor mij onmogelijk… Ik zeg wat ik denk, ik doe wat ik leuk vind… kortom een echte plaag! Denk aan de proefcursus, Ik dacht dat ze me in de steek lieten! 😉
Roberto Giuliani:
Er wordt vaak over gesproken. dat kunnen we zeggen toen er de hausse was van kwaliteitswijn in Italië, en de GR-gids leidde de weg om het bekend te maken, Die gids is beetje bij beetje een referentie geworden voor beter verkochte wijnen. Het had natuurlijk ook invloed op de smaak (en hier keren we terug naar de vorige discussie), heeft de keuzes beïnvloed van veel producenten die, om het verlangde te krijgen 3 bril, ze deden alles, ingehuurde wijnmaker (een ander onderwerp dat hier wordt behandeld) schreeuw om te doen “wijn voor de gids” etc.. etc.. Waarom? Omdat wanneer een Barolo won ik 3 glazen kunnen de prijs verdubbelen en toch verkopen. Het is geen toeval dat veel bedrijven rond die tijd megagalactische kelders bouwden (leeftijd 90 – beginnen 2000). Tegenwoordig is er veel veranderd, Het winnen van prijzen is niet langer voldoende om de verkoop van een wijn veilig te stellen, ook omdat er veel goede wijn is, misschien te veel gezien de crisis. Aan “label” Ik zou zeggen dat het vooral van invloed is als er een belangrijke naam achter zit, alleen is niet genoeg.
Roberto Giuliani:
Natuurlijk Cinzia maar dit is juist omdat het voor jou gewoon een plezier is. Op het moment dat je je realiseert dat er een trucje in een wijn zit (en dit gebeurt als je genoeg ervaring hebt), je komt er niet overheen, omdat het niet correct is, het is niet eerlijk. Zo zou het tenminste moeten zijn voor wie, Ik herhaal, hij doet het professioneel.
Cynthia Tosini:
Beste Roberto, sommige realiteiten die ik heb ontdekt, zijn niet altijd mooi! Soms triest… alleen marketing. Het’ daarom kan ik wijn ervaren zoals ik die begrijp in kleine en middelgrote wijnhuizen
Cynthia Tosini:
Wat betreft de gidsen, vergeef me, maar ze zijn te koud. Ik moet doorgaan “land” en begrijp de filosofie van de fabrikant, van de persoon. Het’ zodat ik zijn wijn beter begrijp! Het label en de naam “belangrijk” dat is niet genoeg voor mij…
Roberto Giuliani:
Vergeef Cinzia? En ik maak geen deel uit van wijngidsen, iedereen die me al een tijdje leest, weet dat ik altijd heel kritisch ben geweest over gidsen, zoals ik net schreef, ze zijn nuttig geweest tot “aangegeven” de kantine, zodat de massa mensen die niet elke dag rond kunnen, hen leren kennen, misschien gewoon omdat hij een baan doet die hem dat niet toestaat. De gids moet een woordenboekachtige functie hebben, laten zien wat er beschikbaar is, zodat u kunt kiezen wat u koopt en naar wie u gaat. Zonder deze zouden veel bedrijven voor de meesten onbekend zijn gebleven, vooral de kleintjes. Vandaag als velen drinken en praten (en ze schrijven) van wijn is te danken aan het feit dat iemand duizenden wijnmakerijen en tienduizenden wijnen heeft gepresenteerd, kennis verspreiden. Purtroppo poi si sono montate la testa e hanno fatto dei grandi casini, dai quali ancora oggi è difficile uscire…
Cynthia Tosini:
Ne ho anch’io qualcuna in casa… Mi sembrava essenziale. Ma poi ho incominciato ad inserirci i vini che assaggiavo… La mia guida personale nella guida degli esperti. 😉 Son li in bella vista, rarissimamente le ho consultate, anche perché mica ci capivo un granché. Ik spiego; finché si tratta di capire l’origine del vitigno etc etc… tanto di cappello… per il resto sa di qua, sa di la… profuma di quello e di quell’altro… e chi lo dice? l’esperto? Niet, lo devo dire io! Dan, presto detto. Mi piacciono solo le guide che raccontano la storia del vitigno e della terra evocata. Storia storia storia… son fissata lo so, ma appena sento questa parola mi si alza “un’antenna radar”. Ah over smaken en aroma's, elke keer als ik erover nadenk, lach ik… Ik herinner me Lino, Lino Maga del Barbacarlo. Toen we sommeliers belachelijk maakten (vergeef me!!!), hij vertelde het me: “Cynthia, ze zeggen dat wijn naar fruit smaakt, kruiden, tabak, land na een zomerregen! Maar van druiven!!! ik zeg, niemand zegt het meer???” :-))))
Roberto Giuliani:
Cynthia, Lino is een mythe, maar over deze dingen bestaat een groot misverstand. “druivensap” het betekent niets, vooral als dit wordt gevinifieerd en misschien in vat wordt gedaan. als je denkt dat er in een druif tenminste 400 verschillende verbindingen, het is normaal dat er complexe aroma's en sensaties in een wijn naar voren komen, de schoonheid kent ze ook “lezen”. Geschiedenis is een onderdeel, net als bij het lezen van wijn, het ene voltooit het andere, Ik ben het niet eens over de absolute standpunten. Als je niet begreep wat de gidsen zeiden, kwam dat omdat je geen proefcursussen had gevolgd, een volkomen normaal iets dat iedereen kan en nodig heeft, dient veel, net zoals het nodig is om naar wijngaarden en kelders te gaan en te praten met degenen die de wijn maken. alles is nodig…
Cynthia Tosini:
Nou, ik heb de cursussen gedaan, maar ik vind de gidsen nog steeds een beetje leuk… Ik begrijp je toespraak, cacchiolina Ik weet het, maar “druivensap, ook, het bevalt ons soms!” Er is geen absolute waarheid, er is een wereld van wijn te ontdekken… proeverij, chatten, weten en bespreken! ik ben het met je eens, “alles is nodig”!!
Marco Bernava:
Ik kom te laat terug bij dit sensationele proefschrift…Ik ben blij je te lezen! Ik ben ERG d’ overeenstemming met Roberto's opmerkingen tussen onderscheid (met vooral professionele plicht) tussen gevoel en objectiviteit in een wijn. Deze oefening MOET worden gedaan door ervaren technici en consumenten: het is het resultaat van een product en zijn eerlijkheid: dit is de enige manier om soms nepkaarten te ontdekken! Dan ben ik d’ Ik ben het ermee eens dat het een beetje kan worden gedaan om een wijn op een niet-technische manier te consumeren’ zoals op facebook: de “mi piace” en “ik hou niet van” op basis van de sensatie kan genoeg zijn om van het product te genieten (wat ook MOET gebeuren…anders sterft de hedonistische waarde van de wijn van vandaag!
Marco Bernava:
Een ander belangrijk ding is er’ gidsen onderwerp… Roberto heeft helemaal gelijk: ZE HADEN een waarde als indexen die beschikbaar waren voor consumenten, communicatiemiddelen over hoe, waar producten en fabrikanten te vinden zijn…kennis tool. Omdat ze louter een instrument van aanwijzing en kritiek zijn geworden…beh, de magie l’ ze zijn echt kapot gegaan! En de markt verstoort het, ze conditioneren het aan hun economische logica…zonde, jammer want helaas kan niet iedereen die oordelen en die punten negeren, omdat ze niet weten hoe ze informatie moeten onderscheiden van een geïnteresseerd oordeel… en dan breekt de magie van het communiceren van de wijn, het is niet langer informatie en passie!
Marco Bernava:
En nu zou ik een vraag willen stellen die alleen is aangestipt, maar die de laatste tijd een probleem voor mij begint te vormen en dat steeds meer zal worden voor de producent en vooral voor de consument.: de’ label en zijn wetgeving. Wat vind je van de’ verplichte aard van bepaalde indicaties? We moeten de consument verzwaren en verwarren?
Cynthia Tosini:
Kader, je moet duidelijker zijn… je weet hoeveel ik er om geef, intendo chiaro anche per i non esperti, per il consumatore che comprerà la bottiglia di vino. Daarom, spiega le indicazioni obbligatorie sull’etichetta. Quali condividi e quali no. Tu sei un produttore ed un esperto… devi imparare a rivolgerti a noi consumatori (tutti gli esperti dovrebbero!!) grrrr 🙂
Roberto Giuliani:
Cinzia tu non sei un semplice “consumatore”, smettila di presentarti per quella che non sei, i consumatori non vanno in giro a fare interviste, a raccontare di questo o quel produttore, tu sei una professionista mascherata, ti sei fatta una cultura che i consumatori si sognano. Passando a quanto dice Marco, il problema è che il consumatore (zeer vage term en grof) worden opgeleid om te begrijpen dat wat je eet en drinkt een sterke invloed op uw gezondheid, le sue energie, le sue capacità in generale. La maggior parte dei cibi oggi riportano un dettaglio di ciò che contengono, maar altijd op een onnauwkeurige en vage manier, schrijven “aroma's” de “natuurlijke smaken” begrijpt niets, evenals het schrijven van namen van additieven en aantallen kleurstoffen. Laat staan op het etiket van een wijn “het kan colloïdale stabilisator bevatten op basis van Arabische gom, oenologische tannines, granulair pectolytisch enzym, gistdoppen, bentoniet, residuen van systemische behandelingen etc.. etc.. Wie profiteert? Wie kan het begrijpen? Het is zeker logischer om de aanwezigheid van sulfieten op het etiket te vermelden (aangenomen dat de meeste gewone stervelingen weten wat ze zijn), net zoals het handig is om aan te geven met welke methode men werkt (biologisch, geïntegreerde ongediertebestrijding etc.), Ik denk niet dat het veel zal doen om te veel in detail te treden, behalve zichzelf in de voet schieten, waarom de meeste mensen, wanneer hij ziet dat er een hele reeks producten wordt gebruikt, indipendentemente dalla loro eventuale dannosità, tende a scartare l’alimento.
Thomas Ponzanelli:
Domanda: se ho 1/2 ettari di vigneto e pratico la coltivazione biodinamica tra qualche decina di ettari di altri produttori che usano i sistemici magari con elicottero, il mio vino è biodinamico pur avendo la mia uva la certificazione?
Cynthia Tosini:
Roberto non mi sgridare :-), punto primo, io una consumatrice lo sono sul serio! Wikipedia definisce il consumatore l’utilizzatore di beni e servizi prodotti dall’economia. Quindi mio caro lo sei anche tu! 😉 Detto questo visto che il web permette di avere uno spazio proprio per fermare i propri racconti perché no! Io racconto la Terra, mijn, il tuo, insomma… il nostro pianeta! Ovviamente con i limiti (helaas) che ho nel muovermi… Non hai idea dei km che faccio, en dat maak ik goed, waarom niet altijd, voor de beperkte tijd kunt u zich met de middelen verplaatsen. Dan ook omdat autorijden mijn passie is, voor de stops die ik maak, voor wat ik kan zien. Duimen, we hopen dat er snel een ecologische auto komt. Ze zijn er al, maar we weten allemaal hoe het verhaal is! Welke zenuwen! Maar dit is een andere kwestie ... en het is beter dat ik hier stop ... Tweede punt, Ik professioneel??? Magariiii!!! Professioneel, is degene die het werk beoefent waarnaar de activiteit verwijst. Voor nu oefen ik de passie in het vertellen van verhalen van mensen, van de aarde, en zijn producten! Ze zijn de ontbrekende "link" (om geen van beide te zeggen ... een van de vele ...) tussen consumenten, producenten en experts. Le mie domande sono “le domande della gente”. Ecco cosa sono! Detto questo condivido che troppi nomi di sostanze sull’etichetta, di cui solo un chimico o quasi è in grado di capire, non servano che a creare confusione. Quindi insisto con i marchi di tutela, marchi che garantiscono il consumatore. Pochi, chiari e super controllati… a garanzia delle tipicità del nostro paese!
Cynthia Tosini:
Tommaso ti rispondo: NO!! No per me, ovvio! Uno dei problemi è la poca severità nei controlli alle aziende certificate!
Roberto Giuliani:
Cinzia eheheh ma neanche i complimenti ti si possono fare 😀 se uno non lo sapesse (e io lo so perché me lo hai ribadito più volte), da come scrivi e da cosa racconti sei molto professionale e capace. Aspirare ad esserlo anche come lavoro è un’altra storia, di questi tempi poi ci vorrebbe un vero colpo di fortuna o qualche conoscenza specifica. Dan, per me, continui ad essere una professionista “mascherata” 😀
Cynthia Tosini:
Roberto… bè allora faccio l’inchino!! Complimento accettato e… bacione inviato!! 😉
Thomas Ponzanelli:
…si parlava di guide, mi viene spontaneo chiedere: ma chi giudica i giudicanti? E sulle etichette perché non riproporre le deco (denominazioni comunali) e il prezzo sorgente?
Roberto Giuliani:
Thomas Ponzanelli, è semplice, giudica chi compra, se rimane deluso boccia la guida, se rimane contento continua a comprarla. D’altronde chi giudica l’insegnante scolastico o il critico musicale?
Poi le denominazioni comunali, di veronelliana memoria, avrebbero senso se fossero state fatte le opportune ricerche territoriali per poterle definire, ma qui siamo all’acqua fresca, het met wijnstokken beplante land is uitgebreid vanwege commerciële voordelen, geven verdomme over de betekenis van een denominatie, zijn kenmerken enzovoort.
Thomas Ponzanelli:
Roberto, op de gidsen denk ik dat het voor consumenten beter zou zijn om niet meer te lezen. Misschien zullen we terugkeren naar ITALIAANSE WIJN. Op de schoolleraar gezien de voorwaarden van de Italiaanse school, er is echt iemand voor nodig om te bepalen wie de psychoprofessionele kwalificaties heeft om les te gaan geven. (onthoud prof. van de wiskunde van enige tijd geleden?)
De "decos" waren het idee van Gino. Helaas had hij geen tijd om de implementatie ervan te zien. Ik ben het met je eens dat de wijngaard van Italië in gevaar is, de typischheid is bijna verloren gegaan (wijnstokken – wijnbereidingssystemen – omgekeerde osmose etc.. enz..). Voor veel wijnen is het moeilijk om de Toscaanse oorsprong te herkennen, Sicilië, Australië, Californië enz.. etc.. (wijnmaker?) me omdraaien om wijn te verkopen overkomt me steeds vaker, vooral in het buitenland, van verzoeken voor echte Italiaanse wijn, typisch, en wat is dan de markt? De functie van de gidsen is uitgeput? Ik denk dat de eigenaardigheid van de Italiaanse wijngaard juist zit in de unieke microdifferentiatie in de wereld, we zullen het vermogen hebben om te weten hoe we het moeten vertellen?
Cynthia Tosini:
Roberto, Thomas, spreken over gidsen Chiara Soldati naar mijn vraag: “Chiara Soldati neef van de grote Mario Soldati. Chiara weten is een beetje 'hoe om hem te leren kennen. Geef me je geheugen van Mario ...”, hij antwoorde: “Wijnboeren zijn geboren, technisch wordt, maar de ziel van het land en de wijn je niet kunt leren als ze niet wonen, generaties, de langzame opeenvolging van de seizoenen van wijnstok en leven in een symbiose die wordt herontdekt en onthuld door de wijnen te proeven die worden geboren uit deze dans die elk jaar wordt herhaald, maar steeds nieuwe. Er is veel veranderd in de "Gaviese" -wereld sinds neef Mario Soldati in 1977 hij kwam om deze heuvels te bezoeken om zijn boek "Vino al Vino" te schrijven: het grootste deel van de woningen zijn vervolgens in andere handen meerdere malen, veel over de oorsprong en de identiteit te vergeten. Voorloper van de huidige wijngidsen, Mario vervolgens uitgedrukt een wens en een raad, bezoek aan onze wijnmakerij en proeverij onze Gavi, Ik vandaag herlezen met veel genegenheid:
"Het belangrijkste is de wijn, en tot nu toe kan niet worden gezegd dat een goede. Maar nog belangrijker is de man, de hoop is dat de intelligentie industrie is slim genoeg het hart niet te overweldigen nooit ambacht ". Ik weet niet of het dezelfde reden is die me zo aantrekt om de levensverhalen van mensen te horen, maar ik geloof dat alles begint bij onze oorsprong…
Een praatje met ... Chiara Soldati
storiedipersone.wordpress.com
Roberto Giuliani
Soldati leefde in een heel ander tijdperk, levende wijn vandaag “in poëzie” de “op de weg” het kan niet dezelfde resultaten opleveren. In de tijd van Soldati werd wijn generaties lang bijna uitsluitend door boeren of wijnmakers gemaakt. Vandaag Ik
de wijn die ze doen (of liever, ze doen) advocaten, apothekers, notarissen, industrieel, architecten etc.. etc.. Dat wil niet zeggen dat ze het niet goed doen, maar de context is zeker grondig veranderd, en op de een of andere manier droeg ook de figuur van de wijnmaker bij, de gidsen droegen bij met hun rijke prijzen en cotillons die bepalend waren voor de manier waarop wijn werd gemaakt (tot een paar jaar geleden werden hypergeconcentreerde wijnen bijna exclusief toegekend, zelfgenoegzaam, kleurrijk, en iedereen probeerde ze te maken, ongeacht de kenmerken van de wijnstokken, van terroirs, gebruikmakend van alle mogelijke keldertechnieken dankzij “wijnmaker” die de winnende formule had geleerd…). Tegenwoordig schrapt de wijnwereld dit allemaal slechts gedeeltelijk, omdat de crisis vereist dat alles meer wordt gedaan om het hoofd boven water te houden. De poëzie die ieder van ons zoekt, mag ons niet blind en doof maken.
Cynthia Tosini:
Roberto, er zijn veel mensen zoals ik die niet zonder poëzie kunnen, maar bovenal slagen ze er niet in “leven” wijn . Grote en kleine realiteiten kunnen naast elkaar bestaan, moet. Het zijn twee verschillende en noodzakelijke benaderingen. Ik geef dit voorbeeld vaak: “Het’ wat betreft sommige mensen die fruit kopen in het winkelcentrum, ik kan niet. Ik moet naar de kleine dimensie, van de groenteman, Ik moet die menselijke relatie hebben die voor mij nodig is”. Dat gezegd hebbende, met alle respect, zoals ik vaak zeg, er is ruimte voor iedereen die goed werkt…
Hallo iedereen
Ik ben een zeer dierbare vriend van Marco Bernava, evenals een fabrikant en een 360 ° -consulent.
Ik lees graag het interview en enkele opmerkingen maar, zoals u zich kunt voorstellen, haastig omdat in volle oogst.
Ik zou de discussie willen concentreren op het concept van terroir: alle figuren die rond de “wijn wereld” het zijn tolken, vaak gewoon extra's, natuur. Het is duidelijk dat elk wijnbouwgebied zijn eigen bijzonderheden heeft die verschillende acties en gedragingen vereisen, zowel in de wijngaard als in de kelder.; vandaag verliest het terroir aan waarde en betekenis omdat de smaak van wijn wordt gedicteerd door de markt die vraagt om standaardproducten die in de loop der jaren kunnen worden herhaald. Forceer het “trendy naam”, waarachter zich meestal zeer voorbereide en nauwgezette mensen bevinden, garandeert succes. Om deze reden vandaag de wijn van de boer (bedoeld als persoonlijke wijn en echt fruit van het gebied van herkomst zonder retouchering om het beter houdbaar te maken) verliest punten…Ik geloof en hoop sterk in de wil en kracht van kleine bedrijven, bij die mensen die een rijpe vrucht willen plukken zoals ze die willen en die in de kelder het geduld hebben om te wachten tot de wijn zichzelf maakt, wachten op het juiste moment om te drinken , decanteren en tenslotte de wijn bottelen, zelfs s en soms zijn hun keuzes niet voor iedereen de beste.
Het is duidelijk dat het moeilijk is om te overleven en de kar gaande te houden…
P.S.: Ik ken veel boeren die daarbij uitstekende wijnen produceren door simpelweg alles schoon en in orde te houden (all = + wijngaardwijnmakerij)
Pierre Philippe, “wijn” voor mij is het precies zoals je het hebt beschreven… dank
Ik kan daar niet verliezen’ kans (hoewel te laat voor de droogste oogst van mijn carrière) om commentaar te geven op de’ laatste bijdrage van PIerre Philippe, zo groot als alleen de gepassioneerde van de branche kan zijn! Een genoegen om je te lezen, mijn vriend!
We hebben de toewijding aan gedeeld “lokaal” … we hebben bestudeerd wat ze zijn en hoe ze worden gevormd … we hebben ze bestudeerd … en we hadden het heilige verlangen om daar te ontdekken’ chi kunst van “lokaal” maakt er een wijn van.
Uw toespraak doet dat niet’ een vouw, maar ik sta mezelf toe om me daar te concentreren’ let op een woord dat je hebt gebruikt en dat is de sleutel vanuit mijn standpunt: “tolken”.
Ja, want het geheim is om de wijngaard te interpreteren, il clima, de variëteiten, tradities, de’ druiven, het vereiste, de “juiste leeftijden” voor elke stap zoals je zegt. De vrucht van geduldige interpretatie, nauwgezet, zelfbewust, leidt naar het echte “geweldige wijn”. Dit is de vrucht van’ interpretatie van’ set van alle variabelen waaruit het “lokaal”, elk systeem “wijn”… en het mooie is dat het steunpunt hiervan daar is’ tolk… dit is maatwerk, de’ originaliteit van het product dat de hoogste waarde is die een wijn vandaag kan bereiken. Geen marktstandaardisatie…geen…dat is een van de ontelbare variabelen; slecht’ interpreteer het’ lukt dat ook en mag de wereld de smaak van ITS-wijn niet onthouden. Ik geloof in zoektocht’ optisch gezien zullen degenen die wijn ervaren en niet alleen op de markt brengen, op de lange termijn gelijk hebben!
D’ overeenkomst met je vriend Pierre Philippe: de eenvoud van de juistheid van elk gebaar bij het beheren van alles (= wijngaard + kelder) maakt een winnend verschil!